Από εκείνες τις ιστορίες που σαν διαβάσεις αναρωτιέσαι μήπως τελικά κάποια πράγματα είναι γραμμένα στο τεφτέρι της μοίρας με μια μακάβρια ειρωνεία που αρνείσαι, δεν θες, να πιστέψεις. Θα μείνει σίγουρα για πάντα μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην 100χρονη και πλέον πορεία της Λέτσε, μια από τις πιο θλιβερές τραγωδίες στον κόσμο του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Ήταν 2 Δεκεμβρίου του 1983. Μια Παρασκευή με πολύ άσχημο καιρό. Καταιγίδα και αέρας, σφυροκοπούσε σχεδόν ολόκληρη την Ιταλία. Δύο μέρες αργότερα, η Λέτσε επρόκειτο να αντιμετωπίσει εκτός έδρας την Βαρέζε, σε ένα παιχνίδι για την 13η αγωνιστική της Serie B. Οι προληπτικοί θα εντοπίσουν τη σημειολογία του αριθμού «13» ως προς αυτό που ακολούθησε για τους Μικέλε Λορούσο και Τσίρο Πετσέλα.
Οι δύο παίκτες των φιλοξενουμένων, όπως έκαναν σε κάθε ταξίδι της ομάδας, συμφώνησαν με τη διοίκηση να μην ακολουθήσουν την υπόλοιπη αποστολή με το αεροπλάνο. Δεν ήταν ιδιορρυθμία ή κάτι παρόμοιο. Ήταν ένα «πάγωμα» που δεν μπορούσαν να καταπολεμήσουν με τη λογική. Έτρεμαν, και οι δύο, τις πτήσεις. Τους ήταν απλά αδύνατο να μπουν σε αεροσκάφος και να πετάξουν. Άλλωστε από το κλαμπ γνώριζαν το θέμα και ήταν συνεργάσιμοι. Πόσο μάλλον τώρα, που είχε και πολύ κακό καιρό. Το ίδιο αίτημα έκανε στο κλαμπ και ο Καρμέλο Μιτσέλι, επίσης παίκτης της ομάδας. Έγινε δεκτό. Και γι’ αυτόν.
Ωστόσο, το απόγευμα της μοιραίας μέρας, οι 2 παίκτες δεν κατάφεραν να φτάσουν εγκαίρως στον σιδηροδρομικό σταθμό του Λέτσε – σε αντίθεση με τον Μιτσέλι, που πρόλαβε. Έχασαν έτσι το τρένο. Σκέφτηκαν αμέσως μια άλλη εναλλακτική. Να πάνε οδικώς στον παρακείμενο σταθμό του Μπάρι, από όπου αναχωρούσε αργότερα τρένο για το Μιλάνο, εκεί δηλαδή όπου ήθελαν να πάνε. Επιβιβάστηκαν λοιπόν στη Mercedes 190 του Πετσέλα, ο οποίος πάντα καμάρωνε για το αυτοκίνητό του. Μαζί τους ήταν ο πεθερός και ο κουνιάδος του οδηγού, στους οποίους κανόνισε να αφήσει το αυτοκίνητό του για να του επιστρέψουν στη βάση του.
Η μοίρα είχε εντελώς άλλα σχέδια. Στο δρόμο για το Μπάρι παραμόνευε το κακό. Από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και λόγω του κακού καιρού, ένα Renault 18 που οδηγούσε ο 42χρονος Γκουίντο Τζόνο, θα βγει εκτός ελέγχου και θα συγκρουστεί με μεγάλη ταχύτητα με τη Mercedes. Οι δύο παίκτες χάνουν τη ζωή τους. Ο Λορούσο, άμεσα. Ο Πετσέλα στο ασθενοφόρο, στο δρόμο για το νοσοκομείο. Ο πρώτος ήταν 36 ετών, ο δεύτερος 29.
Κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν τότε ούτε ίντερνετ. Ο Μιτσέλι δεν είχε ιδέα τι συνέβη στους συμπαίκτες του. Είδε πως δεν ερχόντουσαν και αποφάσισε να πάρει μόνος του το τρένο. Θα μάθαινε τα άσχημα νέα μόλις την επομένη το πρωί, με την άφιξή του στο Μιλάνο. Από τον ταξιτζή που τον μετέφερε στο ξενοδοχείο.
Το απίστευτο είναι πως η ιταλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν ακύρωσε το ματς μετά το τραγικό συμβάν! Ναι, ανάγκασε τους παίκτες της Λέτσε να παίξουν, ενώ μόλις είχαν χάσει 2 φίλους και συμπαίκτες. Προφανώς και αυτό που έγινε μόνο μπάλα δεν θύμιζε. Μια παρωδία που ολοκληρώθηκε ισόπαλη δίχως τέρματα. Το μόνο που ήθελαν οι παίκτες των «Τζαλορόσι» ήταν να γυρίσουν σπίτι για να αποχαιρετήσουν τους άτυχους Λορούσο και Πετσέλα. Οι παίκτες της Βαρέζε πάλι, συμμετείχαν στο πένθος των αντιπάλων τους και δεν έκαναν το παραμικρό για να διεκδικήσουν τη νίκη.
Έχουν περάσει περισσότερα από 40 χρόνια από εκείνη την αποφράδα μέρα, αλλά οι φίλοι της Λέτσε δεν έχουν ξεχάσει. Ακόμα τιμούν τη μνήμη των 2 αδικοχαμένων παικτών, με πανό, συνθήματα και εκδηλώσεις. Η Curva Nord άλλωστε, με τους ultras του κλαμπ, φέρει από το 2008 το όνομά τους.
Δεν ήταν άλλωστε 2 τυχαίοι «περαστικοί» από το κλαμπ. Ο Λορούσο παραμένει μέχρι και σήμερα ο ρέκορντμαν συμμετοχών στην ιστορία του ιταλικού συλλόγου (418 ματς), η χαρακτηριστική φιγούρα με το Νο2 που επί 13 έτη ήταν πάντα εκεί, στρατιώτης. Ο Πετσέλα, από την πλευρά του, κατέγραψε 151 εμφανίσεις με την ομάδα. Δεν μάθαμε ποτέ τι περισσότερο θα μπορούσαν να είχαν κάνει στο ποδόσφαιρο, στη ζωή τους. Η μοίρα θέλησε να σκοτωθούν στην άσφαλτο. Επειδή φοβόντουσαν μήπως πεθάνουν στον αέρα…