Με το αριστερό μοιάζει να έχει ξεκινήσει η σεζόν για τον Παναθηναϊκό καθώς μετά τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό από τον Άγιαξ (που ήρθε με την τύχη να του γυρνάει την πλάτη), ήρθε η «σφαλιάρα» από τον Αστέρα AKTOR στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Σε αυτά τα ματς φάνηκαν και οι αδυναμίες του τριφυλλιού, με δύο από αυτές να… βγάζουν μάτι…
Το ότι η ομάδα «φωνάζει» πως χρειάζεται δύναμη στα άκρα δεν απαιτεί τεράστια ανάλυση. Με τον Μπερνάρ να αποτελεί παρελθόν, τον Παλάσιος επίσης να έχει κουνήσει μαντίλι και τον Αϊτόρ να είναι ουσιαστικά ξένο σώμα, το θέμα είναι και αριθμητικό, όχι μόνο ποιοτικό.
Επί της ουσίας ο Μαντσίνι είναι το μοναδικό αξιόπιστο και ενεργό εξτρέμ που έχει στη διάθεσή του ο Ντιέγκο Αλόνσο καθώς ο Τετέ που αποκτήθηκε πιο αργά στην μεταγραφική περίοδο, ακόμη ψάχνει τα βήματά του. Ακόμη κι έτσι, οι δυο τους θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να καλύπτουν τις δύο θέσεις στα άκρα σε όλα τα ματς.
Η δεδομένη λειψανδρία ανάγκασε τον Ισπανό τεχνικό να προχωρήσει σε αλχημείες και… μαντζούνια προσπαθώντας να λειτουργήσει η ομάδα. Στην πραγματικότητα ακολούθησε ένα τρυκ που είχε δοκιμάσει και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς παλιότερα, αλλά από την ανάποδη.
Τότε ο Σέρβος τράβηξε από την γραμμή τον Μπερνάρ, φέρνοντάς τον πιο κοντά στον άξονα. Γνωρίζοντας βέβαια ότι ο Βραζιλιάνος διέθετε τα προσόντα αλλά και την διάθεση να καλύπτει τόσο τις υποχρεώσεις του στο κέντρο, όσο και τις ανάγκες της ομάδας στις πτέρυγες, πολλές φορές μάλιστα και στις δύο πλευρές.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο δοκίμασε να το κάνει με τον Τζούρισιτς, τον οποίο εξ ανάγκης βάφτισε αριστερό εξτρέμ. Με την διαφορά, όμως, ότι ο κατά τα άλλα πολύ καλός ποδοσφαιριστής δεν διαθέτει το «πακέτο» του εξτρέμ, με νούμερο 1 την ταχύτητα.
Το αργό εξτρέμ έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη «βαρύ» σύνολο.
Σε μια ομάδα που η ταχύτητα δεν συγκαταλέγεται στα βασικά χαρακτηριστικά της. Η προσθήκη του Μαξ είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν είναι αρκετή. H επικείμενη άφιξη του Φακούντο Πελίστρι και η ολοκλήρωση μίας σπουδαίας μεταγραφής από τους Πράσινους, διορθώνει σε μεγάλο βαθμό την «ανορθογραφία».
Ωστόσο θα χρειαστεί σίγουρα ακόμη ένας παίκτης για τα άκρα (αφού είπαμε πως το ζήτημα είναι και ποσοτικό) αλλά και κάτι ακόμα…
Στο μεταγραφικό σχεδιασμό των πράσινων από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι η ομάδα θα κινηθεί και για μέσο, τύπου «οχτάρι» και πολύ καλά θα κάνει. Την ίδια ώρα πάντως δεν ακούγεται τίποτα για το κέντρο της άμυνας. Εκεί που υπάρχει ο Ίνγκασον, ο Γεντβάι, ο Σένκενφελντ, ο Μάγκνουσον, ο Πάλμερ-Μπράουν και υπό προϋποθέσεις και ο Αράο.
Έξι παίκτες για δύο θέσεις…
Μια αναλογία που μαρτυρά υπεραριθμία σε πρώτη ανάγνωση, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο Ισλανδός πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ συνιστά μια ουσιαστική αναβάθμιση στα στόπερ. Ο Σένκενφελντ ναι μεν έχει προσφέρει, αλλά πλέον είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος και καταπονημένος από τραυματισμούς. Ο Αράο είναι κατά συνθήκη κεντρικός αμυντικός. Ο Μάγκνουσον και ο Πάλμερ-Μπράουν προέρχονται από πολύμηνες απουσίες και βαρύτατους τραυματισμούς.
Και από αυτούς ο μόνος που δεδομένα μπορεί να αγωνιστεί αποδεδειγμένα αριστερός στόπερ είναι ο Μάγκνουσον. Τα υπόλοιπα δίδυμα μοιάζουν να μην δένουν και όσο περνά ο καιρός και δεν είναι ξεκάθαρο σε τι αγωνιστική κατάσταση είναι ο συγκεκριμένος παίκτης, ελλοχεύει ο κίνδυνος το τριφύλλι να ανακαλύψει μεσούσης της σεζόν ότι στο ρόστερ, παρά τα όσα λένε τα νούμερα, έχει τρύπα και εκεί…