Ο Ερίκ Καντονά είναι μύθος.
Ένας πραγματικός σταρ (και όχι δημιούργημα των media).
Μια προσωπικότητα που αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να την εφεύρουμε.
Διότι δεν υπήρξε απλώς παιχτάρα. Δεν ήταν απλά ηγέτης.
Δεν είναι ότι συνδύαζε στιλ και κινήσεις καλλιτέχνη με τσαμπουκά που θα ζήλευε αλάνι ξηγημένο.
Είναι ότι μπορούσε να πάρει αμπάριζα οποιονδήποτε βρισκόταν απέναντί του:
Είτε ήταν αμυντικός, που είχε την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να τον κόψει.
Είτε ήταν φασίστας οπαδός, που είχε τη φαεινή ιδέα να τον βρίσει.
Είτε ήταν δημοσιογράφος, που του ασκούσε αδικαιολόγητα σκληρή κριτική.
Την εποχή λοιπόν που μάγευε με τις μερακλίδικες κινήσεις του και έβγαζε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την αφάνεια, ο Γάλλος παιχταράς έγραψε ιστορία.
Όχι μόνο επειδή οδήγησε τους «κόκκινους διαβόλους» για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα μετά το 1967.
Ούτε επειδή οι φαντεζί ενέργειές του σε συνδυασμό με τον μόνιμα σηκωμένο γιακά του τον έκαναν απόλυτο ποδοσφαιρικό ίνδαλμα.
Αλλά επειδή κλώτσησε… κυριολεκτικά τον ρατσισμό στα γήπεδα!
Έχει γίνει trademark λοιπόν το περίφημο χτύπημα στον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας τον Γενάρη του 1995.
Η κλωτσιά kung fu που εισέπραξε τη στιγμή που κατέβηκε 11 σειρές (κι ενώ ο Καντονά είχε αποβληθεί) για να του φωνάξει:
«Άντε γ…σου και γύρνα στη Γαλλία, μπάσταρδε»…
Άλλωστε, εξίσου μεγάλο σεβασμό κέρδισε ο Καντονά για το γεγονός ότι ουδέποτε δήλωσε… μετανιωμένος για την πράξη του:
«Η καλύτερη στιγμή μου;
Έχω πολλές ωραίες στιγμές, αλλά εκείνη που προτιμώ είναι όταν κλώτσησα τον χούλιγκαν
Αυτοί οι τύποι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στις εξέδρες.
Είναι όνειρο για κάποιους να κλωτσήσουν τέτοιου είδους ανθρώπους».
Δεν το μετανιώνω.
Ήταν υπέροχο συναίσθημα.
Με δίδαξε αυτό το περιστατικό και πιστεύω ότι δίδαξε κι αυτόν».
Ενδεικτική εξάλλου του τι σήμαινε Καντονά και της τρέλας που κουβαλούσε είναι η δήλωση κατά την απολογία του:
«Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους συμπαίκτες μου.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από την αγγλική ομοσπονδία.
Και θέλω να ζητήσω συγγνώμη από την πόρνη με την οποία μοιράστηκα το κρεβάτι μου χθες βράδυ».
Δεν τον ενόχλησε λοιπόν ιδιαίτερα το πρόστιμο των 20.000 λιρών και ο αποκλεισμός εννέα μηνών που του επιβλήθηκε.
Δεν τον ένοιαξε που αρχικά του επιβλήθηκε φυλάκιση δυο εβδομάδων (η οποία μετατράπηκε στην έφεση σε κοινωνική εργασία 150 ωρών).
Εκείνο που δεν ξεπέρασε ποτέ ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ.
Και αποδείχθηκε με… θόρυβο πόσο μαζεμένα τα είχε στους δημοσιογράφους, όταν φιλοξενήθηκε λίγα χρόνια αργότερα στη γαλλική τηλεόραση!
Καλεσμένος λοιπόν στην εκπομπή «Cote Tribune» το 2001, ο Καντονά είχε μια σχετικά ήρεμη συζήτηση.
Ώσπου ένας από τους παρευρισκόμενους του… πάτησε τον κάλο:
Αναφερόμενος στο περιστατικό με την κλωτσιά και χαρακτηρίζοντας τη συμπεριφορά του «ασυγχώρητη».
Ήταν η σπίθα που χρειαζόταν για να γίνει το μεγάλο «μπαμ»!
Και τα σκάγια να πάρουν όχι μόνο τους δημοσιογράφους, αλλά και τον… Πάπα τον ίδιο!
«Ασυγχώρητη;
Η λέξη “ασυγχώρητη” δεν είναι κατάλληλη.
Η σωστή λέξη είναι “αδικαιολόγητη”.
Τον 12ο και τον 13ο αιώνα οι Καθολικοί σκότωσαν χιλιάδες ανθρώπους και μερικά χρόνια αργότερα ο Πάπας τους συγχώρησε.
Οπότε νομίζω ότι θα συγχωρηθώ κι εγώ για έναν μικρό καυγά με οπαδό.
Υπάρχουν άνθρωποι που προσεύχονται όλη μέρα, λένε “αμήν”, “αμήν” και ο Πάπας φοράει Rolex.
Κατ…άω τον κ…ο του Πάπα και το ίδιο κάνω και με τον κ…ο των δημοσιογράφων.
Συμπεριλαμβανομένων εσάς των δυο»!
Αφήνοντας κάγκελο λοιπόν τους πάντες και αφού εξήγησε πόσο υπέφερε ο ίδιος και η οικογένεια του από τη στοχοποίηση, ολοκλήρωσε το… δικαστήριο στο πάνελ:
«Δεν με ενδιαφέρει αν θέλατε να με καλέσετε ή όχι.
Δεν δίνω δεκάρα.
Θα πω τα ίδια.
Θα πω αυτά που έχω στην καρδιά μου.
Αν ήξερα ότι θα είναι εδώ αυτοί οι ηλίθιοι, δεν θα ερχόμουν».