Η προσφώνηση «ρε» είναι στο καθημερινό λεξιλόγιο του Έλληνα. Συνοδευόμενη κατά κύριο λόγο από το «μ…α», μαρτυρά οικειότητα. Φιλική διάθεση. Κάποιες φορές όμως μαρτυρά και ένταση. Νεύρα και τάση για μανούρα. Ό,τι ακριβώς θα περιέγραφε (λες και το επίθετό του ήταν επιλεγμένο γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο) ένα από τα πιο μνημειώδη μεταγραφικά αποκτήματα της ΑΕΚ: Τον αλησμόνητο Κρίστοφερ Ρε!
Τον Γενάρη του 1999 η «Ένωση» χρειαζόταν απαραιτήτως μεταγραφική ενίσχυση. Είχε μείνει πίσω στη μάχη για το πρωτάθλημα, αλλά κυνηγούσε τη δεύτερη θέση που οδηγούσε στο Champions League. Αξιοποιώντας λοιπόν τις διασυνδέσεις της ιδιοκτήτριας ENIC (και έπειτα από κονέ του Κέλβιν Σέμπουε), η διοίκηση Πέτρου Στάθη φέρνει στην Αθήνα δυο δανεικούς από την Άρσεναλ: Τον Αλμπέρτο Μέντες (με τον οποίο λίγοι ασχολήθηκαν) και τον ξάδερφο, κατά πολλούς και διάδοχο, του Ζορζ Γουεά!
Η κίνηση αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό (και όχι άδικα). Ο Ρε υπήρξε προσωπική επιλογή του Αρσέν Βενγκέρ, τον οποίο είχε πάρει μαζί του από τη Μονακό στην Άρσεναλ. Δεν ήταν φυσικά βασικός, αλλά έχοντας μπροστά του ονόματα όπως οι Ντένις Μπέργκαμπ, Ίαν Ράιτ, Νικολά Ανελκά (και έπειτα Τιερί Ανρί), είχε καταφέρει ν’ αφήσει το σημάδι του: Με κάποια καθοριστικά γκολ στην πορεία προς το νταμπλ του 1998.
Όταν έφτασε λοιπόν στο αεροδρόμιο του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή. Οι οπαδοί της ΑΕΚ (έχοντας κατά νου κι ένα τέρμα εναντίον του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ για το Champions League εκείνης της σεζόν) τον αποθέωσαν κατά την άφιξή του. Αντί όμως να κάνει «παπάδες», όπως περίμεναν, ο Ρε έκανε… κωλοτούμπες. Γιατί οι εντυπωσιακοί πανηγυρισμοί του στα γκολ έμειναν περισσότερο στη μνήμη από τα ίδια τα γκολ!
Όχι επειδή ο Ρε δεν ήταν καλός παίκτης. Είχε όμως τα κλασικά ελαττώματα που συχνότατα εμφανίζονταν σε Αφρικανούς ποδοσφαιριστές: Ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, αλλεργία στην προπόνηση και… αμνησία όταν έπαιρνε άδεια για να επισκεφθεί την πατρίδα του. Α! Και μια μεγάλη αδυναμία στα σουβλάκια (όπως αποκάλυψε έπειτα από πολλά χρόνια στο gazzetta ο μάνατζερ, Τάσος Ραγκούσης):
«Έκανε πολλή παρέα με κάτι φίλους του από την Αιθιοπία. Μάλιστα στα γενέθλιά του, του έκαναν πάρτι – έκπληξη και είχαμε πάει μαζί με τον Κέλβιν (σ.σ. Σέμπουε). Μαζί μας ήταν κι ο Γκρέταρσον τον οποίο τον φώναζαν “blondy”. Του άρεσαν πάρα πολύ τα σουβλάκια και τα KFC! Το αφρικανικό φαγητό έχει κυρίως κοτόπουλο και ρύζι. Έτσι έπαιρνε από τα KFC κοτόπουλο και έκανε λουκούλειο γεύμα».
Αν και άνοιξε λοιπόν την όρεξη και των φίλων της ΑΕΚ, η συνέχεια δεν ήταν το ίδιο χορταστική. Διότι στο ντεμπούτο του κιόλας απέναντι στον Πανιώνιο ο Ρε βρήκε δίχτυα. Οι εφημερίδες βρήκαν την ευκαιρία για εξώφυλλα όπως το αλήστου μνήμης «Ε Ρε κάτι κωλοτούμπες» της «Ώρας για σπορ». Αν και σκόραρε όμως και σε ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, ο Λιβεριανός δεν δικαίωσε ακριβώς τις προσδοκίες.
Τα όνειρα για όργια από την περιβόητη τριάδα «Μπα-Ντε-Ρε» (Μπατίστα, Ντέμης, Ρε) έμειναν όνειρα. Και εκτός του ότι ο Ρε δεν σκόραρε με τη συχνότητα που χρειαζόταν, είχε και πολλά περισσότερα… νεύρα απ’ όσα χρειαζόταν. Όταν λοιπόν στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Άρη έριξε μπουνιά σε άνθρωπο των γηπεδούχων που πήγε να τον εμποδίσει να εκτελέσει ένα πλάγιο, θεωρήθηκε μεμονωμένο περιστατικό. Αποδείχθηκε όμως… προειδοποιητική βολή!
Γιατί με μια αντίστοιχη κίνηση θα τίναζε στον αέρα το (ούτως ή άλλως φορτισμένο) ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό! Αν και επρόκειτο για ματς-τελικό, που ουσιαστικά θα έκρινε το ποιος θα έβγαινε στο Champions League, ο Ρε έφτασε καθυστερημένος (και αφού πρώτα αγνοούταν για κάποιες μέρες) από την άδεια του. Και όταν επέστρεψε, θα αποδεικνυόταν ότι… ίσως ήταν καλύτερο να είχε μείνει στην πατρίδα του!
Με την ατμόσφαιρα λοιπόν να μυρίζει ήδη μπαρούτι, ο Ρε πέταξε βίαια στο έδαφος τον Κώστα Κωνσταντινίδη. Εξόργισε τόσο πολύ και τους ίδιους του συμπαίκτες του (για την αναίτια αποβολή του), που ο Ηλίας Ατματσίδης έτρεξε από την εστία του για να τον βγάλει έξω… με τις κλωτσιές. Και έγινε η σπίθα για την τεράστια ένταση που πυροδοτήθηκε στα επίσημα με την ιστορική κλωτσοπατινάδα που είχε ως επίκεντρο τους Γιώργο Βαρδινογιάννη-Δημήτρη Μελισσανίδη και τους φρουρούς τους!
Ήταν το τέλος της σύντομης (αλλά θυελλώδους) παρουσίας του Λιβεριανού στην ΑΕΚ. Ουσιαστικά ήταν η αρχή του άδοξου τέλους και για την καριέρα του συνολικά. Διότι έπειτα από μια περιπλάνηση σε χώρες και ομάδες, αποσύρθηκε για ν’ ασχοληθεί με το… συγκρότημά του «Soul Rebels». Χωρίς να διασκευάσει (και να γίνει σίγουρα hit στη χώρα μας) το ιστορικό σύνθημα των οπαδών της ΑΕΚ έπειτα από εκείνο το επεισοδιακό ντέρμπι στο Μαρούσι:
«Έκανες το ΟΑΚΑ καμπαρέ, γεια σου Ρε, γεια σου Ρε»!