Ο Ναν 22 πόντους. Ο Ντίνος Μήτογλου 19 πόντους και 10 ριμπάουντ. Κι όμως, αυτοί οι δύο δεν πλησιάζουν καθόλου αυτά που έκανε ο Κώστας Σλούκας απέναντι στη Μπαρτσελόνα στο 2ο ημίχρονο φέρνοντας μια τεράστια ανατροπή.
Οι αριθμοί του δεν είναι παραπάνω εντυπωσιακοί. 18 πόντοι και 8 ασίστ συν 5 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα. Οκ, κάποιος θα μπορούσε να πει, βλέποντας αυτούς τους αριθμούς, ότι είναι μια τρομερή εμφάνιση, αλλά δεν είναι και για να πεις ότι δεν την έχεις ξαναδεί και να πάθεις «Δημήτρης Χατζηγεωργίου» που όλα τα λέει απίθανα και μοναδικά.
Αν δείτε όμως το 2ο ημίχρονο, τότε θα καταλάβετε γιατί λέμε πως είναι η πιο dominant εμφάνιση που έχει κάνει γκαρντ του Παναθηναϊκού εδώ και 4 χρόνια, ενδεχομένως και η πιο dominant που έχει κάνει ο Σλούκας εδώ και 4 χρόνια.
Από το ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Παναθηναϊκός το 2020, όπου ο Καλάθης είχε 22 πόντους, 17 ασίστ και 6 ριμπάουντ, έχουμε να δούμε μια τόσο πληθωρική εμφάνιση από γκαρντ των Πρασίνων.
Ο Σλούκας έβαλε δύσκολα καλάθια, πολύ κρίσιμα, δύο μεγάλα τρίποντα, προσέφερε επιλογές στους συμπαίκτες του με την κίνηση που έκανε, σε στιγμές που φαινόταν η επίθεση να «πεθαίνει», τους παρακίνησε σαν personal trainer την ώρα που έχεις κάνει 12 επαναλήψεις και πας για τις 15, έτρεξε παντού, κυνήγησε, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε την άμυνα της ζωής του.
Δεν έχουμε πρόχειρα στο νου όλα τα ματς που έχει παίξει, αλλά θα μας σοκάρει αν η άμυνα που έχει παίξει στο β΄ημίχρονο δεν είναι στις 5 καλύτερες της καριέρας του συνολικά.
Απέναντι σε Σατοράνσκι-Λαπροβίτολα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο Σλούκας κατάφερε να αλλάξει την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου που η ρακέτα είχε γίνει πέρασμα της ζωής μας κέρασμα, που τραγουδούσε ο Παϊτέρης, εξαιτίας των αλλαγών στα μαρκαρίσματα που έστελναν τα αντίπαλα γκαρντ απέναντι στον Λεσόρ και τους Βέσελι-Ερνανγκόμεθ απέναντι σε κοντό.
Δεν ξέρουμε τι μπορεί να ειπωθεί για ένα ματς που από το -16 πήγε στο +13 και κατέληξε στο +8, με όλο το ΟΑΚΑ να ξενερώνει που δεν ήρθε η διαφορά, η οποία ουσιαστικά ήρθε, αφού η διαφορά πόντων που έχει ο Παναθηναϊκός, είναι απίθανο να καλυφθεί για να χάσει το πλεονέκτημα έναντι και της Μπαρτσελόνα.
Κάνει 3 νίκες, είναι 2ος και περιμένει από τα play in αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός σε όλο το πρώτο ημίχρονο γυρνούσε πολύ αργά μετά από χαμένα σουτ, είχε πολλές κακές επιλογές, αλλά και αστοχία σε ελεύθερα τρίποντα, είχε ένα διάστημα 3-4 λεπτών με Χουάντσο-Μπαλτσερόφσκι-Καλαϊτζάκη που δεν έβρισκε ούτε σουτ, ούτε καλές αμυντικές τοποθετήσεις και το 95% των φιλάθλων ετοιμαζόταν για ήττα.
Στο 3ο δεκάλεπτο, μπήκε μέσα ένας Σλούκας μαινόμενος, ώθησε όλη την ομάδα αμυντικά και η επίθεση άρχισε να παίρνει μπρος, χωρίς καν να δούμε κάποια ραψωδία ή τραβηγμένα σουτ. Με δίποντα και βολές έγινε η ανατροπή και φτάσαμε στο 56-55 και τελικά το 60-61 του 3ου δεκαλέπτου. Και μετά, στο 4ο, ήταν θέμα χρόνου να ανεβάσει την διαφορά υπέρ του ο Παναθηναϊκός.
Η γλώσσα του σώματος του Σλούκα σε κάθε φάση, η ανάγκη του να ξεσηκώσει κι άλλο την εξέδρα, η αντίληψη του για πιθανά λάθη στην επίθεση, τα οποία προλάμβανε με τις κινήσεις του, κάθε τι που έκανε απέναντι στη Μπαρτσελόνα, ήταν ο ορισμός του ηγέτη, ο ορισμός του «2,7-2,8 εκατομμύρια».
Ο Σλούκας μοιάζει να συντηρούσε τον εαυτό του στη διάρκεια της σεζόν μέχρι αυτό το σημείο, για να πατήσει το γκάζι. Το ίδιο μοιάζουν να κάνουν και οι 5 συμπαίκτες του που τραβάνε το κουπί. Μοιάζουν να πηγαίνουν με νεκρά στα πρώτα ημίχρονα και να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής ή να προηγούνται ελαφρώς, ανάλογα τον αντίπαλο, ώστε στο δεύτερο να τα δώσουν όλα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Λεσόρ που πάλι, μετά τον Ερυθρό, στο πρώτο ημίχρονο ήταν… αλλού και στο 2ο έβγαλε ολόκληρο το 20λεπτο χωρίς να δείξει σημάδια κούρασης και με τη Μπαρτσελόνα να παίρνει λίγα καλάθια στο ζωγραφιστό.
Μακάρι να αντέξουν οι 6, μακάρι οι Χουάντσο-Βιλντόζα-Παπαπέτρου να δώσουν επιτέλους 8-10 αξιοπρεπή λεπτά, να επιστρέψει κι ο Αντετοκούνμπο, για να πάει ο Παναθηναϊκός στα play-offs με παραπάνω ποσότητα, γιατί την ποιότητα την έχει άφθονη.