Το δώρο έμοιαζε υπερβολικά ουρανοκατέβατο για να μην το πιάσει χωρίς δισταγμό και χάσιμο χρόνου ο… δυνητικός κάτοχός του. Ο Φώτης Ιωαννίδης ήταν (και είναι) ένας παίκτης που ξεκάθαρα δεν έχει πιάσει το peak του, αλλά παρ’ όλα αυτά η Ευρώπη πλήρωνε για αυτόν λες και το είχε κάνει. Ποιος δεν θα έπαιρνε τα εκατομμύρια που έσκαγαν για την πάρτη του το περασμένο καλοκαίρι; Ε, ο Παναθηναϊκός δεν το έκανε και παρά το μεγάλο ρίσκο, η κίνηση είχε λογική.
Διότι αν ο παίκτης πιάνει τόσα χωρίς να έχει πιάσει το ταβάνι του και τον δώσεις, τότε δεν θα μάθεις ποτέ το ποσό που μπορεί να δοθεί γι’ αυτόν όταν το… τρυπήσει. Και ο Ιωαννίδης δεν πολυκαιγόταν να φύγει, που σημαίνει πως όδευε ολοταχώς στο να γίνει ο φυσικός ηγέτης του Τριφυλλιού. Και άπαξ και γινόταν αυτό, την επόμενη καλοκαιρινή μεταγραφική σεζόν οι προσφορές θα ήταν (ακόμα πιο) δυσθεώρητες για αυτόν. Και πράγματι…
Πράγματι, το ρίσκο έμοιαζε να βγαίνει νωρίς-νωρίς: όταν η χρονιά ξεκινάει με αυτήν την θρυλική (πλέον) γκολάρα κόντρα στη Λανς, η συνέχεια αναμενόταν άνευ προηγουμένου. Έμελλε, ωστόσο, να πρέπει να φτάσει Δεκέμβρης για να ξαναχριστεί σκόρερ. Τα πράγματα κύλησαν ακριβώς ανάποδα. Ο μπερδεμένος και αποπροσανατολισμένος Παναθηναϊκός του Αλόνσο στηρίχθηκε τόσο πολύ πάνω του που κατέληξε να τον βαραίνει. Μιας και το εναρκτήριο γκολ του μέσα στη σεζόν θύμιζε… Ρονάλντο, ο παίκτης κατέληξε να αντιμετωπίζεται από τον σύλλογό του λες και είναι όντως το Φαινόμενο.
Δεν είναι μόνο ότι ο Παναθηναϊκός παίρνει σερί νίκες, δεν είναι ότι αυτή στη Λιβαδειά ήταν η πέμπτη στα τελευταία έξι παιχνίδια- είναι, κυρίως, ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκει και πάλι γκολ από τον παίκτη που περιμένει πιο πολλά από κάθε άλλον. Εντάξει, είχε σκοράρει και με την New Saints, θεωρητικά εκεί ήρθε η λήξη της κακοδαιμονίας, αλλά δεν ήταν το ίδιο. Άλλο να ξεμπλοκάρεις από την βούλα του πέναλτι και άλλο με τον κλασικό σεντερφορίσιο τρόπο.
Σε ένα παιχνίδι που θα ξεκλείδωνε για τους Πράσινους μόνο με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή είτε με μια ατομική προσπάθεια είτε με μια κερδισμένη μονομαχία μέσα σε έναν συνωστισμό. Ο περσινός Ιωαννίδης ήταν το φαβορί και για τις δυο εκδοχές ενός τέτοιου διπλού. Ο φετινός όχι ακόμα.
Το «ακόμα» είναι η λέξη – κλειδί. Συνήθως όταν τέτοιοι παίκτες ξεμπλοκάρουν, το κάνουν για τα καλά. Ο Παναθηναϊκός στέκει όρθιος στο κυνήγι της κορυφής και πλέον έχει να το λέει: το βαρύ του όπλο είναι και πάλι εδώ. Μεγάλη νίκη αυτή στη Λιβαδειά. Για περισσότερους λόγους από τους προφανείς: ο Φώτης Ιωαννίδης βρήκε τον εαυτό του κι έπεται συνέχεια…