Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Σέρο ντε Μοντεβιδέο και άρχισε να κλωτσά μπάλα το 1981 στην Κλουμπ Σορσάλ. Μια τριετία αργότερα, μαζί με τους φίλους του από το σχολείο «Μπαρτολομέ Ιντάλγκο», μεταπήδησε στον σύλλογο Κόσμος Κορίντο της συνοικίας Πράδο. Στα 12 του εγγράφηκε στους Γουόντερερς επειδή θαύμαζε τον θρυλικό Ένσο Φραντσέσκολι, ο οποίος είχε περάσει από αυτούς όταν ήταν πιτσιρικάς, ενώ για μικρό διάστημα θήτευσε και στην Κλουμπ Νουέβο Εστρέγια ντελ Νόρτε της συνοικίας Σαγιάγκο.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο ήταν επιθετικός. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη γενέτειρα Ουρουγουάη, στην Αργεντινή και στην Ισπανία. Το ύψος του (1.88μ.) τον βοηθούσε να επιβληθεί και να κερδίσει εναέριες μονομαχίες. Στις ακαδημίες της Μπέλα Βίστα έλαβε τα τελευταία μετεφηβικά εφόδια και πρωτόπαιξε επαγγελματικά, πανηγυρίζοντας την άνοδο από τη δεύτερη στην πρώτη κατηγορία το 1997.
Τότε ήταν 22 ετών, αφού γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1975. Την επόμενη χρονιά η ομάδα του κατέκτησε τη Liguilla Pre-Libertadores de América (σ.σ. τουρνουά από το 1974 έως το 2009 που καθόριζε πώς θα μοιραστούν τα εισιτήρια για τις εκτός των συνόρων διοργανώσεις της ηπείρου και ιδίως του Copa Libertadores). Ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Clausura και κατόπιν στη Liguilla, με αποτέλεσμα η αξία του να εκτιναχθεί.
Το 1999, μεταξύ άλλων, έβαλε 5 γκολ σε 10 ματς για το Copa Libertadores και κλήθηκε στην εθνική Ουρουγουάης, με την οποία κατέλαβε τη 2η θέση στο Copa América που διεξήχθη στην Παραγουάη.
“U-ru-gua-yooo, U-ru-gua-yoooo”
Την ίδια χρονιά ο Αλόνσο πήρε μεταγραφή στη Χιμνάσια Λα Πλάτα, σκοράροντας 14 φορές σε 26 αναμετρήσεις πρωταθλήματος (από 7 σε Apertura και Clausura). Χάρη στην έντονη προσωπικότητά του, οι οπαδοί τον λάτρεψαν αμέσως και η ιαχή “U-ru-gua-yooo, U-ru-gua-yoooo” (μτφρ. «Ουρουγουανός») ακουγόταν συχνά μετά τα γκολ που σημείωνε. Αυτά ώθησαν τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ να ανάψει το «πράσινο φως» για την απόκτησή του από τη Βαλένθια.
Οι «νυχτερίδες» ήταν φιναλίστ στο Champions League και βίωναν μία εξαιρετική περίοδο που τους επέτρεπε να δαπανούν σεβαστά ποσά για να αποκτούν παίκτες όπως ο Πάμπλο Αϊμάρ, ο Ρούμπεν Μπαράχα, ο Τζον Κάριου, ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς (από τον Ολυμπιακό), ο Ρομπέρτο Αγιάλα, ο Βιθέντε, ο Κίλι Γκονσάλες, ο Μαουρίσιο Πελεγκρίνο ή ο Ντιντιέ Ντεσάν.
Για τον Αλόνσο η Βαλένθια έδωσε πάνω από 7.500.000 ευρώ (ρεκόρ μεταγραφής για τη Χιμνάσια Λα Πλάτα), αλλά δεν δικαιώθηκε. Σε 33 συμμετοχές της σεζόν 2000-01, σημείωσε μόλις 8 γκολ. Στο ισπανικό πρωτάθλημα, ο Ουρουγουανός επιθετικός ήταν εκτός αποστολής στα 18 από τα 38 παιχνίδια και μόλις 6 φορές βασικός, καθώς προς τα μέσα της χρονιάς ο Κούπερ προτιμούσε τον Κάριου.
Γκολ κατά Ολυμπιακού και… Κόντη
Στο Champions League, πάντως, τα πήγε καλά. Έβαλε 4 γκολ σε 10 εμφανίσεις και, μάλιστα, το πρώτο εναντίον του Ολυμπιακού στην πρεμιέρα του «Μεστάγια» (12/9/2000). Συγκεκριμένα διαμόρφωσε το 2-0 στο 45ο λεπτό (2-1 το τελικό αποτέλεσμα) και αντικαταστάθηκε στο 84′ από τον Κάριου. Αντίπαλός του σε εκείνο το ματς ήταν ο Χρήστος Κόντης, ο άνθρωπος δηλαδή που μεσολάβησε στον πάγκο του Παναθηναϊκού μεταξύ του Φατίχ Τερίμ και εκείνου.
Χρόνο συμμετοχής πήρε και στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ (ήττα 1-0), ξανά απέναντι στον Κόντη, ενώ λίγο αργότερα, στη δεύτερη φάση των ομίλων, έπαιξε και κόντρα στον Παναθηναϊκό, καταγράφοντας μία ισοπαλία (0-0 στην Καλογρέζα) και μία νίκη (2-1 στην Ισπανία).
Το ματς του «Μεστάγια» με το «τριφύλλι» στις 13 Μαρτίου (αγωνίστηκε έως το 70′, όταν αντικαταστάθηκε από τον Κάριου), ήταν το τελευταίο του σε επίπεδο Champions League. Παρακολούθησε από τον πάγκο τον έναν προημιτελικό με την Άρσεναλ και τον έναν ημιτελικό με τη Λιντς. Δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή του δεύτερου διαδοχικού τελικού που έλαβε μέρος η Βαλένθια και έληξε με ήττα, εν προκειμένω στα πέναλτι από την Μπάγερν.
Νικητής και στο… PlayStation
Ο Αλόνσο έχει δηλώσει ότι από τα 21 του ήξερε πως το μέλλον θα τον βρει στους πάγκους. Προετοιμαζόταν σχολαστικά γι’ αυτό. Προσπαθούσε να αντλεί στοιχεία από τους προπονητές που συνεργάστηκε. Χούλιο Ρίμπας, Γκρεγκόριο Πέρες, Ράφα Μπενίτεθ, Λουίς Αραγονές...
Ο “tornado” («ανεμοστρόβιλος»), όπως είναι το παρατσούκλι του, ζει εξίσου έντονα το παιχνίδι με τα χρόνια που ήταν ποδοσφαιριστής. Εκπέμπει ηρεμία όταν μιλά, διότι αισθάνεται σίγουρος γι’ αυτό που κάνει. Είναι σταθερός στις σκέψεις του και θέλει να μαθαίνει συνεχώς. Διαθέτει ευχέρεια στην επικοινωνία, καθώς έχει διδαχθεί αγγλικά, ιταλικά και πορτογαλικά.
Αν, πάντως, πρέπει να απομονωθεί μόνο ένα χαρακτηριστικό του που αναμένεται να ευνοήσει τον Παναθηναϊκό, αυτό είναι η υπέρμετρη δίψα του για τη νίκη. «Είμαι από τη φύση μου διεκδικητής, ανταγωνίζομαι ακόμα και τον γιο μου στο PlayStation», έχει πει χαρακτηριστικά. Θα έχει ενδιαφέρον η παρουσία του στη Super League, επειδή δεν μασά τα λόγια του.
Τη σεζόν 2001-02, ο Αλόνσο είχε δοθεί δανεικός από τη Βαλένθια στην Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία τότε πάσχιζε να επανέλθει από τη δεύτερη στην πρώτη κατηγορία. Με 22 γκολ σε 38 συμμετοχές, ο “tornado” είχε συμβάλει τα μέγιστα για την επίτευξη του στόχου. Ωστόσο, ο Βίκτορ Πούα δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της Ουρουγουάης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. «Ο προπονητής δεν ήταν πιστός στις αρχές του. Μου είχε πει ότι βρισκόμουν στη λίστα του, αλλά με ξέχασε», είχε σχολιάσει μεταξύ άλλων.
Η μετέπειτα πορεία του
Στις 8 εμφανίσεις με τη «σελέστε», εκ των οποίων 2 ως βασικός, σταμάτησε ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού, δεδομένου ότι μετά τους «ροχιμπλάνκος», η καριέρα του πήρε την κατιούσα.
Παρέμεινε στην Ισπανία, όπου έπαιξε σε Σανταντέρ (2002-03) και Μάλαγα (2003-04), επανήλθε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για τη μεξικανική Πούμας (2004-2005) και βίωσε μία τελευταία ευρωπαϊκή εμπειρία στη Μούρθια (2005-06).
Έπειτα επαναπατρίστηκε για λίγες εμφανίσεις με τη Νασιονάλ (2006), έλαβε την απόφαση να κάνει το μακρινό ταξίδι στην Κίνα ελέω Σανχάι Σούνχουα (2007), επέστρεψε στη Χιμνάσια Λα Πλάτα (2008-2009) και έκλεισε την καριέρα του στην Πενιαρόλ (2009-11).
Με τη φανέλα της Πούμας, ο Αλόνσο κατέκτησε τη μεξικανική Apertura του 2004 και το Campeón de Campeones της ίδιας χρονιάς (αγώνας μεταξύ των νικητών Apertura και Clausura).
Επίσης, ως παίκτης της Πενιαρολ, πήρε το πρωτάθλημα Ουρουγουάης τη σεζόν 2009-10, ενώ κατέλαβε τη 2η θέση στο Copa Libertadores του 2011.
Υπενθυμίζεται ότι πανηγύρισε ανόδους στην πρώτη κατηγορία με την Μπέλα Βίστα (1997) και με την Ατλέτικο Μαδρίτης (2002), όπως επίσης και το A3 Champions Cup του 2007 με τη Σανχάι Σούνχουα (τουρνουά μεταξύ ομάδων της Κίνας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας).
Οι οικογενειακές συμπτώσεις και η Βαλεντίνα
Ο Ντιέγκο Αλόνσο δεν ήταν ο μοναδικός ποδοσφαιριστής της οικογένειας. Κάθε άλλο. Ακόμη τρεις συγγενείς του έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο.
Αρχικά έγινε γνωστός ο θείος του Ντανιέλ Αλόνσο, ο οποίος αγωνίστηκε στα 70s’-80s’, είχε ως highlight τη μεταγραφή στη Σεβίλλη, καθώς επίσης και το γεγονός ότι χρίστηκε διεθνής με την Ουρουγουάη.
Αργότερα αναδείχθηκαν τα παιδιά του (και ξαδέρφια του Ντιέγκο), δηλαδή ο Ιβάν και ο Ματίας, οι οποίοι δεν έκαναν σπουδαία καριέρα.
Οι φοβερές συμπτώσεις μεταξύ των τεσσάρων Αλόνσο είναι δύο: 1) Άπαντες ήταν επιθετικοί και 2) Άπαντες γεννήθηκαν μήνα Απρίλιο και, μάλιστα, ο Ντιέγκο του 1975 έχει την ίδια μέρα γενέθλια με τον Ματίας του 1985.
Στην ποδοσφαιρική διαδρομή του Αλόνσο, υπάρχει μία ξεχωριστή ιστορία με ένα κορίτσι, ονόματι Βαλεντίνα Μαρκιχόσι.
Γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2000 με υποξία και πνευμονική υπέρταση, επομένως έπρεπε να παραμείνει στο νοσοκομείο για να ακολουθήσει θεραπεία με τη βοήθεια αναπνευστήρων.
Οι επόμενες ημέρες ήταν πολύ δύσκολες. Οι γονείς του κοριτσιού, ο Μαρσέλο και η Μαριέλα, έκαναν συνεχώς προσευχές. Στο μεταξύ πλησίαζε το Clásico Platense μεταξύ της Χιμνάσια και της Εστουδιάντες.
Ο Μαρσέλο, ένθερμος υποστηρικτής της ομάδας που αγωνιζόταν τότε ο Αλόνσο, ζήτησε μέσω επιστολής από εκείνον και τον Φερνάντο Γκάτι να φορέσουν μέσα από τη φανέλα τους ένα T-shirt που έγραφε “Fuerza Valentina” (μτφρ. «Κράτα γερά, Βαλεντίνα»).
Η Χιμνάσια έχασε 3-2, όμως, ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού σκόραρε δύο φορές και μετά το πρώτο γκολ έδειξε το εν λόγω T-shirt. Ένα γκολ που είδαν χιλιάδες άνθρωποι από τις εξέδρες και τις τηλεοράσεις. Ένα γκολ αληθινής, πραγματικής αξίας λόγω του πανηγυρισμού.
«Το μήνυμα διαβάστηκε κι από τον Θεό από τον ουρανό. Όταν ο Ουρουγουανός έδειξε τη φανέλα που είχε παραλάβει, αισθάνθηκα κρύο και ζέστη την ίδια στιγμή. Ήταν σαν μια ακτίνα ενέργειας, αγάπης και πίστης να είχε πολλαπλασιάσει την αυτοπεποίθησή μας. Εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι επρόκειτο να θεραπευθεί», είπε ο Μαρσέλο.
Μερικές ημέρες αργότερα, η κατάσταση της Βαλεντίνα άρχισε να βελτιώνεται. Οι Μαρκιχόσι συνάντησαν τον Ντιέγκο και τον ευχαρίστησαν μέσα από την καρδιά τους. Εκείνος τους ζήτησε να αγκαλιάσει το μωρό.
Στις 7 Φεβρουαρίου, σχεδόν έναν μήνα μετά τη γέννησή της, η μικρούλα έλαβε εξιτήριο. Η πρώτη της βόλτα ήταν ξεχωριστή. Εκείνος τήρησε την υπόσχεση να δείξει το T-shirt, οι γονείς τήρησαν την υπόσχεση να παραδώσουν τον θησαυρό τους στην αγκαλιά του παίκτη.
Τον επόμενο Ιούνιο, ο Ντιέγκο πήρε μεταγραφή στη Βαλένθια. Πρόλαβε, όμως, να δώσει ακόμα μία υπόσχεση στους Μαρκιχόσι. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα επέστρεφε στη Χιμνάσια. Τους είπε ότι στο πρώτο του παιχνίδι θα έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο, κρατώντας τη μικρούλα από το χεράκι. Την τήρησε κι αυτή.
Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008. Είκοσι λεπτά προτού γίνει η σέντρα της αναμέτρησης με τη Ροσάριο Σεντράλ στο στάδιο Σιουδάδ ντε Λα Πλάτα, ένα ντροπαλό κοριτσάκι πλησιάζει τον παίκτη με το Νο9. «Γεια σου Ντιέγκο, είμαι η Βαλεντίνα», του λέει η ξανθούλα με την κυανόλευκη φανέλα.
Εκείνος σκύβει, της δίνει ένα πατρικό φιλί, την πιάνει από το δεξί χεράκι και περπατούν μαζί προς τον αγωνιστικό χώρο. Ο Μαρσέλο και η Μαριέλα αγκαλιάζονται και κλαίνε από χαρά. Ο Αλόνσο τήρησε τις υποσχέσεις του. Το ποδόσφαιρο νίκησε. Η ζωή νίκησε.