Καθώς παρακολουθούμε ένα ματς, στην διάρκεια του προκύπτουν ερωτήματα. Κάποια βρίσκουν απάντηση, άλλα δε βρίσκουν και απαντώνται σε επόμενο ματς. Στο ματς με την Ιρλανδία, οι απαντήσεις στα ερωτήματα για την Εθνική του Γιοβάνοβιτς, ήταν η εξής μία: Μανώλης Σιώπης.
Ο Σιώπης δεν είναι και δεν ήταν ο ποδοσφαιριστής που θα αποθεωθεί εύκολα. Δεν έχει την τεχνική που έχουν οι υπόλοιποι, είναι ένας overachiever του ποδοσφαίρου. Αλλά είναι ο ορισμός του παίκτη που χρειάζονται οι ομάδες για να ενώσουν τα διαφορετικά χαρακτηριστικά, είναι ο παίκτης που γίνεται το μαγικό χαλί για να πετάξουν οι Αλαντίν της ομάδας.
Δείτε για παράδειγμα τον Μπακασέτα. Η εικόνα του σε σχέση με τα ματς του ΠΑΟ είναι χαοτικά αντίθετη. Η αιτία; Ο Σιώπης. Τρέχει και καλύπτει τα πάντα για τον Μπακασέτα, ώστε να αναδιανείμει ο αρχηγός της Εθνικής τις δυνάμεις του και να τις δώσει στο πρέσινγκ και το playmaking.
Δείτε τον τρόπο που παίζει ο Τζόλης. Μπαίνει αρκετά μέσα για να αλλάξει θέσεις με τον Παυλίδη και να γίνει 2ος επιθετικός. Αυτό σημαίνει πως ο Γιαννούλης μένει μόνος στην αριστερή μεριά. Εκεί έτρεχε σε όλο το ματς ο Σιώπης για να πάρει πάνω του αντίπαλο και να προσφέρει επιλογές στον Γιαννούλη.
Το πώς συμβάλλει ο Σιώπης σε αυτή την Εθνική του Γιοβάνοβιτς, ώστε να μπορούν ο Τζόλης, ο Μπακασέτας, ο Παυλίδης να δείξουν τις επιθετικές τους αρετές, μπορεί κανείς να το καταλάβει για τα καλά στο τελευταίο 30λεπτο του ματς.
Έχει άραγε καρδιά ο Σιώπης ή είναι ρομπότ;
Εκεί που όλοι έχουν κουραστεί και έχουν και ένα ψυχολογικό άδειασμα από τη σπουδαία νίκη στο Γουέμπλεϊ, που έχουν κουραστεί σωματικά από το πολύ καλό ματς μέχρι το 60, ο Σιώπης κινείται οριζόντια για να δίνει ντουμπλάρισμα σε μαρκαρίσματα, να κόβει διαρκώς επιλογές από τους αντιπάλους. Κι όταν η μπάλα περνάει στα ενδιάμεσα, βάζει το σώμα του και την παίρνει.
Είναι αριστουργηματικός ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί το σώμα του, που καταλαβαίνει το επόμενο βήμα του αντιπάλου, σε άμυνα και σε επίθεση, το πώς οδηγεί στην παγίδα τον αντίπαλο ώστε να του κάνει φάουλ.
Γιατί ο εκάστοτε αντίπαλος δεν τον υπολογίζει, ίσως λόγω ύψους, και εκνευρίζεται όταν βλέπει ένα τέτοιο ζιζάνιο να τον έχει «καταπιεί», παίζει με το μυαλό των αντιπάλων ο Σιώπης κι αυτό είναι το μεγαλύτερο του ατού, ο λόγος που είναι overachiever. Και τρέχει διαρκώς, ώστε φτάνεις να αναρωτιέσαι αν είναι κρυφορομπότ ο τύπος και έχει κάποιο cheat.
Έτσι, σε μια θέση που λέγαμε τόσο καιρό ότι υπάρχει θέμα για την Εθνική, ο Ιβάν μπορεί να έχει το κεφάλι του ήσυχο, διότι ο Σιώπης δίνει αυτό που χρειάζεται στο 100% και για τον Γιοβάνοβιτς, που εμπνέει πάντα τους παίκτες του για την υπέρβαση, θα δίνει κάτι παραπάνω.
Λέει σε ένα στίχο στο τραγούδι Τα Τραγούδια Μια Σταλιά, ο Μίλτος Πασχαλίδης (στίχοι Οδυσσέα Ιωάννου), το εξής: «να αφήνεις τη στεριά, πάνω στο νερό δεμένος, και να φτάνεις πιο μακριά απ’ αυτό που ‘σαι φτιαγμένος».
Ε, ο Μανώλης Σιώπης έχει πάει πιο μακριά από αυτό που είναι φτιαγμένος και η εμπειρία που έχει αποκομίσει ως ένας άλλος sidekick του Οδυσσέα, σε αυτή την ποδοσφαιρική του περιπλάνηση, τον κάνει σημαντικό για κάθε συμπαίκτη του.
Σε άλλες ομάδες τα φώτα πέφτουν σε αυτόν που βγάζει τις ασίστ, λένε πως αρκετοί επιθετικοί πρέπει να δίνουν μέρος του μισθού τους στους Κέβιν Ντε Μπρόινε τούτου του κόσμου. Στην Εθνική του Γιοβάνοβιτς, αρκετοί πρέπει να κάνουν μασάζ στις γάμπες του Σιώπη μετά από κάθε ματς και να τρέχουν πρώτα πάνω του στο γκολ που βάζουν.