Το πρώτο που κοιτάς, που θαυμάζεις πάνω του, είναι αυτή η ενέργεια που βγάζει στον αγωνιστικό χώρο. Τα ασταμάτητα τρεξίματα από το πρώτο ως τελευταίο λεπτό. Την εκρηκτικότητα, την πλαστικότητα στις κινήσεις. Μα, αλήθεια, αυτός τώρα είναι 36 ετών; Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις. Ο Τάισον είναι το… ελιξίριο της νεότητας προσωποποιημένο, παίζει λες και είναι ακόμα 20 χρονών παιδί. Αποτελώντας παράλληλα το μεγαλύτερο asset του ΠΑΟΚ στο δρόμο για την back to back στέψη.
Ως αγωνιστικό προφίλ, εκφράζει κάτι που δεν έχει κανείς από τους άλλους του BIG-4. Ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο Ολυμπιακός. Πολύ θα ήθελαν, πάρτι θα έκαναν πιο σωστά, να είχαν κάποιον με τα χαρακτηριστικά του Βραζιλιάνου. Και οι 4 ομάδες παίζουν πάνω κάτω το ίδιο σύστημα, 4-2-3-1 (ή 4-3-3). Ο Τάισον έρχεται εδώ για να κάνει εμφατικά τη διαφορά. Δίνοντας τη δυνατότητα στον Ραζβάν Λουτσέσκου να μην περιμένει το γκολ μόνο ή κυρίως από τον όποιο φουνταριστό του.
Και στους τρεις του πάλαι πότε ΠΟΚ αυτοί που είναι στην τριάδα πίσω από τον φορ είναι καθαροί χαφ. Στον Δικέφαλο του Βορρά δεν συμβαίνει αυτό. Ο Βραζιλιάνος είναι και δεύτερος επιθετικός. Μπορεί δηλαδή να παίξει κάλλιστα και αυτόν τον ρόλο. Δίνοντας στήριγμα στον φορ, βοήθειες, ανάσες και επιλογές. Βάζοντας γκολ από τη δεύτερη γραμμή κρούσης.
Φανταστείτε στον Παναθηναϊκό, για να το πάμε προς τον Φώτη Ιωαννίδη που αυτή τη στιγμή είναι με διαφορά το best of στο ελληνικό πρωτάθλημα στα φορ, να είχε κάποιον όπως ο Τάισον να τον πλαισιώνει. Να του ανοίγει δρόμους, να τον «ταΐζει» συνεχώς με μπαλιές, με ιδέες, με κουράγια…
Είναι εντυπωσιακό το πόσο βλέπει γήπεδο ο Βραζιλιάνος, πόσο νιώθει το παιχνίδι. Αντιλαμβάνεται καταστάσεις και προϋποθέσεις, δημιουργεί και ορίζει πλαίσια. Έχεις την αίσθηση πως είναι ο σκηνοθέτης που ορίζει τα πλάνα του τι θα δούμε. Μια ικανότητα που έχει αναπτύξει χάρη στις παραστάσεις του, χάρη στο φυσικό ταλέντο. Μαζί με την αδάμαστη θέληση να νικήσει το χρόνο για όσο περισσότερο αυτό είναι εφικτό. Είναι και σωματικό, είναι και πνευματικό. Είναι διττό.
Έχουμε σταθεί πολλές φορές στο ότι ο ΠΑΟΚ δεν παίρνει γκολ από τους φορ του. Δεν το έχει τόσο ανάγκη. Ο Λουτσέσκου ξέρει πως έχει και άλλους τρόπους. Στο 4-1 επί του Βόλου, για την 5η αγωνιστική της Super League, είδαμε για ακόμα μια φορά τη σύνοψη αυτής της πραγματικότητας. Με πιο κομβικό παίκτη γι’ αυτό, ξανά, τον Τάισον. Όλες, ή σχεδόν, οι καλές οι φάσεις από τα πόδια του ξεκίνησαν. Έβαλε 1 γκολ, μπορούσε και 2ο, αλλά αυτό είναι μέρος μόνο της εικόνας. Του πώς μοίραζε το παιχνίδι, του πώς όταν είδε πως το ντεκόρ αλλάζει, έγινε αυτός ο «μπουκαδόρος».
Για πολλοστή φορά, με το που τελείωσε το ματς, μας έκανε να ψάξουμε λέξεις να τον αποθεώσουμε. Να αναρωτιόμαστε πώς κάποιοι τόλμησαν να τον αμφισβητήσουν όταν ήρθε στα μέρη μας. Να υποκλινόμαστε στην ανθεκτικότητά του στο top level.
Το ότι ο ΠΑΟΚ κινείται με ασφάλεια, ηρεμία και αυτοπεποίθηση ενώ οι ανταγωνιστές του ακόμα ψάχνονται είναι σε μεγάλο βαθμό έργο του Τάισον. Στα 36 του, είναι έμπνευση για τους νεότερους συμπαίκτες του, που σκίζονται για να τον ακολουθήσουν και άρα γίνονται ακόμα καλύτεροι. Είναι ευλογία τέτοιος παίκτης στα μέρη μας. Και για την μπάλα που παίζει, αλλά και για το παράδειγμα που κομίζει. Οι φίλαθλοι των Ασπρόμαυρων ας τον απολαύσουν όσο περισσότερο μπορούν, ας φυλακίσουν τις εικόνες της μαγείας του στο μυαλό τους. Όταν περάσουν τα χρόνια, θα έχουν να λένε γι’ αυτόν τον παιχταρά που πέρασε κάποτε από την Τούμπα, κάνοντας πράματα και θάματα.