Για την προπονητική αξία του Ζοσέ Μουρίνιο μπορεί να έχει κανείς όποια γνώμη θέλει.
Βέβαια τα 8 πρωταθλήματα, τα 2 Champions League, το 1 Κύπελλο UEFA, το 1 Europa League, το 1 Conference League και καμιά δεκαριά ακόμα τίτλοι και προσωπικές διακρίσεις αν μη τι άλλο κάτι λένε.
Θα είναι πάντοτε ένα πειστικό… αντεπιχείρημα πως δεν είναι ακριβώς «μυρωδιάς».
Άντε να δεχθεί όμως κανείς ότι είναι ξεπερασμένος.
Ότι δεν εξέλιξε το στιλ του στο πέρασμα των χρόνων.
Ότι το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του δεν είναι ελκυστικό στο μάτι.
Και ναι, η συνολική του συμπεριφορά, η εγωιστική του προσέγγιση, οι συνεχείς εντάσεις τον κάνουν αντιπαθέστερο σε αυτούς που ήδη τον αντιπαθούν.
Πέρα όμως από τους καυγάδες, τις καυστικές ατάκες, τις ειρωνείες και τα διαχρονικά mind games του, ένα πράγμα δεν μπορεί κανείς ν’ αμφισβητήσει στον Μουρίνιο:
Ότι μπορεί να πλακωθεί με διαιτητές, προπονητές, προέδρους ή δημοσιογράφους, αλλά πάντοτε οι παίκτες του τον λατρεύουν!
Και χαρακτηριστική των στενών δεσμών που δημιουργεί μαζί τους, της επιθυμίας να «πέφτουν στη φωτιά» για χάρη του είναι μια ιστορία που έχει διηγηθεί ο Καντίντο Κόστα…
Το όνομα του άλλοτε δεξιού μπακ της Πόρτο δεν λέει τίποτα σε κανέναν.
Και λογικό είναι:
Υπήρξε ένας παίκτης μέτριων ικανοτήτων, σχεδόν πάντοτε αναπληρωματικός και με 52 μόλις συμμετοχές στην τετραετία (2000-2004) που φόρεσε τη φανέλα των «δράκων».
Για τον Μουρίνιο ωστόσο -τουλάχιστον στον τρόπο που αντιμετώπιζε τους ποδοσφαιριστές του εκτός των γραμμών του γηπέδου- δεν υπήρχαν βασικοί και αναπληρωματικοί.
Αντιθέτως, όλοι άξιζαν τον σεβασμό, την αγάπη και την εκτίμησή του.
Κάτι που φάνηκε περίτρανα ένα παγωμένο βράδυ Δεκέμβρη στο «Φελίξ Μπολάρ»…
Έχοντας επικρατήσει λοιπόν 3-0 στο πρώτο ματς, η Πόρτο ετοιμαζόταν να σφραγίσει την πρόκριση επί της Λανς στο Κύπελλο UEFA του 2003.
Με το σκορ στο 1-0 και το ρολόι να έχει ξεπεράσει το 90λεπτο, ήταν αδύνατο να χάσει το εισιτήριο για τον 4ο γύρο.
Ήταν η καταλληλότερη στιγμή για τον Μουρίνιο να κάνει μια κίνηση που έγραψε ιστορία.
Και (χωρίς να το ξέρει κανείς άλλος μέχρι να το αποκαλύψει ο ίδιος) «σκλάβωσε» για πάντα έναν αναπληρωματικό του…
«Όταν γεννήθηκε ο Ράφαελ (σ.σ. ο πρώτος του γιος) ήμουν στο μαιευτήριο.
Είχαμε όμως αγώνα με την Πόρτο λίγες ώρες αργότερα.
Ήταν ένα ευρωπαϊκό ματς.
Απέμεναν λοιπόν δυο λεπτά για τη λήξη και ο Μουρίνιο ήταν να βάλει εμένα ή τον Παουλίνιο Σάντος», έχει εξιστορήσει ο Καντίντο Κόστα.
Την έκπληξη όμως για το γεγονός ότι τελικά επέλεξε εκείνον διαδέχθηκε η συγκίνηση για τον τότε παίκτη της Πόρτο.
Γιατί δεν θα ξεχάσει ποτέ τι του είπε o Μουρίνιο πριν περάσει στον αγωνιστικό χώρο.
Ούτε πως τον έβαλε αλλαγή για να πάρει κι εκείνος το πριμ της ευρωπαϊκής πρόκρισης:
«Με έπιασε από τον λαιμό και άρχισε να κουνάει το χέρι σαν να μου έλεγε κάτι για το παιχνίδι.
Μετά με έδειξε με το δάχτυλο και μου είπε:
“Αυτό είναι για το γάλα του παιδιού σου. Είσαι καλός άνθρωπος, το αξίζεις”».
Εντέλει ο Μουρίνιο κατέκτησε εκείνο το Κύπελλο UEFA με την Πόρτο.
Προσπερνώντας εκτός των άλλων το εμπόδιο του Παναθηναϊκού (παρά το διπλό με το γκολ του Ολισαντέμπε) καθάρισε τη Σέλτικ στον τελικό.
Πέρα όμως από μια (ακόμη) κούπα, είχε κερδίσει και τον διαχρονικό σεβασμό ενός (ακόμη) ποδοσφαιριστή του:
«Μπήκα στο γήπεδο, δεν άγγιξα καν την μπάλα και το παιχνίδι τελείωσε.
Εισέπραξα ολόκληρο το πριμ για το ματς.
Δεν με έκανε πλουσιότερο, αλλά σήμαινε πολλά για μένα»…
