Το όνομά του ξαναβγήκε από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας στις 7 Σεπτεμβρίου 2022. Όταν ο Λούκα Ντόντσιτς έβαλε 47 πόντους κόντρα στη Γαλλία και πέρασε τον Νίκο Γκάλη στη δεύτερη θέση των σκόρερ σε έναν αγώνα επιπέδου Eurobasket. «Μα δεν ήταν πρώτος ο ‘γκάγκστερ’ της Ελλάδας;» Κι όμως όχι!
Ο θρυλικός άσος του Άρη και του Παναθηναϊκού είχε σημειώσει τους 46 από τους 102 στην αναμέτρηση της 3ης Ιουνίου 1983 με τη Σουηδία (σ.σ. 102-97 το τελικό αποτέλεσμα). Δηλαδή έναν λιγότερο από τον σημερινό Σλοβένο σούπερ σταρ. Και το ερώτημα παραμένει: Ποιος είναι πρώτος;
Ο Εντί Τεράς, κυρίες και κύριοι. Το… τεράστιο ρεκόρ δεν ανήκει σε κάποιον Σοβιετικό, Γιουγκοσλάβο, Ισπανό ή Έλληνα, αλλά σε έναν Βέλγο! Και κρατάει από τις 30 Ιουνίου 1957!
Χωρίς υπερβολή, αυτό το επίτευγμα θα πρέπει να λογίζεται στα κορυφαία του βελγικού μπάσκετ. Μιλάμε για μια χώρα που δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε Παγκόσμιο Κύπελλο και αγνοεί τη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1952 (παρά μόνο σε προκριματικές φάσεις και στις δύο διοργανώσεις). Το καλύτερο πλασάρισμα σε Eurobasket είχε γίνει το μακρινό 1947 (4η θέση).
Δέκα χρόνια αργότερα, ο Τεράς έσπασε τα κοντέρ με τους 63 πόντους που σημείωσε κόντρα στην Αλβανία, στο πλαίσιο της 7ης αγωνιστικής για το γκρουπ 9-16.
Το τελικό σκορ έγραψε 90-48, επομένως ο αείμνηστος σμολ-φόργουορντ έβαλε 15 παραπάνω πόντους από ολόκληρη την αντίπαλη ομάδα!
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στατιστικό για τον πρώτο σκόρερ του Eurobasket 1957 (επί βουλγαρικού εδάφους) με 220 πόντους (24,4 μ/ό), ήταν ότι συνολικά κατέγραψε 44/51 προσπάθειες, δηλαδή το εντυπωσιακό ποσοστό της τάξεως του 86.3%.
Συγκεκριμένα έβαλε 6 πόντους κόντρα στη Φινλανδία, 11 επί της Ρουμανίας, 10 με την Ιταλία, 29 με την Τουρκία, 25 επί της Αυστρίας, 24 στο δεύτερο παιχνίδι με τη Φινλανδία, 40 επί της Σκωτίας, 12 κόντρα στη Δυτική Γερμανία και 63 για κερασάκι στην τούρτα κόντρα στην Αλβανία.
Απαραίτητη σημείωση: Ο Τεράς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη διοργάνωση, ασχέτως αν απουσίασε από την αναμέτρηση της 3ης αγωνιστικής του Δ’ Ομίλου απέναντι στην Ουγγαρία.
«Τότε έκανα δύο προπονήσεις για μία ώρα την εβδομάδα. Πήγαμε στη Σόφια με τη β’ ομάδα, για μην πω με την γ’, επειδή η διοργάνωση διαρκούσε τρεις εβδομάδες και κανείς δεν μπορούσε να απουσιάσει σχεδόν έναν μήνα από τη δουλειά του.
Είχαμε δύο εβδομάδες ρεπό πληρωμένες, όχι όμως και τις υπόλοιπες ημέρες. Κρατώ ένα υπέροχο σουβενίρ από την παρέλαση των αποστολών σε ένα ανοικτό στάδιο με 35.000 θεατές», είχε διηγηθεί ο ίδιος για το τουρνουά που έγραψε ιστορία.
Όσο για την ικανότητα του στο σκοράρισμα; «Έπαιρνα τη δερμάτινη μπάλα, πηδούσα και σούταρα. Όλα φαίνονταν πολύ απλά…». Ταλέντο, το λένε αυτό, ο ορισμός βασικά.
Να τονιστεί ότι τη σεζόν 1959-60, δηλαδή τρία χρόνια μετά τις τρομερές εμφανίσεις στη Βουλγαρία, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του βελγικού πρωταθλήματος με σχεδόν 29 πόντους κατά μέσο όρο.
Σε συλλογικό επίπεδο, ο άσος που διέθετε εξαιρετικό σουτ, ήταν πολύ γρήγορος και καλός στο άλμα, υπηρέτησε την Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ για πάνω από 10 χρόνια, προτού ολοκληρώσει την καριέρα του ως παίκτης-προπονητής στην BC Φοντέν.
Αντί επιλόγου, ιδού μια ενδιαφέρουσα μαρτυρία από τον ίδιο:
«Ο προπονητής της εθνικής Γαλλίας, ο Ρομπέρ Μπισνέλ, με παρακολούθησε σε ένα ματς κόντρα στη Ρογιάλ Κατρ. Ήταν καλός φίλος του Ζαν Λ’Οστ, του προέδρου της Ουνιόν.
Οι δυο τους ήρθαν να πιουν ένα ποτό και να συζητήσουμε στο ‘Ροζ Μπλανς’, την καφετέρια των γονιών μου στο Σεν Ζιλ. Σαν να είναι χθες ‘βλέπω’ τον Μπισνέλ να λέει στον πρόεδρό μου: ‘Ζαν, δώσε μου τον παίκτη σου. Θα τον κάνω Γάλλο και θα είναι στο υπουργείο Αθλητισμού στο Ζουανβίλ’.
Ο Μπρισνέλ ήθελε απάντηση στα επόμενα 30 λεπτά. Ο πατέρας μου και ο Λ’Οστ ήταν εντάξει, αλλά η μητέρα μου διαφώνησε. Θα μπορούσα να γίνω ο πρώτος Βέλγος επαγγελματίας στη Γαλλία».
Ο Εντί Τεράς απεβίωσε τον Απρίλιο του 2013 σε ηλικία 78 ετών. Φρόντισε, όμως, να φτάσει σε ένα επίτευγμα που παραμένει ολοζώντανο ακόμη και σήμερα. Θρύλοι όπως ο Νίκος Γκάλης ή ο Λούκα Ντόντσιτς βρίσκονται από κάτω του στη λίστα που προαναφέρθηκε. Ε, δεν το λες και λίγο…
