Παρά τα πολλά εγκωμιαστικά σχόλια που συγκέντρωσε η περυσινή ομάδα του Παναθηναϊκού (έργο Ιβάν Γιοβάνοβιτς) ήταν ένα σύνολο με μια πολύ σοβαρή «αχίλλειο πτέρνα». Την… στενότητα στην δημιουργία φάσεων… Ένα πρόβλημα που φαίνεται ότι δεν θα είναι το ίδιο έντονο φέτος, τουλάχιστον με όσα είδαμε στα επίσημα αποκαλυπτήρια του Φίλιπ Τζούρισιτς.
Δίχως αμφιβολία ο Σέρβος θα ήταν ο MVP στο εκτός έδρας 3-1 επί της Ντνίπρο εάν δεν υπήρχε ο… τρελο-Χουάνκαρ ο οποίος στην 100ή συμμετοχή του με την πράσινη φανέλα τράβηξε πάνω του όλα τα βλέμματα με τις δύο καθαρές ασίστ και ακόμη μία έμμεση, με το πέναλτι που κέρδισε και μετέτρεψε σε γκολ ο Φώτης Ιωαννίδης.
Κι αν στην περίπτωση του πρώτου τέρματος του Σπόραρ η μαγική ενέργεια του Ισπανού, με το τούνελ στον αντίπαλο και την πάσα «πάρε-βάλε», ήταν μισό γκολ, δεν ισχύει το ίδιο και στο δεύτερο. Ναι μεν ο Χουάνκαρ κάνει κούρσα μισού γηπέδου από τα αριστερά και έχει την ευθυκρισία και την ικανότητα να γυρίσει την μπάλα εκεί ακριβώς που πρέπει στα όρια της μεγάλης περιοχής, αλλά χρειάστηκε το ταλέντο του Σέρβου για να μετατραπεί μια απλά υποσχόμενη επίθεση σε γκολάρα που σε κάνει να πανηγυρίσεις με το… κλασικό «μα τι έβαλε ο… μπιπ»!
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι πολλοί ήταν εκείνοι που ήδη γνώριζαν την αξία και το αγωνιστικό προφίλ του Τζούρισιτς, έχοντας παρακολουθήσει την Σασουόλο του Ρομπέρτο Ντε Τζέρμπι, ο οποίος ήταν και ο προπονητής που σύστησε στο ευρύτερο ευρωπαϊκό κοινό τον ποδοσφαιριστή. Και βλέποντάς τον να δένει σε εκείνο το σύνολο με την παρουσία του στην μεσοεπιθετική γραμμή, θεώρησαν δεδομένο πως θα έχει καθοριστικό και επιδραστικό ρόλο στο παιχνίδι του φετινού Παναθηναϊκού.
Αν και συνηθίζει να κατεβαίνει πιο χαμηλά στο γήπεδο για να ζητήσει μπάλα (ως κάτι σαν οχτάρι, για να χρησιμοποιήσουμε παλιομοδίτικους αλλά κατανοητούς όρους) ο Τζούρισιτς ξέρει ότι ο φυσικός χώρος του είναι το «10». Εκεί μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές του και να βγάλει από την «φαρέτρα» του «όπλα» σαν το φαρμακερό σουτ με το δίπλωμα του κορμιού στο τέρμα που πέτυχε.
Η δική του παρουσία μπορεί να λειτουργήσει ως βοήθεια στο ασφυκτικό πρέσινγκ που ασκεί ο αντίπαλος στον μοναδικό επιθετικό περιοχής (Σπόραρ ή Ιωαννίδη) στα βασικά συστήματα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ενώ παράλληλα όταν κατεβαίνει χαμηλά κι έχοντας την συμπαράσταση μέσων σαν τον Βιλένα, βοηθά επιπλέον στην… αποσυμφόρηση του Ρούμπεν Πέρεθ. Πέρυσι ο Ισπανός βίωνε μια… πολιορκία από τους αντιπάλους και την ίδια ώρα κοιτώντας τα υπόλοιπα χαφ των πρασίνων, ήξερε ότι μετά την δική του πρώτη πάσα δεν υπήρχε ο παίκτης με την ανάλογη ποιότητα που θα προωθούσε πιο γρήγορα την μπάλα και θα οδηγούσε σε γρήγορο επιθετικό transition.
Στο χθεσινό ματς με την Ντνίπρο στην Σλοβακία ήταν πολυάριθμες οι φορές που η μπάλα πέρασε από τα πόδια του Σέρβου, ως απόδειξη αυτού που αναφέρουμε και το heat map των επαφών του αλλά και του πόσο έλειπε ένας τέτοιος παίκτης από τον άξονα της ομάδας. Η μεσαία γραμμή είναι πλέον αναβαθμισμένη ενώ παράλληλα δημιουργούνται πιο ξεκάθαροι αλλά και νέοι ρόλοι.
Την περασμένη σεζόν και με τα γκολ και τις επικίνδυνες φάσεις να έρχονται με το… σταγονόμετρο, η αδυναμία των εξτρέμ (μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ) να βρουν δίχτυα και η έλλειψη επιθετικής ποιότητας στον άξονα, «στραγγάλιζαν» τον Παναθηναϊκό, κάνοντας τους οπαδούς να νοσταλγούν τον Γκατσίνοβιτς.
Εκείνη η αποχώρηση του Σέρβου αποδείχτηκε κομβικό λάθος, όπως φάνηκε από την πορεία του με την φανέλα της ΑΕΚ. Αν και μιλάμε για διαφορετικούς παίκτες, είναι μάλλον δίκαιο να πούμε πως η περυσινή ανορθογραφία διορθώθηκε με την έλευση ενός συμπατριώτη του, του Φίλιπ Τζούρισιτς, τα καλύτερα του οποίου βρίσκονται πιθανότατα μπροστά μας.