Όλα τα στοιχεία πριν το ματς Παναθηναϊκός-ΑΕΚ έδειχναν πως θα δούμε ένα πολύ όμορφο παιχνίδι. Κι ενώ μέχρι το 25-30 ήταν τέτοιο, κάπου εκεί η ομορφιά έδωσε τη θέση της στη σκληράδα.
Κι όταν το ματς πάει στον συνδυασμό σκληράδας-ποιότητας, η ΑΕΚ έχει μια ξεκάθαρη υπεροχή έναντι του Παναθηναϊκού με μια υπεροπλία από το κέντρο και μπροστά που δεν έχουν ποιότικα οι Πράσινοι, παρά την αναβάθμιση τους φέτος.
Στο γκολ του Τζούρισιτς η αναβάθμιση μπορεί να φάνηκε, αλλά ο Σέρβος δεν μαρκάρει και σε συνδυασμό με τον Πέρεθ που επίσης δεν είναι σε καλή κατάσταση – με τη Βιγιαρεάλ ήταν από τους λίγους που υστέρησαν αρκετά – ο Παναθηναϊκός είχε έναν Βιλένα να τα βάζει με Γαλανόπουλο-Πινέδα-Ελίασον-Ρότα (όταν σύγκλιναν οι δύο τελευταίοι) και γι’ αυτό κράτησε πολύ λίγο τη μπάλα.
Το δεύτερο γκολ που δέχτηκε, ήρθε στο χειρότερο timing. Όχι χρονικά, αλλά γιατί είχε μόλις ετοιμάσει τις αλλαγές του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στις οποίες ήταν ο Πέρεθ και ο Τζούρισιτς. Αυτοί οι δύο ήταν η αιτία που εμφανίστηκε ένα τόσο μεγάλο κενό στην καρδιά της άμυνας και βγήκε η μπαλιά αριστερά για τον Τσούμπερ που έκανε την συρτή μπαλιά για το γκολ του Πινέδα.
Η εικόνα είναι πολύ ειλικρινής κάποιες φορές. Και η εικόνα σήμερα έδειξε πως ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει τους παίκτες που θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον Λιβάι – κέρδισε το 95% των μονομαχιών με Γεντβάι και τον κάκιστο φέτος Σένκεφελντ – αλλά δεν διαθέτει ούτε Πινέδα και Τσούμπερ.
Αυτοί οι 3 είναι οι παίκτες που και στα περσινά παιχνίδια και φέτος ο Παναθηναϊκός δεν έχει μπορέσει να κόψει με τίποτα. Ο Πινέδα του έχει βάλει 3 γκολ και ήταν ενδεικτική η σύγκριση σήμερα με τον Παλάσιος που έπεσε πάνω στον Μεξικανό, ο οποίος έπαιξε ακόμα και αριστερό μπακ και πάλι ήταν καταπληκτικός.
Στο τερέν της Λεωφόρου εμφανίστηκαν ξανά δύο διαφορετικές φιλοφοσίες και κέρδισε η φιλοσοφία αυτού που δίνει περισσότερες ελευθερίες στους παίκτες του, δηλαδή του Αλμέιδα.
Η ΑΕΚ, παρά τις δύο ισοπαλίες, είναι σαφώς το Νο1 φαβορί για το πρωτάθλημα και το επιβεβαίωσε με αυτό το διπλό.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, βρέθηκε σε ένα κακό βράδυ, ακόμα και του προπονητή του, και πέρασε από το εξαιρετικό της Πέμπτης απέναντι στη Βιγιαρεάλ, στο μέτριο προς κακό απέναντι στην ΑΕΚ, όπου εκτός του γκολ, είχε άλλη μια ευκαιρία για γκολ και έτερον ουδέν.
Ήταν λανθασμένη και η επιλογή να παίξει βασικός ο Ρούμπεν και να πάει ο Μπερνάρ αριστερά, όπου χάθηκε.
Αναμφίβολα πρόκειται για τις δύο καλύτερες ομάδες της χώρας αυτή τη στιγμή, αλλά η ΑΕΚ έδειξε πως έχει αυτό το κάτι παραπάνω για να έχει το πάνω χέρι στο πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός βέβαια έχει την ευφυΐα να ξέρει πως το πρωτάθλημα δεν κρίνεται στα άλλα 3 ματς που θα δώσει με την ΑΕΚ. Αλλά στα υπόλοιπα 32 που έχει να δώσει.
Ο Παναθηναϊκός είναι η απόλυτη ομάδα προπονητή, όπου δεν ξεχωρίζει κανένας παίκτης. Η ΑΕΚ είναι η ομάδα προπονητή που κάνει σταρ τους παίκτες του. Πέρσι, αυτό λειτούργησε υπέρ της ΑΕΚ. Φέτος;
Μπορεί η ΑΕΚ να είναι η ομάδα που δεν μπορεί να αναχαιτίσει, αλλά κι η ΑΕΚ παρουσιάζει κάποιες φορές μια αλεγρία που την οδηγεί σε απερισκεψία εκεί που δεν το περιμένεις.
Σε κάθε περίπτωση, η ΑΕΚ φάνηκε να «ποτίζεται» ψυχολογικά περισσότερο από το τεράστιο διπλό στο Μπράιτον, σε σχέση με τον Παναθηναϊκό που δεν επιβλήθηκε σε κανένα σημείο του ματς, αν και είχε την φόρα της καθολικής επικράτησης επί της Βιγιαρεάλ.
ΥΓ. Με όλα τα υπόλοιπα που συνέβησαν πριν το ματς, δεν αξίζει ούτε ίχνος φαιάς ουσίας να ξοδευτεί.