Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στα μισά της προετοιμασίας του εν όψει της νέας σεζόν και στο πρώτο ματς στο τουρνουά της Κύπρου, είδαμε μια ομάδα που διέθετε μια 11άδα παικτών έτοιμη να προσφέρει κάτι.
Αυτός είναι ένας πονοκέφαλος για τον Αταμάν και κάτι πολύ ευχάριστο για εμάς που το βλέπαμε και να σκεφτεί κανείς πως Καλαϊτζάκης και Αντετοκούνμπο έχουν θέμα τραυματισμού και έλειπαν. Ειλικρινά, δεν ξέρουμε πως ο δεύτερος θα βρίσκει τον παραμικρό χρόνο στην Ευρωλίγκα, εφόσον το πρώτο δείγμα γραφής του Γιούρτσεβεν είναι, αν όχι απόλυτα ενδεικτικό, έστω κοντά σε αυτά που θα προσφέρει στη χρονιά.
Όλη η εικόνα για το ρόστερ που έχει ο Παναθηναϊκός και ο Αταμάν να διαχειριστεί, είναι το πρώτο δεκάλεπτο, όπου μετά το 5ο λεπτό, βγήκαν ο Μπράουν, ο Ναν, ο Παπαπέτρου, ο Λεσόρ κι ο Μήτογλου, για να μπουν Σλούκας, Γκραντ, Οσμάν, Χουάντσον και Γιούρτσεβεν. Και ο Γκριγκόνις εμφανίστηκε στο 2ο δεκάλεπτο για να βγει εν τέλει 2ος σκορ απέναντι στη Μπάγερν προσφέροντας σουτ πολυτέλειας, όντας ρολίστας υπερπολυτελείας.
Αν υπάρχει μια νορμάλ υγεία στους παίκτες, να μην αντιμετωπίσει δηλαδή μεγάλους τραυματισμούς, παρά μόνο το φυσιολογικό που φέρνει μια χρονιά 80 αγώνων με διακυμάνσεις, τότε ο Παναθηναϊκός θα παίξει ομορφότερο μπάσκετ από πέρσι, χωρίς να χρειαστεί τα περσινά όργια του Ναν. Με τέτοιο ρόστερ ο Ναν ίσως έχει και 30% κάτω στους πόντους.
Και σε αυτό συνηγορούν τρεις παράγοντες.
Πρώτος παράγοντας και προφανής, οι 3 μεταγραφές. Μόνο ότι ξεκινάει ο Λορέντζο και μπαίνει στη θέση του ο Σλούκας, δεν χρειάζεται να υπερθεματίσουμε. Αν είναι κι ο Γιούρτσεβεν αυτό που έδειξε σήμερα, να δίνει 12-14 καλά λεπτά στον Λεσόρ, τότε ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει έναν Οσμάν να μπαίνει για τα hustle plays και να μη χρειάζεται καν σκορ από αυτόν.
Δεύτερος λόγος, η ομοιογένεια, η αυτοπεποίθηση, το δέσιμο της περσινής ομάδας που ενισχύεται με ενέργειες όπως το τριήμερο στο Costa Navarino, όπου ενσωματώθηκαν στα αποδυτήρια οι 3 νέοι. Για να καταλάβετε τι σημασία τέτοιων ενεργειών, δείτε τους παίκτες όταν διαφωνούν στο ματς ή ζητάει ο ένας ευθύνη από τον άλλον για μια φάση. Όταν υπάρχει δέσιμο, δεν δημιουργείται παρεξήγηση, αλλά συζήτηση.
Τρίτος λόγος, ο Χουάντσο. Ο Ισπανός δείχνει να έχει προσαρμοστεί για τα καλά σε αυτό που είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ, η γλώσσα του σώματος του μιλάει από μόνη της, όπως μιλούσε και πέρσι, όταν και φαινόταν πως είναι σε άλλη συνθήκη πνευματικά και πως θα ήθελε πολύ χρόνο.
Το πόσα λεφτά παίρνει ο Χουάντσο, ούτε που πρέπει να αφορούν. Ο Γιαννακόπουλος τα δίνει. Αν ο παίκτης αυτός βοηθάει σημαντικά την ομάδα, το πόσο κοστίζει, ας το βρουν αυτοί που διοικούν, εμείς κρίνουμε το παικτικό και σε αυτό, τόσο στις προπονήσεις όσο και στα φιλικά ως τώρα, ο Χουάντσο δείχνει πολύ ανεβασμένος και φαίνεται με το πώς παίζει στην άμυνα, ότι θα είναι ο παίκτης-ορχήστρα στην αμυντική λειτουργία.
Φέτος, δε θα χρειάζεται και να πάρει σουτ, να προσφέρει σκορ, αρκεί να παίρνει 4-5 σουτ και θα είναι μια χαρά.
Τα όσα προσφέρει με την κίνησή του, οι επιλογές που δίνει στους συμπαίκτες του, τόσο αμυντικά και επιθετικά, τον καθιστούν την έξτρα μεταγραφή, τον παίκτη που η δική του άνοδος θωρακίζει τον Παναθηναϊκό ακόμα και σε στιγμές που η επίθεση δεν θα του βγαίνει.
Βάζουμε την απαραίτητη σημείωση: καμία ομάδα δεν πάει τρένο ως το φινάλε, υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες, πάντα έρχονται διαστήματα ντεφορμαρίσματος, αλλά αν ο Παναθηναϊκός έχει το μίνιμουμ της υγείας, ούτε καν το απόλυτο, τότε θα προσφέρει πολλές ωραίες στιγμές στους φιλάθλους του, αλλά και εν γένει.
Το μόνο του ζήτημα; Να διατηρήσει το κλίμα στα αποδυτήρια, να μη χάσει ψυχικά παίκτες, όταν υπάρχει τέτοια υπεροπλία και κάποιοι θα παίζουν ένα ματς 5 λεπτά, το επόμενο 25, το μεθεπόμενο ίσως καθόλου. Αυτό είναι το κλειδί για να δούμε την ομάδα στο επόμενο final-4.