Δεν θυμόμαστε να μας έχει πιάσει ξανά τέτοια ανυπομονησία να αρχίσει η μπασκετική σεζόν, να δούμε τα πρώτα επίσημα ματς των αιωνίων, να έρθει γρήγορα ο Απρίλιος και να τους δούμε να διεκδικούν πρόκριση στο final-4 στην Ευρωλίγκα.
Πέρσι, ο τρομερός ενθουσιασμός και το άγχος ήταν για τον Παναθηναϊκό που είχε κάνει τόσες μεταγραφές από το πάνω ράφι, αλλά ήταν terra incognita. Τα προηγούμενα 3 χρόνια, από το 2020 μέχρι το 2023, ο Ολυμπιακός μονοπωλούσε το ενδιαφέρον.
Με τον τρόπο που κινήθηκαν οι δύο αιώνιοι το καλοκαίρι, ιδίως ο Ολυμπιακός που είχε περισσότερα κενά και κυνηγάει ως 3ος στην Ευρωλίγκα και ως 2ος στο πρωτάθλημα, έχουν εκτοξεύσει την αγωνία στα ύψη και για τις δύο ομάδες.
Ο πρώτος και βασικότερος λόγος είναι ότι έχουμε να κάνουμε με δύο ομάδες που τα ρόστερ τους τις έχουν τοποθετήσει στη θέση Νο1 και στη θέση Νο2 για τα φαβορί στη φετινή Ευρωλίγκα. Αυτό δεν έχει συμβεί με το νέο format και η τελευταία φορά που συνέβη, ήταν πίσω στο 2010, όπου ο ανταγωνισμός ήταν χαμηλότερος και λιγότερα τα ματς.
Είναι τέτοιες οι απαιτήσεις που έχουν προκαλέσει Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, ώστε αν δεν βρίσκονται από την 5η θέση και πάνω στο τέλος της κανονικής διάρκειας στην Ευρωλίγκα, κάτι θα έχει πάει πολύ στραβά στη σεζόν.
Με βάση το πώς έχουν διαμορφωθεί τα ρόστερ των 18 ομάδων, με τη Ρεάλ να κοιτάζει μια ακόμα προσθήκη με τον Τσέντι Οσμάν, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η 5άδα στην Ευρωλίγκα δεν θα έχει τις δύο ελληνικές ομάδες, τους Μαδριλένους, τη Μονακό και τη Φενέρ.
Τόσο κοιτάζοντας τα ρόστερ όσο και τους προπονητές, είναι οι 5 καλύτερες ομάδες. Η Μπαρτσελόνα είναι σαφώς αποδυναμωμένη. Η Εφές ίσως επανέλθει, αλλά υστερεί στον προπονητή. Η Μακάμπι και η Βίρτους είναι πολύ αποδυναμωμένες. Η Αρμάνι δεν ξέρουμε πώς θα καταφέρει φέτος να σπάσει την «κατάρα» της όσο έχει αυτόν τον ξεπερασμένο προπονητή. Μένει μόνο η άγνωστη εντελώς Παρτιζάν που άλλαξε όλη την ομάδα με 11 νέους παίκτες.
Από τη μία, ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε στο ρόστερ Μπράουν και Γιουρτσεβέν, οι οποίοι, στο χειρότερο σενάριο, να μην ταιριάξουν απόλυτα δηλαδή με το ρόστερ ή να μην τους βγει η χρονιά, θα δώσουν σίγουρα πολλά περισσότερα από τον Βιλντόζα και τον Μπαλτσερόφσκι.
Ο Λορέντζο Μπράουν εξασφαλίζει την πολυτέλεια στον Παναθηναϊκό να αντέξει την απουσία του Σλούκα στη διάρκεια της σεζόν χωρίς να χρειαστεί να βαράνε 30λεπτα ο Γκραντ και ο Γκριγκόνις. Φέτος θα έχουν διαφορετική εκκίνηση και αντιμετώπιση ο Παπαπέτρου και ο Καλαϊτζάκης που πέρσι χρειάστηκε να φτάσουμε Μάρτιο για να τους εμπιστευτεί ο Αταμάν.
Θα ξαφνιαστούμε πραγματικά πολύ αν ο Παναθηναϊκός φέτος χρησιμοποιήσει πριν τον Μάρτιο κλειστό rotation, αφού η περσινή σπουδαία χρονιά γαλούχησε, έφερε εμπειρία και, απόλυτα δικαιολογημένα, ο Παναθηναϊκός θεωρείται φαβορί για να κατακτήσει την Ευρωλίγκα και φέτος. Θα μπορούσε κάποιος να πει πως αυτή είναι μια 3η «μεταγραφή», η εμπειρία δηλαδή που άφησε το πέρσι, ειδικά όπως ολοκληρώθηκε.
Το μόνο που μπορεί να πάει στραβά είναι ένας – ω μη γένοιτο – τραυματισμός του Λεσόρ. Μόνο εκεί δεν μπορεί να αντέξει ο Παναθηναϊκός. Αλλά πάντα θα υπάρχει η δυνατότητα για προσθήκη, αν προκύψει τέτοια ανάγκη κι αν ο Γιουρτσεβέν δεν έχει δείξει στοιχεία πως μπορεί να κρατήσει τη θέση 5 για 25 λεπτά όσο θα λείψει ο Ματίας σε ένα τέτοιο, απευκταίο εννοείται, σενάριο.
Στα του Ολυμπιακού υπάρχει πάντα ο αστερίσκος του δεσίματος της ομάδας, κάτι στο οποίο βέβαια ο Μπαρτζώκας και το σταφ του είναι ικανότατοι στο να πετυχαίνουν γρήγορα.
Ο Ολυμπιακός φέτος δεν πήρε συμπληρωματικούς παίκτες. Οι 3 από τις 4 μεταγραφές του είναι παικτών που θα παίζουν μίνιμουμ 20 λεπτά και θα παίρνουν σουτ. Ο Βεζένκοφ είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης που θα έχει εγγυημένα 27-28 λεπτά, ο Φουρνιέ είναι ο Φουρνιέ και ο Ντόρσεϊ, αν καταφέρει ξανά ο Μπαρτζώκας να του δώσει πνοή, θα έχει επίσης θέση βασικού στο 2.
Κι αν δεν είχε και ο Έβανς τον τραυματισμό, θα μιλούσαμε για 4/4 μεταγραφές παικτών που θα παίρνουν αποφάσεις και θα κλείνουν τα παιχνίδια. Αν ο Έβανς δεν είχε τραυματιστεί, τότε η πεντάδα του Ολυμπιακού με την περισσότερη ώρα σε κάθε ματς, θα ήταν αυτή με Έβανς, Ντόρσεϊ, Φουρνιέ, Βεζένκοφ, Φαλ.
Ο Μπαρτζώκας ξέρει τι πρέπει να κάνει, σίγουρα υπάρχουν και φορές που οι παίκτες δεν κολλάνε όπως επιτάσσει η θεωρία, οπότε το ζήτημα στον Ολυμπιακό σε πρώτη φάση είναι η ταχύτητα με την οποία θα μονταριστεί η ομάδα με τους νέους παίκτες. Και με το ερωτηματικό ως προς τον Φαλ.
Να δούμε και πού και πόσο θα παίζει ο Πίτερς, τι ρόλο θα έχουν φέτος Παπανικολάου-Λαρεντζάκης, που φαίνεται να βρίσκονται πιο πίσω στις επιλογές δεδομένων των αφίξεων, αλλά υπάρχει και πάλι ένα μεγάλο βάθος για τον Ολυμπιακό, για να αντέξει στις απουσίες.
Όλα τα παραπάνω φέρνουν Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό πιο μπροστά στην Ευρωλίγκα. Και στην κανονική διάρκεια και για το final-4. Κι ίσως είναι η πιο «χρυσή» χρονιά για το ελληνικό μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο, όπου θα δούμε 2 ελληνικές ομάδες σε τελικό. Γιατί αν κάνουν το 1-2 ή το 1-3, μόνο στον τελικό θα συναντηθούν.
Μακάρι!