Γράφει ο Νίκος Σάρρος
Μπορεί ο ρυθμός του παιχνιδιού να κόβεται αρκετές φορές, μπορεί οι πανυγηρισμοί να γίνονται σε δόσεις, μπορεί να χάνεται η μαγεία του λάθους και να αναδυκνείεται η μαγεία της λεπτομέρειας, αλλά το γεγονός είναι ένα: το var αποδίδει δικαιοσύνη.
Η μοναδική παραφωνία του var είναι ότι χρησιμοποιείται από ανθρώπους. Αυτό από μόνο του προσδίδει μία ιδιαίτερη φύση στην χρήση του, καθώς εύλογα υπάρχει το ενδεχόμενο της κακής χρήσης ή του δόλου. Μέχρι πριν την εμφάνιση του var , το σημαντικότερο κομμάτι της διαιτησίας του παιχνιδιου ήταν οι πλάγιοι. Σήκωνε την σημαία ο επόπτης, σπάνια ο διαιτητής δεν θα τον (υπ)άκουγε. Οφσάιντ, πέναλτι, γκολ, δεν έλεγε ποτέ όχι στον επόπτη ο διαιτητής. Ειχες δικό σου επόπτη. σπάνια έχανες το ματς. Πλέον, με το var, ο βοηθός ότι και να γίνει σηκώνει την σημαία. Και την σηκώνει, είναι – δεν είναι σίγουρος. Σου λέει «ασε να την σηκώσω εγώ και ας το τσεκάρει μετά με την υσηχία του το var”. Η χρήση του επόπτη είναι συμπληρωματική, αφού πλέον σημαντικότερος από τον διαιτήτή είναι ο varιστας. Σαν άνθρωπος λοιπόν μπορεί ο τίμιος varιστας να κάνει λάθος και να κρεμάσει και τον τίμιο διαιτητή.
Οφείλει η UEFA, ΑΥΡΙΟ κιόλας να ορίσει υπηρεσία αφύπνισης του τίμιου varista. Πως θα λέγεται αυτή η υπυρεσία: challenge. Όπως και στο basket, θα έχει την δυνατότητα ο παίκτης να ζητήσει challenge εν ώρα αγώνα, αν θεωρήσει ότι υπήρχε παράβαση.
Σε αυτή την περίπτωση, ο διαιτητής θα είναι υποχρεωμένος να πάει στο var και να ελέγξει την φάση.
Επειδή είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι οι παίκτες τον νέο κανονισμό θα τον ξεχειλώναν, ζητώντας κάθε λίγο και λιγάκι challenge και διακόπτοντας την ροή του παιχνιδιου. Το challenge θα είχε δικαίωμα να το ζητήσει μόνο ο εμπλεκόμενος στο μαρκάρισμα παίκτης και όχι ο συμπαικτης του και μονο σε περιπτώσης παράβασης πέναλτι ή επικίνδυνου παιχνιδιου – σε καμία άλλη. Challenge θα μπορεί να ζητήσει μία ομάδα μόνο δύο φορές μέσα στο παιχνίδι, και την δευτερη μονο στο τελευταίο 15λεπτο των αγώνων.
Ο διαιτητής θα ήταν υποχρεωμένος να ελέγξει την φάση στο var. Αν εχει γίνει η παράβαση, την δίνει. Αν κρίνει ότι δεν υπάρχει παράβαση, τιμωρεί με κίτρινη τον παίκτη που την ζήτησε. Αν το «κίτρινη κάρτα» σαν ποινή μπορεί να θεωρηθέι μικρή σε σχέση με την ζημιά που θα δημιουργήσει στην ροη του παιχνιδιου, ας δημιουργήσει η UEFA μία άλλη κάρτα (πράσινη , μοβ, τιρκουάζ ή ακόμα και επίκαιρη με χρώματα ουράνιου τόξου) η οποία θα είναι σχετική με αυτόν τον κανονισμό και θα συνοδέυεται με 10λεπτη αποβολή του παίκτη. Ετσι ο παίκτης που ζητάει το challenge θα ξέρει την τιμωρία του, σε περίπτωση που αυτό που ζητάει δεν είναι πραγματικό.
Ποιος πιστεύει ότι αν υπηρχει κανονισμός challenge στο ποδόσφαιρο και το ζητούσε ο Βέρμπιτς στην φάση του 56ου λεπτού, ο διαιτητής θα τον τιμωρούσε με κάρτα ουράνιο τόξο για θέατρο; Ποιος πιστευει ότι αν έκανε challenge o Βαλμπουενά πέρυσι στο μαρκάρισμα του Σιμάνσκι, θα έπαιρνε κάρτα ουράνιο τόξο για στραβοπάτημα;
