Λιγότερος από ένας μήνας απέμεινε για να ανοίξει επίσημα η χειμερινή μεταγραφική περίοδος. Μια εποχή του χρόνου που για τις ποδοσφαιρικές ομάδες έχει τεράστια σημασία. Όπως και να το κάνουμε, είναι επί της ουσίας η τελευταία ευκαιρία για κάποιους ώστε να καλύψουν αδυναμίες, να διορθώσουν λάθη στο σχεδιασμό και να παραμείνουν εντός στόχων. Φυσικά, ο Παναθηναϊκός δεν αποτελεί εξαίρεση.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι πράσινοι έχουν λάβει ήδη τις αποφάσεις τους. Και από ό,τι φαίνεται, αυτές είναι δεδομένες και δεν επηρεάζονται από διάφορα περιστατικά που συμβαίνουν. Για παράδειγμα, ο (νέος) σοβαρός τραυματισμός του Μάγκνουσον και η μόνιμη απουσία του Πάλμερ-Μπράουν, δεν οδηγούν το τριφύλλι στην απόκτηση στόπερ. Ακόμη κι αν ορισμένοι επιμένουν ότι το θέμα εκεί δεν είναι μόνο αριθμητικό (ας είναι καλά ο Αράο που παίζει και ως κεντρικός αμυντικός), αλλά σχετίζεται με την… λειψανδρία αριστεροπόδαρων, ο Παναθηναϊκός λέει «όχι» και θα κινηθεί μόνο για επιθετικό.
Σκοράρουν με το σταγονόμετρο
Αυτή η επιλογή προφανώς και δεν ξενίζει κανέναν. Συμπεριλαμβανομένου και του πρόσφατου «μπάζερ μπίτερ» που έδωσε «χρυσό»… τρίποντο στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα, οι φορ του Παναθηναϊκού έχουν σημειώσει τον… μυθικό αριθμό των 2 (ολογράφως δύο) τερμάτων. Ένα πέτυχε ο Σπόραρ στις 25 Αυγούστου απέναντι στον Λεβαδειακό… Συμπτωματικά και αυτό είχε χαρίσει τη νίκη στο τέλος του αγώνα. Όπως δηλαδή συνέβη και με τον Γερεμέγεφ στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας.
Αυτή είναι η πενιχρή συγκομιδή ως τώρα των κλασικών επιθετικών του Παναθηναϊκού… Του Παναθηναϊκού που υποφέρει από την παρατεταμένη αφλογιστία των φορ του. Ένας συνδυασμός τραυματισμών, ντεφορμαρίσματος και προφανώς του καταστροφικού περάσματος του Ντιέγκο Αλόνσο είναι οι βασικές αιτίες. Ειδικά στην περίπτωση του Φώτη Ιωαννίδη, η αλήθεια είναι αυτή. Το πιο βαρύ χαρτί της ομάδας, ο άνθρωπος για τον οποίο οι πράσινοι είπαν διαδοχικά όχι σε προτάσεις κοντά (ή και πάνω) από 30 εκατομμύρια ευρώ, βρίσκεται στο απόλυτο μηδέν.
Το τελευταίο διάστημα, έχοντας επανέλθει στη δράση και χωρίς να χρειάζεται να παλεύει με όλη την άμυνα μετά από… γιόμα, όπως συνέβαινε επί Αλόνσο, βρίσκεται στις φάσεις, αλλά δεν έχει τελειώματα, χάνοντας πολλές ευκαιρίες. Ας είμαστε ειλικρινείς, αν στη θέση του ήταν ο Σπόραρ, θα είχε ακούσει τα εξ αμάξης από την κερκίδα. Αλλά, βέβαια, η αλήθεια είναι ότι αργά ή γρήγορα ο Έλληνας επιθετικός θα βρει το δρόμο για τα δίχτυα και θα πάρει ξανά τα πάνω του. Πράγμα που δύσκολα θα δούμε από τον Σλοβένο ή ακόμη και τον Γερεμέγεφ, παρά το γκολ με τον Αστέρα.
Επιθετικό μεν, αλλά τι επιθετικό;
Ειδικοί και μη συμφωνούν ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να οδηγηθεί σε make over της επιθετικής γραμμής τους. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε επί Ιβάν Γιοβάνοβιτς, οι φορ δεν σκοράρουν ούτε με… αίτηση. Κάποιοι αποδίδουν το γεγονός (μάλλον άδικα) και στην απουσία ανταγωνισμού, χρεώνοντας στον Ιωαννίδη ότι δεν νιώθει να απειλείται η θέση του.
Ωστόσο, το πρόβλημα του τριφυλλιού δεν μπορεί να αποδίδεται σε αυτόν τον παράγοντα. Επιπλέον, το θέμα που υπάρχει από την αρχή της σεζόν, έχει πια εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Με τον προηγούμενο προπονητή ο Παναθηναϊκός δεν δημιουργούσε καν ευκαιρίες. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ακόμη και με υποδεέστερους αντιπάλους, υπέφερε στο γήπεδο και περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο, σε μεγάλα διαστήματα των παιχνιδιών.
Τότε ήταν που ακούσαμε και διαβάσαμε ότι όλη η ουσία κρυβόταν στον τρόπο ανάπτυξης και όχι στην τελική προσπάθεια. Και την ίδια περίοδο έκαναν την εμφάνισή τους απόψεις που έκαναν λόγο, όχι για απόκτηση φορ, αλλά ενός πλάγιου μεσοεπιθετικού.
Ο Ποντένσε και ο κάθε «Ποντένσε»
Ως παράδειγμα τύπου παίκτη που προβαλλόταν ως ο… Μεσσίας εμφανιζόταν ο Ντάνιελ Ποντένσε. Και λέμε ως παράδειγμα διότι με ρεαλιστικούς όρους ο Παναθηναϊκός είναι απλά αδύνατο να προσεγγίσει τον Πορτογάλο. Ο άνθρωπος είπε πριν ελάχιστους μήνες όχι σε τεράστια πρόταση του Ολυμπιακού, μόνο και μόνο επειδή είπε το ναι σε ακόμη μεγαλύτερη προσφορά από τους Άραβες. Μάλλον, όσο και να διαβάζουμε ότι δεν είναι ικανοποιημένος από την επιλογή του, θα ήταν τρελός για να γράψει στο «χιόνι» ένα σκασμό λεφτά και να επιστρέψει στην Ελλάδα και να δουλέψει με τον συμπατριώτη του, Ρουί Βιτορια.
Και αφού φτάσαμε στον Πορτογάλο, ας μπούμε και στο «ψητό» της κουβέντας. Με τον Πορτογάλο στον πάγκο τα σημάδια βελτίωσης είναι εμφανή. Μπορεί η ομάδα να μην… βγάζει μάτια, αλλά δεν έχει σχέση με την αποκρουστική εικόνα των προηγούμενων μηνών. Πλέον ο Παναθηναϊκός δεν είναι η ομάδα που δεν κάνει ευκαιρίες, αλλά (δυστυχώς) παραμένει η ομάδα που δεν σκοράρει.
Ο Ποντένσε ή ένας παίκτης «τύπου Ποντένσε» θα έλυνε το πρώτο πρόβλημα. Το να μην βάζεις γκολ δηλαδή. Όμως είναι πολύ συζητήσιμο το κατά πόσο θα έκανε ουσιαστική διαφορά στο σημερινό ζητούμενο. Στο να στείλει κάποιος το τόπι στα δίχτυα. Επιπλέον άλλη μία προσθήκη εκεί αναπόφευκτα θα ακύρωνε παίκτες που φέτος κάνουν τη διαφορά. Στα πλάγια βλέπουμε ποδοσφαιριστές όπως ο Τετέ, ο Τζούρισιτς, ο Πελίστρι. Υπάρχει ο Μαντσίνι, ακόμη και ο Λημνιός που η αλήθεια είναι ότι τον είχαμε ξεχάσει. Και βέβαια στο ρόστερ ως αναφορές και μόνο βλέπουμε ονόματα πλήρως παροπλισμένων, όπως ο Βέρμπιτς ή ο Κλέινχέισλερ… Πόσους, ακόμα, πλάγιους χρειάζεται σε τελική ανάλυση μια ομάδα;
Γκολτζής!
Η μαγική λέξη η οποία σκιαγραφεί το προφίλ του ποδοσφαιριστή που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι «γκολτζής». Ούτε «αλλαγή του Ιωαννίδη» ούτε τίποτα σχετικό. Και αυτό διότι ο Έλληνας φορ απλά δεν αντικαθίσταται. Πόσες είναι οι πιθανότητες άλλωστε να βρει παίκτη αναλόγων προδιαγραφών Γενάρη μήνα ο Παναθηναϊκός; Περίπου τόσες όσες και να φέρει τον Ποντένσε… Δεν χρειάζεται να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…
Οι πράσινοι θέλουν έναν παίκτη με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του διεθνούς Έλληνα φορ. Έναν επιθετικό με χαμηλό κέντρο βάρους, καλή ντρίπλα, ταχύτητα και με άνεση στο να μπορεί να βρίσκει «τρύπες» και να τις γεμίζει μέσα στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή.
Τα παραπάνω από μόνα τους προφανώς και δεν είναι αρκετά. Το ζητούμενο είναι το γκολ και στο σκάουτινγκ του Παναθηναϊκού οφείλει (αν δεν το έχει κάνει ήδη) να βρει εκείνον τον παίκτη της μιας επαφής που ίσως του αλλάξει τη μοίρα τη φετινή σεζόν.