Παπαλουκάς, Τσίλντρες, Βούιτσιτς, Μπουρούσης, Χαλπερίν, Γκριρ, Πρίντεζης, Τεόντοσιτς και Πάργκο από τη μία.
Σπανούλης, Διαμανίδης, Πέκοβιτς, Μπατίστ, Φώτσης, Γιασικεβίτσιους, Νίκολας, Τσαρτσαρής και Χατζηβρέττας από την άλλη.
Clash of the Titans μπασκετικό, απείρως καλύτερο από την αδιανόητη πατάτα που ήταν η ταινία του 2010 και χρειαζόσουν κολλύριο αμέσως μετά τους τίτλους της αρχής. Ενδεχομένως και νωρίτερα.
Εν έτει 2024, το ρολόι μοιάζει να γύρισε, χάρη στους αιώνιους, πίσω στο 2009. Τη χρονιά, δηλαδή, που είδαμε ταυτόχρονα δύο από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες όλων των εποχών, με γαλαξία αστέρων ένθεν κι ένθεν.
Επαναδιατύπωση: δύο κορυφαίες ευρωπαϊκές ΚΑΙ ελληνικές ομάδες.
Αυτό αναμένεται να είναι- σε πρώτη, εξαιρετικά πρώιμη «ανάγνωση»- Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός την αγωνιστική σεζόν που ξετυλίγεται οσονούπω μπροστά μας.
Με την ολοκλήρωση της μεταγραφής Φουρνιέ, το ρόστερ των Ερυθρόλευκων διαμορφώνεται ως εξής: Ουόκαπ, Βεζένκοφ, Φουρνιέ, Παπανικολάου, Πίτερς, Μιλουτίνοφ, Φαλ, Ράιτ, Βιλντόζα, Λαρεντζάκης, Ντόρσεϊ, Ουίλιαμς Γκος, Έβανς (που είναι, βέβαια, εκτός στο πρώτο μισό λόγω σοβαρού τραυματισμού), Μήτρου-Λονγκ και ΜακΚίσικ (αν μείνει…).
✍️🏾💻 Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει την απόκτηση του Εβάν Φουρνιέ.
Welcome to OlympiacosBC @EvanFourmizz !#OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFighthttps://t.co/1tD0TNsNpw
— Olympiacos B.C. (@Olympiacos_BC) September 2, 2024
Και το αντίστοιχο των Πράσινων: Ναν, Σλούκας, Λεσόρ, Χουάντσο, Μπράουν, Γκραντ, Μήτογλου, Παπαπέτρου, Γκριγκόνις, Αντετοκούνμπο, Γιουρτσεβέν, Καλαϊτζάκης, Μωραΐτης.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι, εν προκειμένω, εξαιρετικά θρήσκος για να επικαλεστεί τα θεία: ο Χριστός και η Παναγιά!
Είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές πως η- εν πολλοίς απροσδόκητη- εξωπραγματική περσινή χρονιά του Παναθηναϊκού ώθησε, όπως συμβαίνει διαχρονικά με αυτούς τους δύο, στο να βάλει και ο Ολυμπιακός πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, αφήνοντας στην άκρη το όποιο πλάνο περί… παστρικών δουλειών στα οικονομικά, μιας σταθερής πολιτικής που δεν ξεφεύγει και ούτω καθεξής.
Οι Πειραιώτες αντιλήφθηκαν- και πολύ σωστά έκαναν που έσπευσαν να το διορθώσουν- πως στο μπάσκετ της τρέχουσας δεκαετίας οι εποχές Λιμόζ έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν μπορείς να κερδίσεις τα μεγάλα ματς με «κατενάτσιο» και τελικό σκορ 68-62 ή, τέλος πάντων, αν συμβεί κάτι τέτοιο αυτή είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Πλέον, παγκοσμίως, τίτλους και διακρίσεις φέρνει η ελίτ επίθεση- σε συνδυασμό, εξυπακούεται, με μια άμυνα πάνω από τον μέσο όρο. Αν δεν έχεις αρκετό ταλέντο στο μπροστά μισό του παρκέ, όσο ξύλο και να ρίξεις πίσω την ώρα του ζυγίσματος θα βρεθείς ελλιπής.
Η έλευση πρώτα του Βεζένκοφ κι εν συνεχεία του Φουρνιέ αποσκοπούν ξεκάθαρα στο ν’ ανέβει η λειτουργία της επίθεσης που πέρυσι «πλήγωσε» το πλάνο του coach Μπαρτζώκα.
Τι φέρνει, όμως, στον Ολυμπιακό ο Φουρνιέ;
Με δεδομένο πως ο Γάλλος έχει περάσει κατ’ ουσίαν όλη του την καριέρα στο ΝΒΑ και οι περισσότεροι στη Γηραιά Ήπειρο τον γνωρίζουν περισσότερο από τους αγώνες με την εθνική της χώρας του, μια υποτυπώδης ανάλυση κρίνεται απαραίτητη:
Ο 31χρονος παίζει κατά βάση στο «3» αλλά και το «2», ενώ υπό συνθήκες δεν έχει κανένα πρόβλημα ν’ αγωνιστεί και στο «1». Επιθετικά μιλάμε για ένα υπερόπλο που αυτομάτως, άμα τη αφίξει του στην Ευρωλίγκα, θ’ αναγορευτεί σούπερ σταρ πρώτου μεγέθους. Κι όταν λέμε «πρώτου μεγέθους» μιλάμε για tier-1, από εκείνο που χωράει με το ζόρι 5 παίκτες σε όλη τη διοργάνωση.
Λατρεύει το πικ εν ρολ και μπορεί να πάει σε τεράστιο όγκο τέτοιων προσπαθειών μέσα σε ένα ματς (κάτι με το οποίο ο Μπαρτζώκας δε θα έχει το παραμικρό πρόβλημα…), ενώ πίσω από τη γραμμή του τριπόντου είναι φονιάς κανονικός. Μιλάμε για σουτέρ του 37.5% στο ΝΒΑ από τα 7.25 (σε μας είναι 6.75, μην το ξεχνάμε), με το ποσοστό του να πέφτει κάτω από το 40% λόγω της τελευταίας διετίας σε Νέα Υόρκη και Ντιτρόιτ, όταν και δεν έπαιζε πολύ και συχνά εκβίαζε προσπάθειες σε μικρό χρονικό διάστημα.
Δεν έχει το παραμικρό θέμα να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να πάει, λόγω και του όγκου του που δεν είναι καθόλου αμελητέος (μιλάμε για παιδί στο 1.98), μέχρι το καλάθι, ενώ είναι αρκετά καλός δημιουργός και για τους συμπαίκτες του- μη φανταστείτε τον Στιβ Νας στο Φίνιξ, αλλά σίγουρα παίκτης του 6.5-7/10 σ’ αυτόν τον τομέα.
Στην άμυνα δεν είναι ακριβώς σκυλί του πολέμου αλλά ανεπαρκή (ειδικά για Ευρώπη) δεν τον λες, ενώ δεδομένης της παρουσίας Μιλουτίνοφ-Φαλ-Βεζένκοφ που θα του στήνουν σκριν, το γεγονός πως είναι σπάνιος pull-up σουτέρ θα κάνει πολλές μανούλες να καταφύγουν στη στοργική αγκάλη των δακρύων.
Ενδεικτικό του επιθετικού του ταλέντου είναι το τι κάνει στις FIBA διοργανώσεις, που από άποψη μπάσκετ είναι πιο κοντά στην Ευρωλίγκα απ’ ό,τι είναι το ΝΒΑ: αν και αγωνίζεται σε μία εξαιρετικά ταλαντούχα ομάδα γεμάτη αστέρες όπως η Εθνική Γαλλίας (που έχει διακριθεί- μ’ εξαίρεση το 2023- σε όλα τα τουρνουά), ο Φουρνιέ υπήρξε πρώτος της σκόρερ στα τρία τελευταία (2019-2020-2023) πριν το φετινό.
Ακόμη και φέτος που ο Κολέ τον είχε- για κάποιον ανεξήγητο λόγο- παραγκωνίσει στην πρώτη φάση των Ολυμπιακών του Παρισιού, χρειάστηκε να βγει μπροστά για να «καθαρίσει» στους προημιτελικούς τον Καναδά, στο παιχνίδι που άλλαξε τη μοίρα των διοργανωτών και τους έστειλε, εν τέλει, στο ασημένιο μετάλλιο.
Το να πει κανείς πως ο Φουρνιέ είναι «μεγάλη μεταγραφή» θέτει ξεκάθαρα υποψηφιότητα για την πιο μετριοπαθή δήλωση της χρονιάς. Ο άνθρωπος είναι… άρρωστη παικτάρα και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως θα το δείξει όταν πατήσει εντός των τεσσάρων γραμμών.
Ταυτόχρονα, για τους ουδέτερους που αρνούνται να βάλουν πάσης φύσεως οπαδικά γυαλιά, ξεκινά με τον καλύτερο τρόπο η νέα μπασκετική χρονιά: ο Ολυμπιακός με σπουδαίες μεταγραφές και ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός σημαντικά ενισχυμένος.
Στόχος και των 2; Ο θώκος του πρωταθλητή εντός κι εκτός των γαλανόλευκων τειχών.
Άντε 2009, γιατί αργείς;