Η πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Conference League αποτελεί τεράστια επιτυχία.
Είναι η πρώτη φορά που ελληνική ομάδα θα διεκδικήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο μετά από 53 ολόκληρα χρόνια.
Πέραν όμως από την ιστορική του σημασία, το επίτευγμα των Πειραιωτών έχει μια έξτρα ιδιαιτερότητα:
Την προοπτική να σηκώσουν την κούπα στην έδρα ενός από τους μεγάλους εγχώριους αντιπάλους τους.
Όπως είναι λογικό, η επικείμενη παρουσία των «ερυθρόλευκων» στην OPAP Arena έχει προκαλέσει ντόρο μεγαλύτερο και από το αγωνιστικό σκέλος.
Αφενός για λόγους ασφαλείας, αφού είναι εύλογο να υπάρχει ανησυχία για την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα.
Και αφετέρου για λόγους… καζούρας, αφού είναι αναμενόμενα τα πειράγματα στους φίλους της ΑΕΚ για το ενδεχόμενο ένας από τους «εχθρούς» να πανηγυρίσει στο σπίτι τους.
Ιστορικά όμως δεν θα είναι η πρώτη φορά που ένας εκ των παραδοσιακών αντιπάλων της «Ένωσης» θα βρεθεί για ευρωπαϊκό αγώνα στο γήπεδό της.
Γιατί ναι, το παλιό «Νίκος Γκούμας» είχε φιλοξενήσει τελικούς Κυπέλλου με παρουσία Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ.
Το 1981 είχαν επικρατήσει οι Πειραιώτες (3-1) και το 2001 είχαν σηκώσει το τρόπαιο οι Θεσσαλονικείς (4-2).
Για αγώνα όμως των ευρωπαϊκών σαλονιών η φυσική έδρα της ΑΕΚ έχει βαφτεί σε διαφορετικό χρώμα μόνο μια φορά:
Στο Παναθηναϊκός-Ντιναμό Κιέβου του 1998.
Το παιχνίδι εκείνο για τους ομίλους του Champions League δεν μπορούσε να διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ.
Το στάδιο ήταν… ρεζερβέ για συναυλία των Rolling Stones (σε μια εποχή όπου η παρουσία τους στην Ελλάδα προκαλούσε ακόμα ντελίριο).
Έτσι, ο αγώνας αποφασίστηκε να γίνει στο γήπεδο της ΑΕΚ, που ούτως ή άλλως είχε φιλοξενήσει ματς της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης τρία χρόνια νωρίτερα.
Στις 16 Σεπτεμβρίου λοιπόν η Νέα Φιλαδέλφεια γέμισε από φίλους του Παναθηναϊκού.
Και το γεγονός ότι η ομάδα τους ξεσπιτώθηκε και αγωνίστηκε στην έδρα ενός μεγάλου αντιπάλου μόνο γρουσουζιά δεν τους πήγε.
Γιατί το ματς με την ομάδα του θρυλικού Βαλερί Λομπανόφσκι ξεκίνησε στραβά για τους «πράσινους».
Με τη συμπλήρωση ενός ημιώρου ο Σεργκέι Ρεμπρόφ (που σχημάτιζε ένα καυτό δίδυμο τότε με τον Αντρέι Σεβτσένκο) βρέθηκε απέναντι από τον Βάντσικ.
Και αφού τον προσπέρασε, σκόραρε στην εστία που βρισκόταν μπροστά από τη σκεπαστή.
Ωστόσο το «τριφύλλι» δεν πτοήθηκε.
Πίεσε κι έχασε ευκαιρίες (με κορυφαία μια άχαστη του Νίκου Λυμπερόπουλου σε κενό τέρμα).
Και με όχι ακριβώς… αναμενόμενο τρόπο, έφερε τούμπα το ματς.
Διότι το γκολ της ισοφάρισης στο 57’ το πέτυχε με κεφαλιά (!) ο Έρικ Μίκλαντ:
Το θρυλικό «κουνούπι» του Παναθηναϊκού.
Πριν κοπάσουν, δε, οι πανηγυρισμοί ο Λυμπερόπουλος (με ακόμα πιο άπιαστη κεφαλιά) έβαλε φωτιά στην… πρόσκαιρα πράσινη Νέα Φιλαδέλφεια.
Έτσι, το «τριφύλλι» πανηγύρισε μια νίκη σπουδαία τότε, αλλά όχι αρκετή για να προκριθεί απ’ τον όμιλο.
Στο ματς του Κιέβου εξάλλου ηττήθηκε με το ιστορικό αυτογκόλ… blooper του Κιάσσου πάνω στην πλάτη του Μπασινά.
Όσο για την ευρωπαϊκή φιλοξενία της ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός την ανταπέδωσε λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στη σεζόν 2003-04:
Τότε που η «Ένωση» έδωσε τα προκριματικά και τους αγώνες του Champions League… κιτρινίζοντας εκείνη με τη σειρά της τη Λεωφόρο.
