Η μαγεία είναι στην παύση. Αυτά τα δέκατα του δευτερολέπτου που ο Πέδρι «κρατάει» την κίνησή του, τη ροή που έχει, προκειμένου να δώσει το χρόνο στον Ραφίνια να ολοκληρώσει το σπριντ του και να βγει στην πλάτη του αμυντικού. Μετά βγάζει τη ψηλοκρεμαστή ασίστ-μοιρογνωμόνιο για το, πιθανότατα, πιο κρίσιμο γκολ της βραδιάς. Κι όλα αυτά ενώ έχει δεν έχει 1 λεπτό στον αγωνιστικό χώρο, είχε μόλις μπει αντί του Σέρτζι Ρομπέρτο. Μετά από απουσία 37 ολόκληρων ημερών από τη δράση εξαιτίας (ακόμη) ενός τραυματισμού.
Ήταν το 2-2, η Μπαρτσελόνα είχε επιβιώσει από σφυροκόπημα της Παρί Σεν Ζερμέν και αντί να βρεθεί με 2 γκολ πίσω, το είχε μόλις φέρει στα ίσα. Με τη ψυχολογία στο Θεό πέτυχε και 3ο γκολ, φτάνοντας στο θρίαμβο στο «Παρκ ντε Πρενς» (3-2) και παίρνοντας έτσι σοβαρό προβάδισμα πρόκρισης για τα ημιτελικά του Champions League.
Χρωστάει πολλά γι’ αυτό στο «μεγαλύτερο ταλέντο στον κόσμο». Έτσι είχε αποκαλέσει ο Τσάβι τον Πέδρι και μάλιστα πριν ακόμα γίνει προπονητής των Καταλανών, όταν ήταν ακόμη στο Κατάρ.
Αυτήν την πάσα δεν την βγάζει ο «μέσος όρος». Δεν την βγάζει καν το «πάνω ράφι». Την βγάζει μόνο «ελίτ της ελίτ», η «αφρόκρεμα». Αυτό ακριβώς δηλαδή που είναι o 21χρονος χαφ. Πόσο κρίμα που οι τραυματισμοί του κόβουν συνεχώς τη φόρα. Έχει 8 συνολικά στην καριέρα του, οι περισσότερες μυϊκές θλάσεις, έχει προφανώς αναπτύξει ευπάθεια.
Κι έρχεται εδώ το μεγάλο ερώτημα που ισχύει και για τα άλλα wonderkid του παγκοσμίου φουτμπόλ; Μήπως τους «καίνε» συχνά οι ομάδες τους βάζοντας να παίζουν αλλεπάλληλα ματς από την εφηβεία τους; Πριν καν «δέσει» το σώμα τους, ολοκληρωθεί η ανάπτυξή τους; Η υπέρεκθεση κοστίζει.
Για να καταλάβετε, ο Πέδρι, στα 17 του μόλις και σε κάδρο Σεγούντα, λογιζόταν ήδη ως ο ηγέτης (!) της Λας Πάλμας (συχνά παρερμηνεία πως είναι προϊόν της Μασία, δεν είναι)! Ναι, αγωνιστικά αυτό ίσχυε, μιλάμε για παίκτη «σκανδαλωδώς καλό, ο νέος μεγάλος σταρ του ισπανικού ποδοσφαίρου» όπως έλεγε ο τότε προπονητής του, Πέπε Μελ για να εξηγήσει γιατί δεν τον έβγαζε ποτέ. Ήταν όμως σωστό να φορτώνεται με τέτοιο βάρος και ευθύνες σε τόσο νεαρή ηλικία;
Είναι δίκοπο μαχαίρι αυτές οι καταστάσεις. Θέλουν επιστημονική διαχείριση από επαγγελματίες που ξέρουν τέλεια τη δουλειά τους, θέλει και τύχη. Αυτή λείπει από τον Ισπανό χαφ.
Όλα τα άλλα, τα διαθέτει και με το παραπάνω. Αψεγάδιαστη τεχνική και απαράμιλλη αντίληψη του παιχνιδιού, κατά κύριο λόγο. Γνήσιο παιδί του τίκι-τάκα, που διαδόθηκε μαζικά χάρη στην Μπάρτσα του Πεπ Γκουαρδιόλα, έχει ως είδωλο του τον Αντρές Ινιέστα, στον οποίο πάντα έλεγε πως «θέλω να μοιάσω αγωνιστικά» – όντως τα κατάφερε.
Η Ρεάλ Μαδρίτης ακόμα χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο που κάποτε απέρριψε τον Πέδρι σε δοκιμαστικό – θα θέλαμε να μάθουμε ποιος «φωστήρας» είπε «όχι» και γιατί. Η Μπάρτσα δεν έκανε το ίδιο λάθος. Και τον πήρε για πενταροδεκάρες πρακτικά (5 εκατ. ευρω φιξ, συν κάποια μπόνους).
Πολύ γρήγορα φάνηκε πως είχε κάνει το «κόλπο του αιώνα». Ο μικρός ανέλαβε με συνοπτικές διαδικασίες ρόλο leader (και) στους «Μπλαουγκράνα». Η ιστορία θα ήταν το απόλυτο success, αν δεν ήταν στη μέση αυτή οι καταραμένοι τραυματισμοί.
Οι περισσότεροι ρίχνουν το φταίξιμο στο πώς τον διαχειρίστηκαν σύλλογος και εθνικές τη σεζόν 2020-21, την πρώτη του στην Βαρκελώνη, όταν και έπαιξε συνολικά 73 αγώνες σε 11 μήνες! «Τρελός» αριθμός για έναν 18χρονο στην πρώτη φουλ επαγγελματική σεζόν του, για ένα ακόμα «ασχημάτιστο» ποδοσφαιρικά προϊόν.
«Η πρώτη σεζόν μου στην ομάδα ήταν πολύ μεγάλη. Έπαιξα σε 73 παιχνίδια και πιθανόν αυτό να έχει επιρροή στην τωρινή κατάστασή μου. Εκείνο τον καιρό όμως είχα την επιθυμία να κατακτήσω τον κόσμο», είχε πει παλαιότερα ο Πέδρι. Σίγουρα έχει μετανιώσει για τη φούρια του. Ειδικά τα τελευταία 2,5 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο έχει χάσει περίπου τα 2/3 των αγώνων της ομάδας του.
Ελπίζει πάντως πως το χειρότερο είναι πίσω του. Δούλεψε σκληρά στο σωματικό και στο ψυχολογικό κομμάτι, έχει αλλάξει τη διατροφή του, ξεκίνησε πιλάτες μετά από συμβουλή του Κάρλες Πουγιόλ. Χρησιμοποιεί επίσης ενίοτε και υπερβαρικό θάλαμο (μια θεραπευτική μέθοδος με 100% οξυγόνο υπό αυξημένη ατμοσφαιρική πίεση που βοηθάει στην επούλωση χρόνιων ή μη επουλωμένων πληγών).
Έχει δηλώσει πως αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω θα είχε κάνει ορισμένα πράγματα αλλιώς, αρχικά εξασφαλίζοντας στοιχειώδη χρόνο για αποκατάσταση. Ό,τι έγινε, έγινε. Σημασία έχει πως ο κατά Τσάβι «πιο ταλαντούχος παίκτης του κόσμου» είναι ξανά «εδώ» και αυτό πρέπει να μας κάνει χαρούμενους ως «εραστές» της μπάλας. Αυτό που έκανε στο Παρίσι, αυτή η ιδιοφυής πάσα, ευχόμαστε να είναι απλώς το πρώτο δείγμα ενός οριστικού comeback, μιας συνεχόμενης πορείας μεγαλείου. Mε τους τραυματισμούς, πικρή και μόνο ανάμνηση.