Όταν έφτασε το 2015 έγινε χαμός. Οι φίλοι του ΠΑΟΚ έφεραν… τούμπα την Τούμπα για να τον υποδεχθούν. Και δικαίως! Παρόλο που δεν χρειαζόταν αεροπλάνο για να έρθει από τη Βουλγαρία, ήταν αναμφίβολα μεταγραφή «αεροδρομίου». Γιατί κακά τα ψέματα: Θα σε κοιτούσαν σαν εξωγήινο τέσσερα χρόνια νωρίτερα αν έλεγες πώς θα έρθει (για οτιδήποτε άλλο εκτός από διακοπές) στην Ελλάδα ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ!
Χωρίς υπερβολή (και παρά τα «ιερά τέρατα» με τα οποία είχε να συγκριθεί) μπορείς να το πεις με ασφάλεια: Ο Βούλγαρος υπήρξε ένας από τους πιο φαντεζί επιθετικούς που πέρασαν ποτέ από την Premier League. Δεν εκτελούσε απλά με στιλ και χειρουργική ακρίβεια. Δεν μοίραζε απλώς γκολ (εκτός από το να τα πετυχαίνει) με άνεση που θύμιζε και δεκάρι. Τα έκανε όλα αυτά με μια φινέτσα, με τόσο καλλιτεχνικά αγγίγματα που θύμιζαν Ντένις Μπέργκαμπ.
Μπορεί λοιπόν στη χώρα μας (όταν είχε φτάσει πια στα 34) να μην έδειξε πολλά από τα χαρίσματά του. Με την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της καριέρας του να έχει ουσιαστικά ξεκινήσει, ο «Ντίμι» περιορίστηκε σε 25 ματς και 5 γκολ. Πριν έρθει όμως στα μέρη μας (και κυρίως την εποχή που αγωνιζόταν στα αγγλικά γήπεδα) πρόλαβε ν’ αφήσει εποχή. Και να γράψει ιστορία ως φορ που λατρεύτηκε σε όλες τις ομάδες που φόρεσε τη φανέλα τους!
Στη Λεβερκούζεν (με την οποία συστήθηκε στα σαλόνια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου) έκανε όργια: 202 συμμετοχές, με 91 γκολ και 34 ασίστ έγραψε το κοντέρ σε μια πενταετία. Κάπως έτσι άνοιξε η πόρτα για τον μαγικό κόσμο της Premier League. Αφότου λοιπόν η Τότεναμ δαπάνησε 16 εκατ. λίρες για τον κάνει δικό της, ανταπέδωσε με 46 γκολ και 29 ασίστ σε δυο χρόνια.
Και όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξηλώθηκε 38 εκατ. λίρες για χάρη του, απέδειξε πως όχι μόνο μπορούσε να σταθεί στην ομαδάρα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά μπορούσε να κάνει και τη διαφορά: Με 149 συμμετοχές, 56 γκολ και 26 ασίστ σε σύνολο τεσσάρων χρόνων.
Πέρα όμως από τη μεγάλη συνεισφορά του στην κατάκτηση δυο πρωταθλημάτων, οι φίλοι των «κόκκινων διαβόλων» τον θυμούνται και για ένα ιστορικό απόγευμα στο «Ολντ Τράφορντ». Τότε που ζωγράφισε το ομορφότερο γκολ του με τη φανέλα της ομάδας. Και (σε ένα από τα πιο θρυλικά ντέρμπι όλων των εποχών) νίκησε μόνος του τη Λίβερπουλ!
Στις 19 Σεπτεμβρίου λοιπόν του 2010 η Γιουνάιτεντ υποδεχόταν τη μισητή αντίπαλο. Παρόλο που είχε μεσολαβήσει μια νίκη με 2-1 την προηγούμενη σεζόν, κανείς δεν είχε ξεχάσει το ιστορικό 1-4 που είχαν πετύχει οι «κόκκινοι» τον Μάρτιο του 2009. Και πιο… θιγμένος απ’ όλους φαινόταν ο Μπερμπάτοφ: Ο Βούλγαρος άνοιξε το σκορ στο 42’ με δύσκολη κεφαλιά από εκτέλεση του Ράιαν Γκιγκς. Αυτό όμως έμελε ν’ αποδειχθεί απλά το ορεκτικό της… νοστιμιάς που θα σέρβιρε λίγο αργότερα.
Γιατί με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα ο Νάνι του έκανε μια σέντρα από δεξιά. Ο Μπερμπάτοφ (με το γνώριμα αρχοντικό στιλ του) την κόλλησε στο γόνατο. Κι εκεί που όλοι περίμεναν ότι (γυρισμένος πλάτη στην εστία) θα ψάξει μια πάσα, ο αθεόφοβος το μπουμπούνισε: Χωρίς καν να βλέπει τον τερματοφύλακα, έπιασε ένα… no look «ψαλιδάκι» που ετοίμασε ο ίδιος για τον εαυτό του. Kαι διέταξε την μπάλα να καταλήξει πρώτα στο οριζόντιο δοκάρι και μετά στον ουρανό των διχτύων!
Τα επιφωνήματα θαυμασμού διαδέχθηκαν ένα ξέσπασμα πανηγυρισμών στο «Ολντ Τράφορντ». Οι σπίκερ έψαχναν τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν αυτό το αριστούργημα. Ο μόνος που φάνηκε να έχει… αντιρρήσεις για το γιορτινό κλίμα ήταν ο Στίβεν Τζέραρντ. Ούτε η δική του κλάση όμως θ’ αποδεικνυόταν αρκετή για να χαλάσει το πιο μαγικό απόγευμα στην καριέρα του Μπερμπάτοφ.
Διότι ο αρχηγός της Λίβερπουλ πήγε να γυρίσει μόνος του το ματς: Πρώτα με πέναλτι που κέρδισε ο Τόρες και έπειτα με εκτέλεση φάουλ ισοφάρισε σε έξι λεπτά (64’-70’). Την τελευταία λέξη ωστόσο θα την έλεγε ξανά ο μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς. Έτσι, στο 84’ ο Μπερμπάτοφ έπιασε μια άπιαστη κεφαλιά σε σέντρα του Τζον Ο’ Σι. Κάρφωσε την μπάλα ξανά στα δίχτυα.
Και κάνοντας ένα χατ-τρικ που θύμισε το θρυλικό του Ριβάλντο, έβαλε τις βάσεις για την κατάκτηση του τίτλου (με πρώτο σκόρερ στο τέλος της σεζόν τον ίδιο)!