Τα δεδομένα «μιλάνε», η εικόνα στον αγωνιστικό χώρο ομοίως. Χάνοντας με 2-0 από την ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός έμεινε στο -6 από την κορυφή της Super League μετά από 6 αγωνιστικές και μαζί ενίσχυσε μια αίσθηση έντονης ανησυχίας στους οπαδούς του, περί του πού οδεύει. Αν μπορεί να μαζέψει τη ζημιά και πώς. Υπάρχει τουτέστιν συγκεκριμένο σχέδιο; Υπάρχει άμεση προοπτική βελτίωσης; Ο Ντιέγκο Αλόνσο αμφισβητείται πια έντονα.
Πριν ξεκινήσουμε την όποια κριτική μας στον Ουρουγουανό κόουτς οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι ως προς αυτό τουλάχιστον: Είναι δίκαιος. Παλεύει συνεχώς στο μυαλό του να βρει λύσεις. Να, για παράδειγμα, χθες στην OPAP Arena κατέβασε την καλύτερη δυνατή θεωρητικά 11άδα, δεν δίστασε να αφήσει τον Πελίστρι, που είναι δικό του παιδί, για να βάλει τον Τζούρισιτς. Δεν είναι δογματικός άρα ούτε ξεροκέφαλος. Επίσης, το πρόβλημα δεν είναι τόσο πως το «Τριφύλλι» είναι ακόμα ασύνδετο ή δεν έχει αυτοματισμούς. Αυτό θα δικαιολογούταν κάπως αν βλέπαμε πως υπάρχει από πίσω ένα ξεκάθαρο πλάνο για πού θέλει να πάει και απλά θέλει ακόμα (λίγο) χρόνο.
Στην πράξη, το ακανθώδες ζήτημα για τους «Πράσινους» και τον προπονητή τους, είναι πως ζουν σε μια αντίφαση, ένα παράδοξο, από το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος. Με τους παίκτες που έχει ο Παναθηναϊκός στο κέντρο δεν μπορεί να παίξει όπως θέλει ο Ντιέγκο Αλόνσο. Δηλαδή με ασφυκτικό πρέσινγκ, «πνίξιμο» του αντιπάλου και το μερίδιο του λέοντος στην κατοχή. Κρατώντας παράλληλα και την ισορροπία στα μετόπισθεν, ώστε να μην τρώει εύκολα φάσεις – από τη μεσαία γραμμή ορίζεται εν πολλοίς αυτό. Όμως ποιος διάλεξε αυτούς τους παίκτες; Μα, ακριβώς ο Ουρουγουανός…
Με την ΑΕΚ, τον είδαμε να παίζει πιο συντηρητικά – σφιχτά στον άξονα. Με δύο 6άρια, Αράο και Μαξίμοβιτς. Είναι αλήθεια πως έτσι η ομάδα κέρδισε αμυντικά, ήταν πιο στιβαρή. Όμως έχασε εντελώς στη δημιουργία. Αναλώθηκε σε γιόμες, σε ποδόσφαιρο δίχως ιδέες και ουσία.
Με το υλικό που έχει ο Παναθηναϊκός, η πιο ενδεδειγμένη λύση στο κέντρο για την πολυπόθητη ισορροπία (φαίνεται να) είναι η εξής: 6άρι ο Αράο, 8άρι ο Ουναΐ και στο «10» ο Μπακασέτας. Από αυτούς τους τρεις ωστόσο, μόνο ο πρώτος καλύπτει στο 100% τα στοιχεία για το ποδόσφαιρο που ευαγγελίζεται ο Αλόνσο. Είναι ο μόνος που τρέχει τόσο ώστε αυτό να μπορεί να γίνει πράξη, για να το πούμε ακόμα πιο απλά, παραστατικά.
Ο Ντιέγκο Αλόνσο βρίσκεται προ ενός προβλήματος που θα έπρεπε να είχε δει να έρχεται. Γιατί ο ίδιος διάλεξε τους παίκτες για να εφαρμόσει ένα σχέδιο που αυτή τη στιγμή δείχνει ανέφικτο να πραγματωθεί. Ναι, είναι δίκαιος, ναι, κάνει κατά κανόνα τις σωστές κινήσεις στην προετοιμασία ενός αγώνα. Αλλά είναι ένα ερώτημα αν πιάστηκε απροετοίμαστος ή διάβασε λάθος τις συνθήκες στην πιο κομβική του κίνηση, όταν δηλαδή έβαζε τις βάσεις του οικοδομήματος. Και η απάντηση δεν φαίνεται να είναι θετική για τον Ουρουγουανό κόουτς, που επιμένει να τα ρίχνει περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι, στην έλλειψη αυτοπεποίθησης. Για να νιώθεις σίγουρος για τον εαυτό σου ωστόσο, πρέπει πρώτα να έχεις φτιάξει τις κατάλληλες συνθήκες για να «ατσαλωθείς». Ατομικά, συλλογικά.