Οι Αντρέα Πίρλο και Τζενάρο Γκατούζο είναι δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι: Απ’ όποια άποψη κι αν το πιάσεις (είτε ποδοσφαιρικά, είτε ως χαρακτήρες) μιλάμε για το απόλυτο κοντράστ: Ο μεν ντελικάτος, μπαλαδόρος και ζεν. Ο δε τρεχαλατζής, σκληροτράχηλος και εκνευρισμένος… από τη μέρα που γεννήθηκε. Αν τους έβαζες δίπλα-δίπλα δεν θα έβρισκες κανένα κοινό σημείο. Αν τους έβαζες όμως μαζί στο κέντρο, θα έβρισκες την υγειά σου. Και ένα από τα εμβληματικότερα δίδυμα στην ιστορία του ποδοσφαίρου!
Θαρρείς και ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, οι δυο Ιταλοί «κούμπωσαν» άψογα μεταξύ τους. Μεν τον έναν να κόβει και τον άλλον να ράβει, έκαναν παπάδες στη Μίλαν: Δυο Champions League, δυο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, δυο Σούπερ Καπ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων έγραψε ο (κοινός τους) λογαριασμός. Και πέραν των επιτευγμάτων στους «ροσονέρι», υπήρξαν η ραχοκοκαλιά της εθνικής Ιταλίας, που κατέκτησε το Μουντιάλ του 2006.
Στην κοινή πορεία τους λοιπόν στα 10 χρόνια που συνυπήρξαν στη Μίλαν (και στα 20 συνολικά στο ιταλικό ποδόσφαιρο) οι δυο τους δέθηκαν πολύ. Πρωταγωνίστησαν σε απίθανα σκηνικά και εκτός γηπέδων. Ενώ θα περίμενε όμως κανένας (κόβοντας φάτσες ή κρίνοντας από το πώς αγωνίζονταν) να είναι ο Πίρλο το θύμα της… καυλάντας, ίσχυε ακριβώς το αντίθετο: Ήταν ο Γκατούζο που μόνιμα δεχόταν τα πειράγματα και το τρολάρισμα του «δαιμόνιου» συμπαίκτη του!
Εξάλλου ήταν ανέκαθεν γνωστή η έφεση του Γκατούζο στο να… χάνει την ψυχραιμία του. Το διαπιστώσαμε και στην Ελλάδα, όταν ως προπονητής του ΟΦΗ έγραψε ιστορία με την ατάκα «every day… malakia». Ε, αυτή τη νευρικότητα και αυτή την ευκολία με την οποία «τσιμπούσε» ο Γκατούζο φρόντιζε να εκμεταλλεύεται άψογα ο Πίρλο. Ομολογώντας χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «I Think Therefore I Play»:
«Ο Ρίνο ήταν πάντα ο πρώτος και αγαπημένος μου στόχος με διαφορά. Παρόλο που υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου αποπειράθηκε να με σκοτώσει με… πιρούνι!
Κατά τη διάρκεια του γεύματος ανακαλύπταμε συνεχώς τρόπους για να τον πειράζουμε. Όταν μπέρδευε τα λόγια του (κάτι που συνέβαινε συχνά) του την πέφταμε όλοι μαζί. Και όταν διόρθωνε τη φράση του επιμέναμε ότι είναι λάθος μόνο και μόνο για να τον εκνευρίσουμε παραπάνω.
Εγώ, ο Αμπροζίνι, ο Νέστα, ο Ιντζάγκι, ο Αμπιάτι και ο Όντο: Aυτό ήταν το γκρουπ των… μπάσταρδων. Μερικοί από εμάς αναγκαστήκαμε να χάσουμε αγώνες εξαιτίας των επιθέσεων του Γκατούζο με πιρούνι! Παρόλο που η ομάδα μιλούσε επισήμως για “μυϊκά προβλήματα”»!
Μπορεί λοιπόν οι οι απόπειρες ανθρωποκτονίας με… σερβίτσια να έμοιαζαν υπερβολικές, ωστόσο είναι αλήθεια: O Πίρλο έκανε ό,τι μπορούσε για να τις προκαλεί. Γιατί ως αρχηγός της ομάδας των «μπάσταρδων» δεν έμενε απλώς σε ψιλο-πράγματα όπως το να του κλείνουν την πόρτα του δωματίου με καναπέδες, για να μην μπορεί να κατέβει στην προπόνηση.
Έστηνε και πιο τολμηρά σκηνικά. Όπως μια απίθανη έμπνευση, που σε κάποιον άλλον θα μπορούσε να έχει κοστίσει τη… ζωή του. Την ιστορική φάρσα που έκανε τον Γκατούζο να τον κυνηγά σε όλο το προπονητικό κέντρο για να τον σκοτώσει και έχει διηγηθεί με τον χαρακτηριστικό του τρόπο ο ίδιος ο «Ρίνο»:
«Ο Πίρλο έχει πρόσωπο αγγέλου, αλλά είναι πραγματικός π…ας γιος. Έκανε συνέχεια αστεία, φάρσες, δεν μπορούσε να μείνει ήρεμος.
Μια μέρα έτρωγα στο προπονητικό κέντρο και είχα την ατυχία να ξεχάσω το κινητό μου στο τραπέζι. Ο Πίρλο το πήρε και έστειλε το εξής μήνυμα στον Αντριάνο Γκαλιάνι (σ.σ. νο2 της Μίλαν τότε μετά τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι):
“Αγαπητέ αντιπρόεδρε, αν μου δώσεις τον μισθό που θέλω, μπορείς να έχεις την αδερφή μου”».
Ο Γκαλιάνι με πήρε αμέσως πίσω και έπρεπε να του εξηγήσω ότι ήταν άλλο ένα ηλίθιο αστείο από τον Πίρλο”».
