Και να είχες βάλει σκοπό να μην το μάθεις, κάπου θα το άκουγες. «Τι γίνεται φέτος στην Premier League;». Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι είναι η μία πάνω στην άλλη στην ουρά για το ποια θα βάλει ένα χέρι πάνω στο βαρύ ασημικό. Με αυτή τη δομή του πρωταθλήματος, ποτέ ξανά τρεις ομάδες δεν ήταν σε απόσταση ενός βαθμού 10 αγωνιστικές πριν το φινάλε, όμως…
Όμως. Οι Εγγλεζάδες παίζουν 150 χρόνια μπάλα και όταν η κατηγορία ήταν ακόμα First Division, είχε υπάρξει το συγκλονιστικό σενάριο που τρία club στα τελευταία τους ματς έπαιζαν τον τίτλο του πρωταθλητή. Το μακρινό 1971-72 μας γεμίζει έως και με ζήλια για το ότι όλες οι ομάδες διεκδικούσαν την κούπα και δεν την έπαιρνε κάθε χρόνο ο ίδιος, αφού κανένας δεν μπορούσε να ρίξει ένα καράβι λεφτά για να πληρώσει όποιον υπερπαίκτη ή όποιο σούπερ ταλέντο κυκλοφορούσε. Ακολουθεί η ιστορία της πιο συγκλονιστικής σεζόν στο αγγλικό ποδόσφαιρο…
Η Άρσεναλ είχε μόλις κατακτήσει το νταμπλ την προηγούμενη, ενώ η Λιντς θεωρούνταν the-team-to-beat. Κάποιοι από τους ειδικούς της εποχής έλεγαν ότι η Τότεναμ ίσως κάνει κάτι καλό, ενώ στο κάδρο ήταν και η Τσέλσι, που είχε κατακτήσει το Κύπελλο Κυπελλούχων μόλις πριν μερικούς μήνες.
Η Σίτι είχε ορισμένους καλούς παίκτες, όμως σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής, δεν είχε την σταθερότητα που χρειάζεται μια διεκδικήτρια του τίτλου. Η Γιουνάιτεντ είχε αστέρια σε μεγάλη ηλικία, η Λίβερπουλ δεν ήταν αυτή που σάρωσε το διάστημα 1963-66, ενώ η Λιντς ήταν τέτοια ομαδάρα που χτυπούσε κάθε χρόνο σε όλα τα μέτωπα παίζοντας ελκυστικά, όμως παρότι είχε δυνατή 11άδα, δεν είχε βάθος.
Για την Ντέρμπι, την οποία προπονούσε ο Μπράιαν Κλαφ, δεν λέγονταν πολλά. Και ήταν λογικό. Μιλάμε για μια ομάδα που μόλις πριν δύο χρόνια έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, όμως την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει 9η. Πριν αρχίσει η σεζόν 1971-72 είχαμε και μια ιστορική αλλαγή όσον αφορά τους ανθρώπους που «σφύριζαν» τα ματς. Στους διαιτητές δόθηκαν σαφείς οδηγίες να είναι πιο αυστηροί, να τιμωρούν τα πολύ σκληρά φάουλ και να μην ανέχονται τις διαμαρτυρίες.
Ο Τζορτζ Μπεστ το κατάλαβε αυτό τη δεύτερη αγωνιστική καθώς αποβλήθηκε για ασταμάτητη γκρίνια στον referee. Με τον Georgie στην τελευταία του ανταγωνιστική χρονιά στο top-level, η Γιουνάιτεντ του Φρανκ Ο’ Φάρελ ξεκίνησε καλά, κράτησε την φόρμα της στο πρώτο μισό, όμως στο δεύτερο κατέρρευσε γνωρίζοντας 11 ήττες σε 19 ματς. Με την ομάδα του Μάντσεστερ η Ντέρμπι έδωσε μια μάχη, εκτός γραμμών.
Η Ντέρμπι είχε συμφωνήσει να πάρει από την Νότιγχαμ Φόρεστ τον επιθετικό Ίαν Στόρεϊ-Μουρ,δίνοντας πάνω από 200.000 λίρες, όμως παρότι ο παίκτης είχε βρεθεί στο Baseball Ground, τελικά άλλαξε γνώμη [η γυναίκα του] και αποφάσισε να παίξει στην Γιουνάιτεντ. Ήταν μια μάχη που αργότερα θα χαιρόταν που την έχασε η ομάδα του Κλαφ καθώς ο Στόρεϊ-Μουρ αναγκάστηκε να βάλει τέλος στην καριέρα του μόλις δύο χρόνια μετά εξαιτίας των τραυματισμών.
Την ίδια στιγμή, η κάτοχος του τίτλου, Άρσεναλ, δεν ήταν η ίδια. Είχε χάσει τον προπονητή της, Ντον Χάου, από την Γουέστ Μπρομ [άλλη εντελώς εποχή] και παρότι πήγε σε 5ο σερί τελικό Κυπέλλου, στο πρωτάθλημα δεν ήταν για ψηλά. Στην άλλη πλευρά του Λονδίνου, η Τότεναμ είχε ρίξει το βάρος στην Ευρώπη και τελικά δικαιώθηκε αφού κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το αντίστοιχο Κύπελλο UEFA σε βάρος της Γουλβς. Χάλια ξεκίνησε η Τσέλσι και αφού αποκλείστηκε και από τα δύο Κύπελλα, δεν ίσιωσε ποτέ.
Μέχρι το Μάρτιο, στη διεκδίκηση του τίτλου με ρεαλιστικές πιθανότητες είχαν μείνει τέσσερις ομάδες. Μάντσεστερ Σίτι, Λιντς, Ντέρμπι, Λίβερπουλ. Οι Cityzens ήταν στο +4 από τη 2η θέση και σε εκείνο το σημείο η Λίβερπουλ του Μπιλ Σάνκλι και του άσημου τότε, Κέβιν Κίγκαν, θεωρούταν ότι δύσκολα θα μείνει στο κόλπο. Κόντρα όμως στα προγνωστικά, οι Reds ήταν αήττητοι από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο και μπήκαν στην τελική ευθεία δυνατά για να το σηκώσουν.
Στις 18 Μαρτίου, η Σίτι ανέβασε τη διαφορά στους πέντε πόντους, όμως μόλις δύο βδομάδες αργότερα, έπειτα από μια εντός έδρας ήττα από την Στόουκ, έχασε την κορυφή από την Ντέρμπι, η οποία πήρε τεράστια εντός έδρας νίκη σε βάρος της Λιντς. «Αν δεν το πάρουμε εμείς, η Ντέρμπι θα κατακτήσει το πρωτάθλημα» είπε μετά την ήττα ο τεχνικός της Λιντς, Ντον Ρέβι. Μετά τη νέα ήττα από την Σαουθάμπτον και τον μόλις έναν βαθμό εκτός με Κόβεντρι και Ίπσουιτς, η Σίτι είχε πλέον πει «αντίο» στα όνειρα του τίτλου, όμως δεν ήταν αδιάφορη στους αγώνες. Και αυτό το κατάλαβε καλά η Ντέρμπι στις 22 Απριλίου, καθώς ηττήθηκε με 2-0 στο Maine Road.
Με τη νίκη αυτή, οι Πολίτες έφτασαν τους 57 βαθμούς, όμως είχαν πλέον ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους. Λίβερπουλ και Ντέρμπι ήταν έναν βαθμό πίσω, όμως στους Reds απέμεναν δύο αγώνες και στην ομάδα του Κλαφ ένας. Στους 55 ήταν η Λιντς και είχε και αυτή δύο αγώνες να δώσει. Αν και βρίσκονταν πίσω, Ντέρμπι και Λίβερπουλ ήταν τα φαβορί και δεν είναι spoiler να πούμε ότι το ματς που απέμενε στους Rams ήταν κόντρα στους Μέρσεϊσαϊντερς.
Την 1η Μαΐου του 1972 χάρη σε γκολ του Τζον ΜακΓκόβερν, η Ντέρμπι επιβλήθηκε 1-0 της Λίβερπουλ και αφού ολοκλήρωσε τους αγώνες της πέρασε στην κορυφή. Στην αδιανόητη αυτή πορεία, ξεχώρισε ο τερματοφύλακας, Κόλιν Μπούλτον, που ήταν ο ένας από τους δύο που έπαιξαν και στα 42 ματς και κράτησε 23 clean-sheet. Συνολικά ο Κλαφ χρησιμοποίησε μόλις 16 παίκτες σε αυτή την ιστορική σεζόν και είχε πρώτο σκόρερ τον Άλαν Χίντον (15), ενώ διψήφιο αριθμό γκολ είχαν και οι Ο’ Χέιρ (13) και Έκτορ (12).
Στη «μάχη» του τίτλου έμεινε και η Λιντς, η οποία είχε επικρατήσει 2-0 της Τσέλσι και η βαθμολογία ήταν ως εξής
- Ντέρμπι 58 (69-33) – 42 ματς
- Λιντς 57 (72-29) – 41 ματς
- Μάντσεστερ Σίτι 57 (77-45) – 42 ματς
- Λίβερπουλ 56 (64-30) – 41 ματς
Αν την τελευταία αγωνιστική η Λίβερπουλ έκανε νίκη σε βάρος της Άρσεναλ και η Λιντς έχανε στην Γουλβς, η ομάδα του Μπιλ Σάνκλι θα έπαιρνε το πρωτάθλημα. Δύο μέρες πριν η Λιντς νίκησε 2-0 τους Gunners στον τελικό του Κυπέλλου, όμως στην προσπάθειά της για το νταμπλ δεν είχε σύμμαχο την ομοσπονδία, η οποία αρνήθηκε να μεταφέρει την τελευταία αγωνιστική και την άφησε δύο μέρες μετά τον τελικό του Κυπέλλου. Τι έκαναν οι παίκτες της Ντέρμπι τις μέρες που περίμεναν να δουν αν θα κατακτήσουν το πρωτάθλημα; Ό,τι πιο φυσιολογικό. Έφυγαν διακοπές στην Μαγιόρκα.
«Θα ήταν αυτοκτονία αν παίζαμε αμυντικά» είπε πριν τον αγώνα ο Ρέβι, προπονητής της Λιντς και αν γύριζε τον χρόνο πίσω ίσως να το ξανασκεφτόταν. Η ομάδα του πέρα από τη μέρα διεξαγωγής, διαμαρτυρήθηκε για πέναλτι και στα δύο ημίχρονα. Στο πρώτο, η Γουλβς προηγήθηκε και παρά την πίεση της Λιντς, στην επανάληψη έβαλε και δεύτερο γκολ. Τα Παγώνια μείωσαν, όμως οι Λύκοι στο φινάλε κράτησαν το 2-1. Την ίδια ώρα, στο Highbury, η Άρσεναλ κρατούσε την Λίβερπουλ στην «λευκή» ισοπαλία.
Την ώρα που αυτά τα ακατάλληλα για καρδιακούς ματς παίζονταν, οι άνθρωποι που θα στέφονταν πρωταθλητές Αγγλίας, βρίσκονταν στην Μαγιόρκα. Ακόμα και αν δεν κατακτούσαν τον τίτλο, ήταν η καλύτερη θέση του club τα τελευταία 25 χρόνια, είχαν κάθε λόγο να διακοπάρουν. Ο assistant-coach προσπάθησε μέσω τηλεφώνου να κάνει τη ραδιοφωνική μετάδοση να ακουστεί στο δωμάτιό του, όμως η σύνδεση απέτυχε και οι παίκτες πήγαν για ύπνο χωρίς να γνωρίζουν τίποτα.
https://www.youtube.com/watch?v=B2eWy4CE6CQ
Το επόμενο πρωί έμαθαν ότι κατέκτησαν το πρωτάθλημα. Ο Κλαφ ήταν διακοπές σε άλλο νησί, όμως το δικό του ράδιο λειτουργούσε. «Στο Molineux, υπήρχαν 4.5 λεπτά καθυστερήσεις, μου φάνηκαν σαν 4.5 χρόνια» είπε μετά το τέλος του αγώνα ο αρχιτέκτονας της ιστορικής επιτυχίας, Μπράιν Κλαφ. «Δεν πιστεύω στα θαύματα, όμως σήμερα έγινε ένα».