Γράφει ο Νίκος Σάρρος
Κεραμίδα Χριστουγεννιάτικα ήταν η αποπομπή του Ιβαν Γιοβάνοβιτς από τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής αυτής της κίνησης δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Θα ήταν π.χ πιο αναμενόμενο κάτι τέτοιο να συμβεί αν αποκλειόταν από το Κύπελλο από τον Ολυμπιακό, πάρα τώρα, στην διακοπή του πρωταθλήματος.
Κάνοντας μια βόλτα στα social media, βλέπεις ένα πρωτοφανές κύμα αγάπης για τον Σέρβο, ο οποίος είναι αλήθεια ότι αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους του τριφυλλιού. Παρά το ότι κέρδισε μόνο ένα κύπελλο Ελλάδος με το τριφύλλι, ο Ιβαν άκουσε το όνομα του πολλές φορές να τραγουδιέται από τις πράσινες κερκίδες. Παρά το ότι έχασε ένα πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια του, ο Γιοβάνοβιτς δεν θεωρήθηκε αποτυχημένος και (σωστά) στηρίχθηκε…
Ο Γιοβάνοβιτς δεν στηρίχθηκε όμως για ποδοσφαιρικούς μόνο λόγους από τον κόσμο του Παναθηναϊκού – κάθε άλλο θα έλεγα. Δεν στηρίχθηκε δηλαδή με τρέλα γιατί η ομάδα έθελξε με την μπάλα που έπαιξε, ή γιατί κέρδισε τίτλους, ή γιατί έβγαλε παίκτες από τις ακαδημίες. Είναι περίεργο πως αποθεώθηκε ένας προπονητής που έχασε ένα πρωτάθλημα που ήταν +9 βαθμους τον Γενάρη από τον δεύτερο. Είναι περίεργο που αγαπήθηκε τόσο, παρά το ότι στα πλει οφ, έπρεπε να πάρει μια νίκη σε 2 παιχνίδια στην Λεωφόρο απέναντι σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ για να σφραγίσει τον τίτλο και δεν το έκανε. Θυμηθείτε αντίστοιχα τι είχε ακούσει ο Αλμπέρτο Μαλεζάνι καμιά 15αρια χρόνια πριν, όταν ενώ ήταν πρωτοπόρος, με τρεις λευκές ισοπαλίες εντός έδρας χάρισε τον τίτλο στον Ολυμπιακό.
Ο Γιοβάνοβιτς ΛΑΤΡΕΥΤΗΚΕ γιατί ήταν ένας τίμιος άνθρωπος. Σε μία ομάδα που οι φίλαθλοι της δεν έχουν την καλύτερη άποψη (sic) για τον πρόεδρο της ομάδας τους – αυτό ήταν το μεγαλύτερο του προσόν. Σε μία ομάδα που επί προεδρίας Αλαφούζου έχει δει στον πάγκο Μπόλονι, Πογιάτος, Φάμπρι και Στραματσόνι, ο Ιβάν ήταν δείγμα σοβαρότητας, εργατικότητας, μεθοδικότητας και προόδου.
Σε αμιγώς ποδοσφαιρικό επίπεδο, ο Γιοβάνοβιτς (δεν) θα λείψει και δεν αναφέρομαι στον Τερίμ. Ο Παναθηναικός οφείλει να προχωρήσει στην (μεθ)επόμενη μέρα που δεν πρέπει να περιλαμβάνει τον Τερίμ, άσχετα πως θα τελειώσει η φετινή κούρσα του πρωταθλήματος – το πάρει, δεν το πάρει. Ο Αλαφούζος έδιωξε τον Ιβαν, σε ένα τέλειο ποδοσφαιρικό και ανθρώπινο unfair, για να ξυπνήσει τα αποδυτήρια – να φέρει τους παίκτες προ των πραγματικών ευθυνών τους.
Τουλάχιστον πέντε παίκτες, οι 4 μέσα στην δεκάδα των ακριβοπληρωμένων συμβολαίων, είναι το τελευταίο δίμηνο βάσει απόδοσης αλλού γι’αλλού. Μπρινιόλι, Βέρμπιτς, Τζούρισιτς, Βιλένα και Σπόραρ.
Με την τρέχουσα ποδοσφαιρική εικόνα, η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ ο Παναθηναϊκός δεν «τους έχει». Και τον Ολυμπιακό που «τον έχει», σε 50 λεπτά παιχνιδιού το σκορ ήταν 1-1. Το πρωτάθλημα κρίνεται στα πλει οφ, όπου θα σε περιμένει και ο Αρης που τις τελευταίες 2 φορές δεν τον έχεις κερδίσει.
Βλέποντας το ψυχρά ο Αλαφούζος έδιωξε τον Ιβάν, για να θέσει τους ακριβοπληρωμένους προ των ευθυνών τους, εφ’οσον ο Σέρβος με τον τρόπο του δεν το κατάφερνε. Ο Αλαφούζος με την αποπομπη του Ιβαν έδωσε το σύνθημα «θέλουμε το πρωτάθλημα, τέλος οι δικαιολογίες και η χαλαρότητα». Ο Τερίμ είναι μεγαλύτερο όνομα από τον Ιβαν, έμπειρος μεν, σε πτωτική φάση δε, ενώ είναι αμφίβολο αν θα ταιριάξει στην ατμόσφαιρα, που μετά από 2.5 χρόνια ηρεμίας, δεν ξέρεις πως θα τον υποδεχτεί. Και φυσικά θα πρέπει ο Αλαφούζος να τον στηρίξει με μεταγραφές άμεσα. Ο Τούρκος θα κερδίσει χρόνο και εκτίμηση, αν αποκλείσει τον Ολυμπιακό στο κύπελλο, αλλιώς…
Ο Γιοβάνοβιτς μιλούσε πάντα για την σημασία του αποτελέσματος, δίνοντας δευτερεύουσα σημασία στην εικόνα όταν κέρδιζε. Και αυτό πλήρωσε. Τα αποτελέσματα με Αρη και Ατρόμητο, αλλά κυρίως αυτό με την Μακάμπι, ήταν αυτά που οδήγησαν στην απόφαση. Γιατί αν παίζεις ωραίο ποδόσφαιρο, ασχέτως αποτελέσματος, δεν σε διώχνουν – γιατί το ποδόσφαιρο κάποια στιγμή θα στο ανταποδώσει με νίκες. Όταν όμως κοιτάς μόνο το αποτέλεσμα και την διαχείριση του, θα έρθει σε ένα παιχνίδι η Μακάμπι ή ο Ατρόμητος και θα σε τιμωρήσει.
Ο Γιοβάνοβιτς σαν παρουσία θα λείψει από τον Παναθηναϊκό. Ηταν ένας προπονητής σαν εικόνα φτιαγμένος για τον Παναθηναϊκό, κύριος, σοβαρός, μετρημένος. Δεν θα λείψουν οι εμμονές του, το ποδόσφαιρό διαχείρισης όταν κέρδιζε, οι αλλαγές του πάντα μετά το 65’, η ελάχιστη παρεμβατικότητα του μέσα στα παιχνίδια. Στην ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα και ο Παναθηναϊκός κάτι χάνει, κάτι κερδίζει. Αν ο Τερίμ σηκώσει τον τίτλο, ο Αλαφούζος θα είναι μάγκας. Αλλιώς θα παραμείνει …δάγκας!