Ένα από τα αγαπημένα σλόγκαν των φίλων της ΑΕΚ είναι το «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση». Η ωραία μπάλα, το παραγωγικό ποδόσφαιρο ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένα με τη φιλοσοφία του συλλόγου. Σε βαθμό που να μπαίνουν ενίοτε πάνω και από τ’ αποτελέσματα! Αναμφισβήτητα εξάλλου η «Ένωση» είναι η ομάδα που έχει να επιδείξει τους περισσότερους μεγάλους σκόρερ: Κώστας Νεστορίδης, Μίμης Παπαϊωάννου, Θωμάς Μαύρος, Ντέμης Νικολαΐδης…
Όχι ίδιας κλάσης, αλλά επίσης αποτελεσματικοί επιθετικοί (όπως οι Δημητριάδης, Μπατίστα, Μπλάνκο, Λυμπερόπουλος) επίσης λατρεύτηκαν από τους οπαδούς της. Είναι διαχρονικά όμως τόσο μεγάλο το πάθος για τα «κανόνια» (και γενικά η προσωπολατρεία στον σύλλογο) που ο κόσμος δέθηκε ακόμα και με σπουδαίους, αλλά… περαστικούς σκόρερ: Όπως ο αξέχαστος Χένρικ Νίλσεν!
Ψάχνοντας τον διάδοχο του επίσης σπουδαίου Σκανδιναβού, Χόκαν Σάντμπεργκ, ο τότε προπονητής της ΑΕΚ, Τόζα Βεσελίνοβιτς εντόπισε έναν ενδιαφέροντα νεαρό στη β’ κατηγορία της Δανίας. Και όταν εκείνος έφτασε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1987 άρχισε να γοητεύει (εντός κι εκτός γηπέδου):
Ψηλός, αγέρωχος και με καλή τεχνική για το μπόι του, ο Νίλσεν μάτωνε συνέχεια τα δίχτυα. Παράλληλα όμως (με το πλούσιο ξανθό μαλλί και τα γαλάζια μάτια του) σκόραρε εξίσου αποτελεσματικά και στις καρδιές του γυναικείου πληθυσμού. Όσο τρελαίνονταν οι οπαδοί με τα συνολικά 26 γκολ που πρόλαβε να πετύχει σε μια σεζόν, τόσο τρελαίνονταν και τα κορίτσια με το ροκ σταρ παρουσιαστικό του!
Εκείνος που δεν τρελαινόταν ιδιαίτερα όμως με τον Νίλσεν ήταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Και αυτό άρχισε να γίνεται φανερό από τον πρώτο κιόλας καιρό που βρέθηκε στον πάγκο. Τι κι αν ο Δανός λοιπόν είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της προηγούμενης σεζόν. Τι κι αν θα μπορούσε να έχει οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (εφόσον δεν μεσολαβούσε η υπόθεση Τσίγκοφ). Στον προπονητή του -και παρά το μπόι του- δεν γέμιζε το μάτι…
Ο Μπάγεβιτς θεωρούσε ότι ο Νίλσεν δεν ταίριαζε στο αγωνιστικό στιλ που ήθελε ο ίδιος. Ήταν κλασικός επιθετικός περιοχής, που ήθελε την ομάδα προσαρμοσμένη πάνω του για να τον «ταΐζει». Αντιθέτως, ο Σερβοέλληνας προτιμούσε έναν φορ με τα χαρακτηριστικά του Ντανιέλ Μπατίστα. Και το συγκεκριμένο παράδειγμα μόνο τυχαίο δεν είναι…
Από το ξεκίνημα λοιπόν του πρωταθλήματος το 1988 άρχισαν να προκύπτουν φήμες για κόντρα του Μπάγεβιτς με τον Νίλσεν. Δημοσιεύματα ήθελαν τον Δανό απογοητευμένο από τη μεταχείριση του προπονητή του, να δηλώνει άρρωστος πριν το ματς της πρεμιέρας με τον Πανιώνιο και να ζητά να μην παίξει. Κάτι που διέψευσε ο ίδιος, με τον Μπάγεβιτς να δηλώνει χαρακτηριστικά ότι δεν είναι αστυνόμος της ομάδας για να ξέρει τα προβλήματα κάθε παίκτη…
Όπως και να ‘χει, ο Νίλσεν μπήκε αλλαγή στο ημίχρονο εκείνου το ματς. Δεν μπόρεσε ν’ αποτρέψει την ήττα με 1-0 στο ντεμπούτο του Σερβοέλληνα τεχνικού. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, ήταν διάχυτη η εντύπωση πως δεν έχαιρε ακριβώς της εκτίμησής του. Ενδεικτική είναι η ατάκα που φέρεται να είχε πετάξει στον Δανό: «Είσαι 1.88 και δεν πηδάς, ενώ μπορείς να γκρεμίσεις βουνό»!
Όσο πλησίαζε λοιπόν ο Δεκέμβρης, τόσο έσφιγγε ο κλοιός για τον Νίλσεν: Χωρίς την εμπιστοσύνη του προπονητή του δεν σκόραρε πια το ίδιο, οι φήμες για κακή εξωγηπεδική ζωή εντείνονταν, ενώ είχε πάρει και κάποια παραπανίσια κιλά. Κι όλα αυτά ενώ είχε βουίξει ο τόπος ότι η ΑΕΚ ενδιαφέρεται για τον Μπατίστα (που τότε έπαιζε στον Εθνικό).
Οι θέσεις ξένων που επιτρέπονταν ωστόσο εκείνη την εποχή ήταν τρεις: Υπήρχε ήδη ο Μίροσλαβ Οκόνσκι, αποκτήθηκε τον χειμώνα ο Τόνι Σαβέβσκι, οπότε δεν χρειάζονταν… μαντικές ικανότητες (σε συνδυασμό και με όλα τα προηγούμενα) για να προβλέψει κανείς το ποιος θα «θυσιαζόταν». Εξάλλου υπήρχε ήδη πρόταση για τον Νίλσεν από τον Ηρακλή. Και σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του Δανού σε πρόσφατη συνέντευξή του στο gazzetta, ο Στράτος Γιδόπουλος του το ξεκαθάρισε: Αν δεν αποχωρούσε, δεν θα έπαιζε ποτέ ξανά ποδόσφαιρο…
Κάπως έτσι (απότομα και χωρίς να μπορέσει καν ν’ αποχαιρετήσει τον κόσμο που τον αγάπησε) ήρθε το άδοξο τέλος του Νίλσεν από την ΑΕΚ. Μετακινήθηκε όντως στον Ηρακλή, συνέχισε την καριέρα του σε Φενέρμπαχτσε, Λιλ και Μπρόντμπι, αλλά την τερμάτισε μόλις στα 27. Ο Μπατίστα αποκτήθηκε εντέλει το επόμενο καλοκαίρι, αλλά η αναίτια (όπως αποδείχθηκε) αποχώρηση του Δανού ελάχιστα πείραξε τους φίλους της «Ένωσης».
Γιατί τον θυμούνται μεν με νοσταλγία, αλλά ο σκόρερ που μπήκε για πάντα στις καρδιές τους από εκείνη τη σεζόν ήταν άλλος. Και όσο κι να αγάπησαν τον Νίλσεν, δεν θ’ άλλαζαν με τίποτα το σενάριο για να βρισκόταν εκείνος (και όχι ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος) στην εμβληματική εκτέλεση που σφράγισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος απέναντι στον Ολυμπιακό…