Ενόσω έσπρωχνε και τακτοποιούσε καροτσάκια, το επαναλάμβανε συνεχώς από μέσα του, σαν προσευχή: «Όχι, δεν είναι αυτό το πράγμα που θα κάνω στο υπόλοιπο της ζωής μου, όχι…». Ο Νταν Μπερν ήταν τότε 16 ετών. Είχε αρχίσει κάπως να κάνει ειρήνη με αυτό που για καιρό τον βασάνιζε: Την απόρριψη από τα τμήματα υποδομής της Νιούκαστλ. Της ομάδας της καρδιάς του. Δεν είχε αποδεχτεί και πως αυτό θα ήταν το μέλλον του – σε καμία περίπτωση.
Αγωνιζόταν στην παντελώς άσημη Blyth Spartans και η δουλειά στο σούπερ μάρκετ του επέτρεπε να βγάζει ένα κάποιο χαρτζιλίκι ώστε να μπορεί να παίζει το Σαββατοκύριακο μπάλα, στα «τοπικά».
Κι ύστερα, η τύχη άρχισε επιτέλους να είναι ευγενική μαζί του. Τον είδαν από την Ντάρλινγκτον, τον ξεχώρισαν, τον πήραν. Ρίχτηκε με τα μούτρα στο project και λίγα χρόνια μετά, το 2011, στα 19 του, έπαιρνε τη μεγάλη μεταγραφή στη Φούλαμ. Είχε δανεισμούς το «μενού» για αρχή. Σε Γέοβιλ, Μπέρμιγχαμ. Το 2014 πάντως θα παίξει 9 ματς στην Premier League με τους «Κότατζερς».
Κι ύστερα, ξανά «κατήφορος». Το ότι πήρε απότομα τόσο ύψος ενώ η θέση του ήταν αριστερός μπακ, του δυσκόλεψε τη ζωή. Που ξανακούστηκε μπόι 2 μέτρα να τρέχει πάνω-κάτω τη γραμμή. Τρία χρονιά αργότερα, βρισκόταν στη Γουίγκαν, στη League One. Οι περισσότεροι στη θέση του θα ένιωθαν πως έχασαν οριστικά το τρένο. Όχι εκείνος.
Το γιατί το έχει εξηγήσει πολύ σχηματικά: «Ήξερα πως θα μπορούσε να είναι και πολύ χειρότερο, ότι θα μπορούσα να είμαι ακόμα στο σούπερ μάρκετ. Και έπαιρνα δύναμη να συνεχίσω να παλεύω, να προσπαθώ»
Οι «Λάτικς» ανέβηκαν αμέσως Κατηγορία και ο Νταν Μπερν εντυπωσίασε στο Κύπελλο, στους θριάμβους επί των Μπόρνμουθ, Γουέστ Χαμ και Μάντσεστερ Σίτι. Είχε, ξανά, γυρίσει το χαρτί υπέρ του. Φαινόταν πως ήταν για πολύ παραπάνω. Η Μπράιτον, το 2018, τον έκανε δικό της. Έμεινε αρχικά δανεικός για ένα 6μηνο στη Γουίγκαν. Το 2019 άρχισε κανονικά στους «Γλάρους». Δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω. Φλεγόταν να αποδείξει σε όλους πως είναι καμωμένος από το υλικό της Premier League. Κάτι που έκανε. Εμφατικά, αποστομωτικά. Και μάλιστα στο φυσικό του ρόλο, αυτόν του αριστερού μπακ και όχι του στόπερ, όπου το ύψος μπορεί να εξελιχθεί σε αβαντάζ. Την «έχει» τη θέση του κεντρικού αμυντικού και παίζει εκεί όταν παρίσταται ανάγκη, αλλά το εντυπωσιακό είναι ότι κατάφερε να τυποποιηθεί ως παίκτης πτέρυγας, περιφέροντας ένα σαρκίο 201 εκατοστών.
Στο πίσω μέρος του μυαλού του ήταν πάντα η Νιούκαστλ. Το 2021, όταν οι Magpies πέρασαν σε σαουδαραβικά χέρια, γύρισε και είπε στον πατέρα του: «Αυτό ήταν, ποτέ ξανά δεν θα γυρίσω εκεί…». Πώς να δει τον εαυτό του μέσα σε αυτό που μόλις είχε γίνει η πλουσιότερη ποδοσφαιρική ομάδα του πλανήτη; Κι όμως, 3 μήνες μετά, τελευταία ημέρα των μεταγραφών, επέστρεφε στη βάση του, στον τόπο του, στην ομάδα του. Από τότε, όνειρο ζει και μην τον ξυπνάτε τώρα!
“We’re going to smash the internet!” ?
Where else can you find Dan Burn hitting a TikTok dance with @micahrichards and @carra23. ? pic.twitter.com/eXTpjn5ktr
— CBS Sports Golazo ⚽️ (@CBSSportsGolazo) October 4, 2023
Την πρώτη σεζόν δεν ήταν βασικός, πέρσι όμως η ενδεκάδα ξεκινούσε από αυτόν – δεν έχασε ούτε ένας ματς πρωταθλήματος και ήταν βασικός στα 35/38! Στα 31 του χρόνια έγινε όσο πιο γκλάμουρ γινόταν, κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν, για την 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του φετινού Champions League. Στη μεγαλύτερη, μέχρι την επόμενη αναμφίβολα, νίκη της Νιούκαστλ στη νέα της εποχή. Ένα επιβλητικό 4-1 σε ένα «Σεντ Τζέιμις Παρκ» που σειόταν από ενθουσιασμό.
Ο Νταν Μπερν έβαλε φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του στο «πάρτι», σκοράροντας το 2-0. Το γκολ αρχικά ακυρώθηκε, αλλά μετά από παρέμβαση του VAR πιστώθηκε ως κανονικό.
Τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι σκόρερ της 4άρας επί της Παρί είναι στα χαρτιά έτη φωτός μακριά από τους «galacticos» που πολλοί πίστευαν πως θα αγόραζαν οι Magpies με την ασύγκριτη δύναμη των πετροδόλαρων. Όμως τελικά επιλέχθηκε ένας άλλος δρόμος. Μια διαφορετική προσέγγιση. Με σεβασμό στην παράδοση του κλαμπ και στο γεγονός πως προέρχεται από μια βιομηχανική πόλη με λαϊκό κατά βάση χαρακτήρα.
Ναι, ο Νταν Μπερν δεν θα έπρεπε θεωρητικά να είναι εκεί. Δεν κουβαλάει πάνω του τίποτα το χλιδάτο, κάποτε εκδιώχθηκε από τα τμήματα υποδομής της ομάδας ως «ανεπαρκής». Μα με το πείσμα του, την επιμονή του, ανέτρεψε τα δεδομένα. Εκπροσωπώντας επάξια το είδος αυτό του ποδοσφαιριστή που ολοένα και σπανίζει. Του γηγενή, του «ένας από μας», του ορισμού της υπέρβασης.
Μετά το ματς με την Παρί χόρευε με τους παρουσιαστές της αγγλικής τηλεόρασης με αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό χορό του που έχει γίνει viral. «Πραγματικά δυσκολεύομαι να βρω τα λόγια να περιγράψω το πώς αισθάνομαι. Απλώς προσπάθησα να επιβιώσω στο στάδιο εκμάθησης και να προσπαθήσω να βρω το δρόμο μου για τα ψηλά. Η Φούλαμ με άφησε ελεύθερο στα 25 μου. Και 6 χρόνια μετά, παίζω στο Champions League, σκοράρω. Αισθάνομαι περήφανος για όσα έχω καταφέρει», είπε.
Αν (τον) κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, θα δούμε πως ο Νταν Μπερν έχει χάσει το ένα δάχτυλο του χεριού του. Το έπαθε στα 13 του όταν προσπάθησε να σκαρφαλώσει σε έναν φράχτη. Φορούσε ένα δαχτυλίδι, που πιάστηκε σε μια ακίδα και έκοψε εντελώς το δάχτυλο.
Σοκ, τεράστιο. Βρήκε τελικά τη δύναμη να το ξεπεράσει. Όπως και πολλές ακόμα αναποδιές στην πορεία των χρόνων. Οπλισμένος με μια σπάνια δύναμη χαρακτήρα, με απαράμιλλο πείσμα. Και με τη γνώση πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, πώς πρέπει να παλεύεις κάθε μέρα για να φτιάξεις την τύχη σου. Ένα μάθημα που σίγουρα έμαθε για τα καλά ενώ στοίβαζε καροτσάκια που παρατούσαν δεξιά και αριστερά βιαστικοί πελάτες…