Το καλοκαίρι του 1999 η Γαλατασαράι είχε μόλις κατακτήσει το τρίτο σερί πρωτάθλημα και η ψυχολογία ήταν στα ύψη. «Πλέον κυνηγάμε κάθε πιθανό τίτλο» ήταν η ατάκα του Φατίχ Τερίμ, ο οποίος γνώριζε τι είχε στα χέρια του. Ήταν το ξεκίνημα μιας σεζόν που θα περνούσε για πάντα στα βιβλία της ιστορίας.
Την τελευταία αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League, η Cimbom, μια ομάδα που είχε στις τάξεις της τους Ταφαρέλ, Ποπέσκου, Εμρέ Μπελόζογλου, Ουμίτ Νταβαλα, Χάτζι, Χακάν Σουκούρ, χρειαζόταν μόνο νίκη για να συνεχίσει στο Κύπελλο UEFA και φιλοξενούσε την Μίλαν που με τρίποντο θα έπαιρνε το εισιτήριο για τα νοκ-άουτ. «Ούτε εγώ, ούτε κάποιος από το staff μου σκεφτήκαμε έστω για μια στιγμή ότι μπορεί να μην τα καταφέρουμε. Ούτε όταν απέμεναν λεπτά για να τελειώσει το ματς» είπε αργότερα ο Τερίμ.
Στο 87’ η ομάδα του έχανε 1-2, όμως Σουκούρ και Νταβάλα προκάλεσαν ντελίριο στο κατάμεστο Ali Sami Yen, και με το 3-2 το τουρκικό club ξεκίνησε την αδιανόητη πορεία του στο Κύπελλο UEFA στέλνοντας τους Rossoneri στην τελευταία θέση του group και εκτός Ευρώπης.
Το ταξίδι ξεκίνησε στις 9 Νοεμβρίου και η «Γαλατά» έβαλε τις βάσεις για να αποκλείσει ακόμα μια ιταλική ομάδα, αυτή τη φορά την Μπολόνια. Στον 3ο γύρο πήρε 1-1 στην έδρα των Rossoblu, νίκησε 2-1 στην Πόλη και τσέκαρε το εισιτήριο για τη συνέχεια. Στον 4ο γύρο, ένα βήμα πριν τους «8», η κληρωτίδα έφερε στον δρόμο της ένα club που πριν τρία χρόνια είχε κατακτήσει το Champions League. Την Μπορούσια Ντόρτμουντ.
«Θέλαμε εισιτήρια αλλά η Ντόρτμουντ έδωσε λίγα. Όμως πριν αρχίσει το ματς είδαμε πολλές σημαίες μας, οι οπαδοί είχαν πληρώσει ακόμα και τρεις φορές την τιμή του εισιτηρίου για να μπουν στο γήπεδο με τα διαρκείας των Γερμανών». Ήταν ένα βράδυ στο οποίο η ομάδα του Τερίμ έδωσε μια εκπληκτική παράσταση στο Westfalen και με γκολ των Χακάν Σουκούρ και Χάτζι από το πρώτο μέρος πήρε ένα πολύτιμο 0-2, το οποίο υπερασπίστηκε στην Τουρκία (0-0) και έκλεισε θέση στα προημιτελικά.
Στους «8» αντίπαλος ήταν η Μαγιόρκα. Σίγουρα όχι κάποιο καφενείο, αφού την προηγούμενη χρονιά είχε φτάσει στον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων υπό τις οδηγίες του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, χάνοντας με 2-1 από την Λάτσιο των Αλμέιδα, Νέστα, Μιχαΐλοβιτς, Νέντβεντ, Μαντσίνι, Βιέρι. Όμως οι Τούρκοι δεν καταλάβαιναν τίποτα και στο πρώτο ματς στην Ισπανία πέτυχαν 4 γκολ από το 44’ μέχρι το 65’ και έφυγαν από το νησί με ένα 1-4 που τους έφερνε «αγκαλιά» με τα ημιτελικά.
Όπως και έγινε. Με τον Σουκούρ να βρίσκει δίχτυα και εντός έδρας, το σύνολο του Τερίμ ολοκλήρωσε τη δουλειά με 2-1 και έκλεισε το ραντεβού με την Λιντς. Ένα ραντεβού του οποίου η ιστορία δυστυχώς θα γραφόταν με αίμα. Γιατί το βράδυ πριν τον αγώνα στο Ali Sami Yen, οι Kevin Speight και Chris Loftus, δύο Άγγλοι που είχαν ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη, μαχαιρώθηκαν μέχρι θανάτου σε συμπλοκή μεταξύ οπαδών των δύο ομάδων. Η Γαλατασαράι νίκησε 2-0.
Ήταν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο πως ο επαναληπτικός δεν θα ήταν απλά ένα ακόμα ματς…
«Μας αντιμετώπισαν ως εισβολείς» είπε ο τότε πρόεδρος, Φαρούκ Σουρέν, για την ατμόσφαιρα στο Elland Road. «Δεν έθαψαν τους νεκρούς και επέλεξαν να κάνουν τις κηδείες τους εκείνη ακριβώς τη μέρα» ήταν τα λόγια του Τερίμ, του οποίου η ομάδα βγήκε για ζέσταμα με μαύρες φόρμες ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν. «Για μένα, θα ήταν καλύτερο να χάναμε και να ζούσαν. Πάντα η σκέψη μου πηγαίνει σε εκείνους τους οπαδούς της Λιντς».
Παρά το φορτισμένο και εχθρικό κλίμα και τα πανό που σηκώθηκαν, η Γαλατασαράι βρήκε γκολ με τους Χάτζι και Σουκούρ και με το 2-2 πέρασε για πρώτη φορά σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Αυτός έγινε στις 17 Μαΐου του 2000 στο Parken Stadium της Κοπεγχάγης και μπροστά σε 12.000 οπαδούς της η Γαλατασαράι του Τερίμ έκανε το «θαύμα».
Έχοντας απέναντί της την Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ και παίκτες που αποτέλεσαν των κορμό των Invincibles, όπως Σίμαν, Άνταμς, Κίον, Βιεϊρά, Πετί, Όβερμαρς, Μπέργκαμπ, Ανρί, η Cimbom έδωσε ό,τι είχε. Ο Βραζιλιάνος Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Κλαούντιο Ταφαρέλ, έκανε μια σειρά από επεμβάσεις με κορυφαία στην κεφαλιά του Ανρί στο φινάλε και κρατώντας το «μηδέν» για 120 λεπτά, αναδείχθηκε Man of the Match.
Στην παράταση, ίσχυε ο κανονισμός του Golden Goal. Όποια ομάδα σκόραρε, το σήκωνε. Και αυτό έγινε ακόμα πιο σκληρό για την «Γαλατά» στο ξεκίνημα καθώς στο 94’ έπειτα από κοκορομαχία των Χάτζι – Άνταμς, ο Ισπανός διαιτητής απέβαλε μόνο τον Ρουμάνο. Ο Βενγκέρ είχε ήδη βάλει τον Κανού και στην προσπάθεια να βρει το «χρυσό» γκολ έριξε στο ματς και τον Σούκερ, όμως ο Κροάτης, αντί για ήρωας, έγινε μοιραίος καθώς έστειλε την μπάλα στο δοκάρι στο πρώτο πέναλτι των Gunners στην ψυχοφθόρο διαδικασία.
Πενμπέ, Χακάν Σουκούρ, Ουμίτ Νταβαλά σκόραραν, ο Βιεϊρά βρήκε και αυτός το σίδερο και ο Ποπέσκου ήταν ψύχραιμος στην τελευταία εκτέλεση. Η Γαλατασαράι είχε μόλις γίνει, υπό τις οδηγίες του Φατίχ Τερίμ, η πρώτη τουρκική ομάδα και μοναδική μέχρι σήμερα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο. «Αυτό το Κύπελλο είναι για τον λαό της Τουρκίας. Περάσαμε δύσκολα με τον σεισμό πέρυσι, ελπίζω αυτή η επιτυχία να φέρει ένα μικρό χαμόγελο στον κόσμο» είπε ο άνθρωπος που σχεδίασε αυτή τη μυθική επιτυχία.
«Στο παρελθόν, οι Τούρκοι παίκτες έβλεπαν τους τελικούς στην τηλεόραση. Πλέον έχουν την ευκαιρία να είναι πρωταγωνιστές…».