Τη φανέλα της ΑΕΚ την έχουν φορέσει μεγάλοι παίκτες.
Έχουν περάσει τεράστιες προσωπικότητες, εμβληματικές φυσιογνωμίες, ποδοσφαιριστές με ιστορία εντός κι εκτός συνόρων.
Είναι τέτοια όμως η συναισθηματική φύση των οπαδών της «Ένωσης» που συχνότατα δένονται και με άσημους ήρωες.
Με πιστούς στρατιώτες της ομάδας που είναι πάντοτε έτοιμοι να «σκιστούν» για λογαριασμό της.
Με ποδοσφαιρικούς «εργάτες» που υπολείπονταν σε ταλέντο, αλλά το υπερ-κάλυπταν με πάθος που ξεχείλιζε.
Κι αυτός είναι ο λόγος που θα ‘χει για πάντα μια θέση στην καρδιά τους ο Βάιος Καραγιάννης…
Στο άκουσμα του ονόματος του βραχύσωμου μπακ είναι συγκεκριμένες οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό:
Ατέλειωτα χιλιόμετρα, τάκλιν, μονομαχίες.
Ομηρικές μάχες με «ιερά τέρατα» όπως οι Σαραβάκος, Βαζέχα και άλλοι.
Και φυσικά το ιστορικό στιγμιότυπο με την εναέρια «καρατιά» στον θρύλο Ρομάριο…
«Εκείνη την ώρα είχε γίνει μια σέντρα από πλάγια και δεν προλάβαινα με άλλον τρόπο για να βγω πρώτος στην μπάλα.
Ήμουν μοναδικός σε αυτό!
Δεν προλάβαινα λοιπόν με το κεφάλι και πήγα έτσι!
Δεν τον χτύπησα όμως!
Γιατί έτσι που το έχει πιάσει η φωτογραφία είναι σαν να τον… αποκεφαλίζω», έχει εξηγήσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο menshouse.
Μπορεί λοιπόν ο φακός να τον… αδίκησε στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά δεν συνέβαινε το ίδιο με τους αντιπάλους του.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Σαραβάκου ότι «για να περάσεις τον Βάιο πρέπει να χρησιμοποιήσεις παραπάνω από το 100% του ταλέντου σου».
Με το θράσος του λοιπόν, την ταχύτητα και τον δυναμισμό που έμοιαζε αντιφατικός με τα 173 εκατοστά του κορμιού του, ο Βάιος κέρδισε γρήγορα τον κόσμο της ΑΕΚ.
Μετέτρεψε σε εκτίμηση (και έπειτα λατρεία) τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η απόκτησή του από την Αναγέννηση Καρδίτσας το 1991.
Και στη συνείδηση όλων των Ελλήνων φιλάθλων καθιερώθηκε ως ο ορισμός αυτού που ο Αλέφαντος έλεγε «μαντουμαδόρος».
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και επειδή σπανίως προωθούταν (σε μια εποχή όπου τα μπακ δεν είχαν το ίδιο ενεργό ρόλο στην επίθεση) έχει ιστορική σημασία το ένα και μοναδικό γκολ που πέτυχε με τα κιτρινόμαυρα.
Το πρώτο και τελευταίο τέρμα του στα 12 χρόνια που αγωνίστηκε στην ΑΕΚ!
Ήταν λοιπόν 21 Σεπτεμβρίου του 1994 και η «Ένωση» υποδεχόταν τον Ατρόμητο σε ματς Κυπέλλου.
Ήταν μια ευκαιρία για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς να δώσει χρόνο συμμετοχής και στους αναπληρωματικούς του.
Σε αυτό το πλαίσιο έβαλε αλλαγή τον Καραγιάννη στο ημίχρονο στη θέση του Βασίλη Τσιάρτα.
Και λίγα λεπτά αργότερα ο Βάιος σκόραρε με τρόπο που θα ζήλευε όχι μόνο ο «El Mago», αλλά και ο… Ρομπέρτο Κάρλος:
Στρώσιμο του Μανωλά σε φάουλ έξω από την περιοχή, μονοκόμματο αριστερό με το εξωτερικό φάλτσο και η μπάλα καρφώθηκε στη γωνία!
Όπως είναι λογικό, η ομορφιά του γκολ -αλλά κυρίως η έκπληξη για το ποιος το πέτυχε- σήκωσε στο πόδι το «Νίκος Γκούμας»!
Οι συμπαίκτες του Καραγιάννη επιχείρησαν (και δεν το κατάφεραν επειδή δεν τους άφησε ο ίδιος) να τον σηκώσουν στα χέρια.
Κι εκείνος -λες και το ‘χε βάλει σκοπό εκείνο το βράδυ να ξεδιπλώσει όλο το… επιθετικό του ταλέντο- έδωσε και ασίστ λίγο αργότερα για το τέταρτο γκολ από τον Μιρτσέκη!
Για όλους τους υπόλοιπους ήταν ένα παιχνίδι ρουτίνας και μια αγωνιστική υποχρέωση που έπρεπε να βγει.
Για τον Βάιο όμως ήταν μια βραδιά που θα θυμάται εξίσου με τα τρία πρωταθλήματα και τα τέσσερα Κύπελλα που σήκωσε στην ΑΕΚ!