Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες στο μυαλό του οπαδού είναι να μετακομίσει παιχταράς της ομάδας του σε μεγάλο αντίπαλο.
Να δει κάποιο ίνδαλμα, ένα σύμβολο να φοράει τα χρώματα του «εχθρού».
Είναι αμέτρητα, εξάλλου, τα παραδείγματα (εντός κι εκτός συνόρων) που επιβεβαιώνουν πόσο ακραία συναισθήματα μπορεί να προκαλέσει κάτι τέτοιο.
Αν είναι σκληρό λοιπόν να βλέπεις μια «σημαία» της ομάδας σου να κυματίζει πλέον σε αντίπαλο στρατόπεδο, φαντάσου πόσο σκληρό είναι να βλέπεις… δυο «σημαίες»!
Όπως συνέβη στους φίλους του Παναθηναϊκού τον Σεπτέμβρη του 1978…
Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς γράφτηκε στην ιστορία για την αποχώρηση των Μίμη Δομάζου και Αντώνη Αντωνιάδη.
Με αφορμή ένα δημοσίευμα της «Αθλητικής Ηχούς» (και με τρόπο που δεν άρμοζε ακριβώς στην τεράστια προσφορά τους) οι δυο μεγάλες μορφές του «τριφυλλιού» αποχωρίστηκαν την πράσινη φανέλα:
Μετά από μια ισοπαλία λοιπόν στην Καβάλα, γράφτηκε ότι οι δυο τους πέρασαν το βράδυ στα μπουζούκια.
Πράγμα που θεωρείτο απαράδεκτο σε μια εποχή όπου οι παίκτες έπρεπε να κλείνονται σπίτι τους έπειτα από αποτυχημένο αποτέλεσμα.
Ακολούθησε ρήξη με τον πρόεδρο, Αντώνη Μαντζαβελάκη και τον προπονητή, Κάζιμιρ Γκόρσκι, ώσπου μια μέρα βρήκαν χαρτί έξω από τη Λεωφόρο που έλεγε ότι τους απαγορευόταν η είσοδος.
Κάπως έτσι, δρομολογήθηκε η αποχώρησή αμφότερων ως ελεύθερων.
Και όπως είναι εύλογο, οι μεγάλοι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Η νταμπλούχος ΑΕΚ (με τη μεσολάβηση του αμυντικού, Παύλου Κεφαλίδη, με τον οποίο είχαν γίνει φίλοι έπειτα από έναν τραυματισμό που τους είχε στείλει και τους δυο στο νοσοκομείο) κάνει δικό της τον Δομάζο.
Και ο Ολυμπιακός βρίσκει έναν τρόπο ν’ απαντήσει στη μετακόμιση Δεληκάρη για το «τριφύλλι», ντύνοντας με τη δική του φανέλα τον Αντωνιάδη.
Στις 24 Σεπτεμβρίου λοιπόν του 1978 έρχεται η στιγμή για μια συνάντηση που έμοιαζε με… φάρσα για τους φίλους του Παναθηναϊκού:
Πριν το Ολυμπιακός-ΑΕΚ για την 3η αγωνιστική, ο δικός τους «στρατηγός» και ο θρυλικός «ψηλός» πόζαραν φορώντας κιτρινόμαυρα και ερυθρόλευκα αντίστοιχα!
Κι αν ο δεύτερος δεν μπόρεσε να επηρεάσει το ματς (βγαίνοντας αλλαγή στο 66’), ο πρώτος είχε καθοριστική συμβολή στην εξέλιξή του:
Από δικό του σουτ που σταμάτησε στο δοκάρι στο 22’, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πήρε την επαναφορά και με πλασέ σε κενή εστία έγραψε το 1-0.
Στο κακό παιχνίδι που ακολούθησε ως το τέλος (και παρά την προσπάθεια του Ολυμπιακού ν’ αντιδράσει) η ΑΕΚ κατάφερε να κρατήσει το σκορ.
Τέσσερις μήνες μετά την εξάρα επί των ερυθρόλευκων στο Κύπελλο (και 11 μέρες μετά την επίσης ιστορική εξάρα στην Πόρτο), δεν τους επέτρεψε να πάρουν την εκδίκηση που ήθελαν.
Κι ενώ οι γηπεδούχοι διαμαρτύρονταν για τη διαιτησία του Αντώνη Βασσάρα, ο Πέτρος Ραβούσης δήλωνε μετά τη λήξη ««αν έρθουν έτσι και στη Φιλαδέλφεια, θα πέσει νέα εξάρα».
Όσο για τους Δομάζο και Αντωνιάδη, ακολούθησαν διαφορετικές πορείες, ώσπου η μοίρα να τους ξαναφέρει στον κοινό τους προορισμό.
Ο πρώτος βοήθησε την ΑΕΚ ν’ αναδειχθεί ξανά πρωταθλήτρια στον 1,5 χρόνο που φόρεσε τη φανέλα της.
Ο δεύτερος δεν «κόλλησε» ποτέ με τον Ολυμπιακό, παρόλο που πρόλαβε να πετύχει 7 γκολ στις 13 μόλις συμμετοχές του.
Έστω και την ύστατη στιγμή ωστόσο, «διορθώθηκε» το ιστορικό λάθος της αποχώρησής τους από τον Παναθηναϊκό:
Με αμφότερους να επιστρέφουν το 1980 και να κλείνουν την καριέρα τους στην ομάδα που λάτρεψαν και λατρεύτηκαν…
