Η νίκη που πήρε η Εθνική Ελλάδας στο «Γουέμπλεϊ» θα μνημονεύεται για πάντα. Είναι η πιο ξεχωριστή στην ιστορία της. Ο λόγος; Ήδη κοιτάζετε προς τον ουρανό. Προφανώς σε επίπεδο αγωνιστικής διάκρισης, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 δεν θα έχει ποτέ αντίπαλο. Αλλά στον αθλητισμό και στην κοινωνία ολόκληρη, η ανθρώπινη ζωή θα είναι πάντα πάνω από γκολ και τρόπαια.
Η «μετάβαση» του Τζορτζ Μπάλντοκ στην άλλη διάσταση συνδέθηκε με αυτό το ανεπανάληπτο 1-2 του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε έναν «ναό» απέναντι στην πατρίδα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, μία μεγάλη δύναμη, την εθνική Αγγλίας.
Δέκα Οκτωβρίου. 10/10. Άριστα 10 πήραν όλοι. Και πάνω απ’ όλους ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος με το διάβασμα του αντιπάλου και το κοουτσάρισμα, έκανε τους Έλληνες να αισθάνονται αδικία όταν ο Τζουντ Μπέλιγχαμ ισοφάρισε σε 1-1.
Βέβαια, με τον τρόπο που ήρθε η νίκη, στο δεύτερο γκολ του Βαγγέλη Παυλίδη στο 90+4′, δόθηκε η ευκαιρία στους φιλάθλους να αγκαλιαστούν, να ουρλιάξουν, να κοκκινίσουν, να πουν τις φράσεις «πάμε Ομόνοια» και «από το 2004 είχα να πανηγυρίσω έτσι». Και να σηκώσουν τους δείκτες προς τον ουρανό, θαρρείς πως οι ίδιοι παραβίασαν την εστία του Τζόρνταν Πίκφορντ.
Είναι μια βραδιά που η τακτική, οι οδηγίες, τα τρικ και όλα αυτά, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Είναι μια βραδιά που η Εθνική Ελλάδας παρατάχθηκε με 12. Πώς θα γινόταν να λυγίσει; Πώς θα γινόταν να μην δώσουν όλοι το 101% των δυνάμεών τους; Αφού πάρθηκε αυτή η εξωφρενική απόφαση να διεξαχθεί το ματς, γιατί ως γνωστόν οι παίκτες θυμίζουν μονομάχους ρωμαϊκής αρένας με τέτοιο καλεντάρι, δεν γινόταν να μην χύσουν τόνους ιδρώτα ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος.
Με 12; Λάθος. Με 32 ποδοσφαιριστές κατέβηκε η Εθνική. Και οι 16 αγωνιζόμενοι είχαν έναν Μπάλντοκ μέσα τους. Ο Γιοβάνοβιτς, με το ήθος του, ενέπνεε τους πάντες όταν εργαζόταν στον Παναθηναϊκό. Τώρα το κάνει και με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Όπως προαναφέρθηκε, η τακτική πάει περίπατο, όμως, ας μας επιτραπεί, αντί επιλόγου αν θέλετε, να γίνει ειδική μνεία στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη και τον τίτλο. Στην 9η συμμετοχή του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ο στόπερ της Βόλφσμπουργκ έκανε εμφάνιση καριέρας. Αρχοντική παρουσία, κερδισμένες μονομαχίες, σιγουριά και ασφάλεια. Από την εποχή του Τραϊανού Δέλλα είχαμε να δούμε τέτοιο στόπερ με τα γαλανόλευκα.
Κακά τα ψέματα, μία καλή Εθνική ομάδα είναι μία άρτια αμυντικά Εθνική ομάδα. Και ο Κρητικός που «γαλουχήθηκε» ποδοσφαιρικά στον ΠΑΟΚ, έχει τα φόντα για να ηγηθεί στα μετόπισθεν. Εξάλλου στις 28 Νοεμβρίου θα κλείσει τα 21.
Είχαν προηγηθεί 3 εμφανίσεις σε επίπεδο U16, 5 σε U17 και 3 σε U19, ώσπου στις 17 Νοεμβρίου 2022, σε ηλικία 18 ετών, 11 μηνών και 20 ημερών, ο Γκουστάβο Πογέτ τον έβαλε στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου της εκτός έδρας φιλικής αναμέτρησης απέναντι στη Μάλτα (στη θέση του Γιώργου Τζαβέλλα).
Σε επίπεδο διοργανώσεων, είχε κληθεί από τον Ουρουγουανό δύο μήνες νωρίτερα για τα παιχνίδια με την Κύπρο και τη Βόρεια Ιρλανδία, αλλά τα παρακολούθησε από τον πάγκο.
Το 2023 ήταν το έτος που πήρε περισσότερο χρόνο συμμετοχής και, μάλιστα, απέναντι σε υπερδυνάμεις όπως η Γαλλία και η Ολλανδία.
Έπαιξε για πρώτη φορά βασικός κόντρα στους «οράνιε» στις 16/10/2023 (0-1 το σκορ στην OPAP Arena), ώσπου στο 60′ έδωσε τη θέση του στον Μανώλη Σιώπη.
Το 2024, το οποίο σιγά-σιγά φτάνει προς τη δύση του, αποδείχθηκε η χρονιά της καθιέρωσης του Κουλιεράκη στη βασική ενδεκάδα.
Πρώτα με το εκτός έδρας φιλικό απέναντι στη Μάλτα, εν συνεχεία στα παιχνίδια κόντρα σε Φινλανδία, Ιρλανδία και Αγγλία για το Nations League.
Με παρτενέρ τον Ντίνο Μαυροπάνο στο κέντρο της άμυνας στα τρία τελευταία ματς, η Εθνική έχει 7-1 γκολ.
Το αποκορύφωμα καταγράφηκε στο «Γουέμπλεϊ», όταν χρίστηκε δημιουργός στο πρώτο γκολ του Παυλίδη, με μαγική ενέργεια από αριστερά στο 49′.
