Σεπτέμβριος του 2021, πρεμιέρα της νέας τότε σεζόν στη Super League και οι φαν του Παναθηναϊκού έλαμπαν από ευτυχία. Καιρό, πολύ καιρό, είχαν να δούνε τέτοιο one man show. Η ομάδα τους είχε μόλις διαλύσει 4-0 τον Απόλλωνα Σμύρνης στη Λεωφόρο και ένα όνομα ήταν στα χείλη όλων: Ματέους Βιτάλ. Τι παράσταση είχε δώσει. Με ενεργή συμμετοχή στα 3 από τα 4 γκολ, με κάθε ενέργειά του να ενώνει απλότητα και μαγεία – κάτι τέτοια τα κάνουν μόνο λίγοι, οι αρτίστες της μπάλας, οι «καψούρες» της εξέδρας.
Η μεγάλη υπόσχεση ποτέ δεν μετουσιώθηκε σε πράξη, σε διάρκεια. Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός παγιδεύτηκε σύντομα σε ένα σπιράλ αρνητισμού από το οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει. Δεν βρέθηκε ποτέ η δέουσα χημεία κόουτς – παίκτη με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, δεν βοήθησε ούτε ο ίδιος τον εαυτό του με την πεισματική άρνησή του να μάθει αγγλικά, με την απροθυμία του επιπλέον να μπει σε συγκεκριμένα τακτικά καλούπια.
Τελείωσε τη σεζόν με 40 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά μόλις 3 γκολ (τα 2 στο Κύπελλο Ελλάδας) και 1 ασίστ. Από ένα σημείο κι ύστερα μάλιστα, ερχόταν κυρίως ως αλλαγή, με τον Παλάσιος να κερδίζει κατά κράτος τη μάχη για την 11άδα. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια για τον Ματέους Βιτάλ. Ήταν απογοητευτικός. Και δεν υπήρχε λογικό επιχείρημα στο να δώσει ο Παναθηναϊκός τα 4 εκατ. ευρώ της ρήτρας αγοράς που υπήρχαν στην αρχική συμφωνία με την Κορίνθιανς.
Ο Βραζιλιάνος επέστρεψε έτσι στην πατρίδα του. Στην ομάδα που τον είχε αναδείξει και άνηκε. Ωστόσο, ούτε το οικείο περιβάλλον στάθηκε ικανό να τον επαναφέρει στο σωστό δρόμο, να τον κάνει να αξιοποιήσει το δεδομένο ταλέντο του. Ήταν πια ξένο σώμα. Λες και εξαφανίστηκε μεμιάς αυτό που τον χαρακτήριζε απαρέγκλιτα ως τότε. Η ικανότητα δηλαδή να μετατρέπει κάθε δυσκολία σε κίνητρο, δημιουργική πνοή.
Και μιλάμε για έναν άνθρωπο που σε ηλικία 9 ετών βίωσε την απόλυτη τραγωδία. Η μητέρα του, Βιβιάνε δολοφονήθηκε μπροστά του. Τον γύριζε σπίτι από προπόνηση, όταν έπεσαν θύμα ένοπλης ληστείας. Το κακό έγινε σε κλάσματα στου δευτερολέπτου…
Πώς να ξεπεράσεις ποτέ κάτι τέτοιο; Δεν το ξεπερνάς. Απλά το βάζεις κάπως στην άκρη του μυαλού σου και προχωράς. Αυτό έκανε ο Ματέους Βιτάλ. Αντλώντας παρηγοριά από τη σκέψη πως η μητέρα του τον βλέπει από κάπου εκεί ψηλά. Και βρίσκοντας δύναμη μέσα από την πίστη. Είναι πολύ θρήσκος. Στο πίσω μέρος του λαιμού του χαρακτηριστικά έχει «χτυπήσει» τατουάζ τον Ψαλμό 91 – 4 του Δαυίδ: «Με τα φτερά Του θα σε σκεπάζει, και κάτω από τις φτερούγες Του θα είσαι ασφαλής. Η αλήθεια Του είναι πανοπλία και ασπίδα».
Τον Δεκέμβριο του 2022 έκανε μια νέα αρχή. Υπέγραψε 3ετές συμβόλαιο στην Κρουζέιρο. Αντί 2,5 εκατομμύριων ευρώ, δηλαδή 1,5 εκατομμύριο κάτω από αυτό που προέβλεπε η οψιόν με τον Παναθηναϊκό. Ίδιο το έργο. Ξεκίνησε κι εκεί καλά, ωστόσο ακολούθησε εκ νέου πτωτική πορεία. Αυτή τη φορά είχε καλή δικαιολογία. Οι τραυματισμοί του έκοψαν τη φόρα σε κρίσιμα σημεία. Υπήρξε μια κάποια αναλαμπή. Με τον Φερνάντο Σεάμπρα στον πάγκο, από τις αρχές του 2024 κι ύστερα, άρχισε να παίζει περισσότερο, να βρίσκει την αυτοπεποίθησή του. Ήταν τελικά ένα παροδικό comeback. Βυθίστηκε ξανά σε αυτήν την εσωτερική «παραίτηση» που από ένα σημείο κι ύστερα τον έκανε να δείχνει περιττός στον Παναθηναϊκό.
Περισσότεροι από 10 παίκτες έχουν ήδη φύγει από την Κρουζέιρο αυτό το καλοκαίρι, ενώ έχουν έρθει 7 καινούριοι. Ο Ματέους Βιτάλ είναι και αυτός σε λίστα με τους «υπό παραχώρηση». Ο σύλλογος θέλει να ξεφορτωθεί βαριά συμβόλαια και ειδικά αυτούς που δεν έχουν δώσει τα αναμενόμενα και δέοντα. Έχει να παίξει από τις 10 του περασμένου Ιουλίου και από τις 23 Απριλίου ως βασικός.
Ως τις 2 Σεπτεμβρίου, όταν και ολοκληρώνεται το θερινό παζάρι στη Βραζιλία, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει βρει άλλη ομάδα. Ελπίζοντας πως στην επόμενη προσπάθεια θα μπορέσει επιτελους να απελευθερωθεί, να βρει τον εαυτό του. Αυτόν που οι φίλοι του Παναθηναϊκού είδαν σε εκείνο το ματς με τον Απόλλωνα κάνοντας το λάθος να πιστέψουν πως είχαν βρει το επόμενο μεγάλο 10άρι της ομάδας τους.