Είναι η στιγμή που πρυτανεύει η πίκρα, η αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός άφησε να του γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μια ευκαιρία για κάτι καλό, για κάτι ελπιδοφόρο. Δεν ήταν για να χάσει με 1-0 από τον Άγιαξ στο ΟΑΚΑ το βράδυ της Πέμπτης (8/8) στο πλαίσιο του Europa League. Οι λεπτομέρειες έκαναν τη διαφορά, η τύχη του γύρισε την πλάτη σε κρίσιμα σημεία.
Ναι, για να τα λέμε όλα, αυτός ο «Αίαντας» ήταν μπόσικος. Δεν ήταν έστω η ομάδα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ως status, ως πρεστίζ και απόδοση. Το ολλανδικό κλαμπ διέρχεται μια περίοδο κρίσης, ψάχνει να βρει το βηματισμό του – θα τον βρει, δεδομένα, ως οργανισμός έχει μάθει να απορροφά τους κραδασμούς και να αναδιοργανώνεται.
Το θέμα είναι πως στην παρούσα χρονική περίοδο οι «πράσινοι» αυτή την κακή φάση του Άγιαξ απέτυχαν να την αξιοποιήσούν. Γιατί και αυτοί βρίσκονται σε μια περίεργη καμπή της ιστορίας τους ως σύλλογος. Και η αμφιβολία έχει κάνει ζημιά καιρό τώρα.
Ξέχωρα ή παράλληλα από αυτό και αν το απομονώσουμε στο δείγμα που στο τρέχον αγωνιστικό σκέλος, ένα πράγμα φωνάζει ως βεβαιότητα για αυτόν τον Παναθηναϊκό. Εάν ο Ντιέγκο Αλόνσο θέλει να πετύχει αυτό που έχει στο μυαλό του, να φτιάξει δηλαδή μια ομάδα που θα πιέζει ψηλά, θα κλέβει μπάλες και θα κάνει επιθετική άμυνα, τότε ο παίκτης – κλειδί ως προς αυτό για τον Ουρουγουανό κόουτς είναι ξεκάθαρα ο Γουίλιαν Αράο.
Όταν ο Βραζιλιάνος αναγκάζεται να γυρίζει πίσω και να παίζει στο ύψος των στόπερ τότε το «Τριφύλλι» εγκλωβίζεται, κόβεται στα δύο. Χάνει μέτρα στο γήπεδο, κλείνεται, υποχωρεί, δεν μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα και σωστά. Γιατί στερείται του κρίκου που δένει την αλυσίδα και την κάνει να κινείται.
Ο Αράο πρέπει να παίζει αποκλειστικά στα χαφ. Δίπλα στον Τσέριν. Τότε μόνο κάνει αυτά που πραγματικά μπορεί και αυτό απελευθερώνει όλο τον Παναθηναϊκό. Με κυριότερα όπλα το μυαλό και την ταχύτητά του. Δεν υπάρχει άλλος αυτή τη στιγμή στην ομάδα που να μπορεί να κάνει τα ίδια πράγματα στο γήπεδο. Οπότε όταν δεν είναι στο κέντρο, αλλά «σπαταλιέται» πιο πίσω για να βουλώσει τρύπες, για να κάνει και λίγο την ανάγκη φιλοτιμία, το πρόβλημα είναι μεγάλο και ορατό δια γυμνού οφθαλμού.
Η ρεβάνς στην Ολλανδία ήταν εξ ορισμού και εξ αρχής δύσκολη για τον Παναθηναϊκό, έγινε απείρως περισσότερο μετά από αυτό το 1-0. Η νοοτροπία που πρέπει να έχουν οι «πράσινοι» βέβαια είναι ότι δεν έχει κρίθει τίποτα. Να παλέψουν, να τα δώσουν όλα, για να είναι εντάξει με τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να προστατεύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις έστω λίγες πιθανότητες που έχουν.
Κάτι που περνάει απαραιτήτως από έναν εξορθολογισμό σε πρόσωπα και πράγματα. Ένα από αυτά, ίσως το πιο κομβικό σε αυτό το σημείο, είναι να βρίσκεται μόνιμα ο Αράο στη θέση που πραγματικά είναι πολύτιμος, καθοριστικός. Στη θέση που θα εξυπηρετήσει το σύστημα και τη φιλοσοφία του Αλόνσο. Το ξέραμε από πριν, απλά κόντρα στον Άγιαξ σβήστηκε και η παραμικρή αμφιβολία που θα μπορούσε να υπάρχει αναφορικά με τον ρόλο και τη σημασία του 32χρονου Βραζιλιάνου.