Η ώρα της εκτόξευσης: Έχετε πάρει χαμπάρι τι κάνει ο Χαρδαλιάς στον Αθηναϊκό;

Επιστροφή στον τόπο του αγωνιστικού «εγκλήματος»…

Εκατόν δέκα εννιά.

Ξανά: Εκατόν. Δέκα. Εννιά.

Αν δεν συγκλονιστήκατε μέχρι στιγμής- κι ας μη γνωρίζετε για τι θέμα μιλάμε, ένα δέος πρέπει να το νιώσατε-, ας το δούμε και στο αριθμητικό του «μοντέλο»: 119.

Και μια μίνι επεξήγηση: 119 σερί νίκες. Στο μπάσκετ. Απέναντι σε αντιπάλους ιδίου επιπέδου και ηλικιακής ομάδας- όχι, ας πούμε, να παίξουν σειρά best-of-237 οι Σέλτικς του 1986 με το παιδικό της Γερακαρούς, του πασίγνωστου, στους 50 κατοίκους του, χωριού λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, αλλά κανονικούς αντιπάλους.

Α, ναι: κι όχι απλά 119 σερί νίκες, αλλά και το μοναδικό ευρωπαϊκό ελληνικής ομάδας, συν ένα εκκωφαντικών διαστάσεων triple crown που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί το γυναικείο μπάσκετ.

Ο Αθηναϊκός υπήρξε μια αυτοκρατορία πορτοκαλί, κίτρινων και λευκών αποχρώσεων πριν από μόλις μία δεκαπενταετία, που έφτασε στο αγωνιστικό του αποκορύφωμα την σεζόν 2009-2010. Τότε, πέραν της «προφανούς» κατάκτησης του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, επικράτησε και της ρωσικής Ναντέζντα στον διπλό τελικό του Eurocup, σηκώνοντας (και) το ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Προπονητής εκείνης της ασταμάτητης μπασκετικής αρμάδας- που έφτασε μέχρι και το βιβλίο Γκίνες, κάνοντας ρεκόρ για τα περισσότερα συνεχόμενα ροζ φύλλα αγώνος κι αφήνοντας δεύτερο το πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ- ήταν ο Τζώρτζης Δικαιουλάκου και πρόεδρος ο νυν περιφερειάρχης Αττικής, Νίκος Χαρδαλιάς.

Στο μεσοδιάστημα μέχρι το ζωογόνο, για την ομάδα, σήμερα, ο Αθηναϊκός πήρε (κυριολεκτικά και βαθμολογικά) την κατιούσα, έφτασε ν’ αγωνίζεται στις χαμηλότερες κατηγορίες και, φυσικά, ν’ απέχει πεισματικά από τους τίτλους.

Ωστόσο, εν έτει 2024, οι άνθρωποι του συλλόγου μοιάζουν έτοιμοι για το ηχηρό comeback. Και τα πρώτα δείγματα γραφής είναι τόσο εντυπωσιακά που σχηματίζουν, ασυναίσθητα, τέλεια υπερμεγέθη όμικρον στα στόματα όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό: με μπροστάρη ξανά τον Νίκο Χαρδαλιά (και το έμπειρο τιμ των ανθρώπων να τον πλαισιώνει) ο σύλλογος του Βύρωνα εξασφάλισε τη συμμετοχή του στην Α1 της νέας σεζόν με καταβολή 50.000 ευρώ και αναμένεται να κάνει το μπαμ της χρονιάς  με την WΝΒΑερ Τζέσικα Σέπαρντ, η μεταγραφή της οποίας λέγεται ότι θα ξεπεράσει τις 100.000!

Στο ρόστερ έχουν «κλείσει» ήδη θέση και πολλές σπουδαίες Ελληνίδες (Βιντσιλαίου, Σταμάτη, Στούπα, Σπαθάρου, Πάνγκαλος κ.α.), κάτι που καθιστά κάτι παραπάνω από σαφές πως ο Αθηναϊκός θα είναι με το καλημέρα της νέας σεζόν ανταγωνιστικός και θα προσπαθήσει να μπει σφήνα στο δίπολο Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός διεκδικώντας- γιατί όχι;- τους εγχώριους τίτλους.

Κι επειδή το ημερολόγιο δείχνει 2024 και όχι 1950, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στο άρτια στελεχωμένο τεχνικό τιμ με άτομα που θεωρούνται κορυφαία στον τομέα τους (προπονητές, γυμναστές, φυσικοθεραπευτές, ακόμη και αθλητικός ψυχολόγος θα υπάρχει!) και θα συμβάλλουν στην γενικότερη πορεία του συνόλου.

Ωστόσο, το αγωνιστικό κομμάτι είναι μέρος των όσων συγκλονιστικών (κυρίως εντός των γαλανόλευκων τειχών…) γίνονται. Το όραμα του Χαρδαλιά και των συνεργατών του είναι πολύ μεγαλύτερο. Περιλαμβάνει το ολικό «λίφτινγκ» του γηπέδου και των αποδυτηρίων, την αλλαγή του παρκέ και το συνολικό βάψιμο του κλειστού. Εν ολίγοις, μιλάμε για μία ανακαίνιση ευρωπαϊκών προδιαγραφών με στόχο την επιστροφή στην κορυφή.

Σ’ αυτό το γενικότερο πλαίσιο εκσυγχρονισμού εντάσσεται και η επένδυση στα social media της ομάδας, με τις συνεχείς ανανεώσεις και τα ευρηματικά ποσταρίσματα να κάνουν το απαραίτητο buzz.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Athinaikos WBC (@athinaikos.wbc)

Ζενίθ- παρατεταμένη παραμονή στον Κολοφώνα της Δόξας-Ναδίρ: αυτή θα μπορούσε να είναι η πολύ σύντομη περιγραφή της τελευταίας 20ετίας, χοντρικά, του ιστορικού συλλόγου στο μπάσκετ γυναικών.

Και ναι, κάποιοι που πατούν και με τα δύο πόδια στη γη θα σταθούν στην αξία του ναδίρ γιατί «κι αυτά μέσα στη ζωή είναι» και λοιπά κοινότοπα. Όμως…

Όμως, όπως και να το κάνουμε, το ζενίθ έχει άλλη χάρη.

Ιδίως όταν μιλάμε γι’ αυτοκρατορίες.

Ιδίως, θα μπορούσε να πει κανείς, όταν μιλάμε για τον Αθηναϊκό.