Στο όνομα του Ρουί Βιτόρια, ο Παναθηναϊκός βρήκε την ισορροπία και την κανονικότητα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, όπως λέει το ρητό. Διότι αν συνέχιζε με το προηγούμενο καθεστώς, θα ήταν διεκδικητής της ευρωπαϊκής εξόδου και όχι της Stoiximan Super League.
Εν αντιθέσει με το ξεκίνημα της σεζόν, όταν ο Ντιέγκο Αλόνσο λειτουργούσε περισσότερο ως… σαμποτέρ και όχι ως προπονητής, το «τριφύλλι» είχε να προτάξει μόνο τον ηρωικό αποκλεισμό από τον Άγιαξ και την πρόκριση επί της Λανς.
Από τότε που ανέλαβε ο Βιτόρια, η ομάδα παρατάσσεται με πιο ορθολογικές ενδεκάδες, δέχεται πολύ λιγότερες φάσεις (πριν ήταν… όσα φάμε-όσα βάλουμε) και απολαμβάνει ένα αξιοπρεπέστατο κοουτσάρισμα κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων.
Αν θυμηθεί κανείς τον αγώνα του α’ γύρου με την Athens Kallithea (και μάλιστα στο φιλόξενο «Απ. Νικολαΐδης») και προβεί σε σύγκριση με εκείνον στο ΟΑΚΑ, θα διαπιστώσει τη χαοτική διαφορά.
Στο παιχνίδι της 2ας Σεπτεμβρίου, οι τελικές ήταν 24-17, τα κόρνερ 9-3 και το πάθος των τυπικά γηπεδούχων απείρως μεγαλύτερο βάσει των φάουλ που υποδείχθηκαν (24-7).
Με τη γενική εικόνα και τα στατιστικά, θα πίστευε κανείς ότι εκείνο το βράδυ ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» ή το «Καμπ Νόου», ενώ το 2-2 προφανώς αδικούσε την Athens Kallithea.
Στο ματς του β’ γύρου, όμως, οι τελικές ήταν 31-2 (προς την εστία 6-1), τα κόρνερ 17-3, τα φάουλ 12-13 και η κατοχή 70% υπέρ των «πρασίνων».
Σαφέστατα, λοιπόν, σε αυτήν την περίπτωση το 1-0 αδικεί κατάφωρα τους γηπεδούχους, οι οποίοι μεταξύ άλλων είχαν επίσης ένα ακυρωθέν γκολ και ένα δοκάρι.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο στατιστικό είναι ότι παρά το συντριπτικό ποσοστό κατοχής ο Παναθηναϊκός είχε τον ίδιο αριθμό οφσάιντ με την Athens Kallithea. Συγκεκριμένα; Μόλις ένα! Αυτό φανερώνει σωστή κυκλοφορία, έξυπνες κινήσεις και, βέβαια, έναν αντίπαλο σε απόλυτα παθητικό ρόλο.
Μάλιστα η μοναδική φορά που κάποιος «πράσινος» βρέθηκε εκτεθειμένος ήταν όταν ο Ντάνιελ Μαντσίνι βρήκε δίχτυα στις καθυστερήσεις, χάνοντας για λίγα εκατοστά την ευκαιρία να γίνει σκόρερ εκτός από δημιουργός.
Το… ζουμί είναι ότι άμα τη εμφανίσει του Βιτόρια, οι «πράσινοι» παίζουν κανονικό ποδόσφαιρο, δίνοντας την αίσθηση πως θα κάνουν αυτό που πρέπει για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Υπάρχει συνοχή στις γραμμές, πίστη στο πλάνο, ορθολογική αναζήτηση του γκολ και υπομονή μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, συστατικά που μέχρι στιγμής τουλάχιστον έχουν μετατρέψει το κλαμπ σε πραγματικό διεκδικητή του τίτλου.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της νέας εποχής του Παναθηναϊκού είναι η σωστή διαχείριση των αγώνων από τον πάγκο, όπως δηλαδή συνέβη και στο τελευταίο ματς του 2024.
Ο Βιτόρια έβαλε τον Ντάνιελ Μαντσίνι στο 59′ αντί του Φίλιπ Τζούριτσιτς και τον Αλεξάντερ Γερεμέγεφ στο 70′ αντί του Τάσου Μπακασέτα.
Δώδεκα λεπτά αργότερα, ο Αργεντινός βρήκε με «γλυκιά» σέντρα τον Σουηδό, ο οποίος δεν λάθεψε στην κεφαλιά του και έλυσε τον «γόρδιο δεσμό». Η μία αλλαγή συνεργάστηκε ιδανικά με την άλλη και ιδού το αποτέλεσμα. Τρεις βαθμοί στο σακούλι και… πάμε παρακάτω.
Έπειτα από σεβαστό χρονικό διάστημα, οι φίλοι του «τριφυλλιού» έφτασαν στο σημείο να αδημονούν για το επόμενο παιχνίδι. Χάρη στον Βιτόρια, η αγαπημένη τους ομάδα θα βρίσκεται εντός των τριών στόχων και το 2025. Με τον Αλόνσο αυτό δεν θα συνέβαινε.
Απολογισμός: 45 ημέρες, 12 ματς με τον Πορτογάλο τεχνικό στον πάγκο. 10 νίκες, 1 ισοπαλία, 1 ήττα. Μία ισοπαλία με τον Ατρόμητο στο 90′, μία ήττα από την Τζουργκάρντεν στη Σουηδία.
Υ.Γ.: Ο Ουναΐ της Ντινάμο Μινσκ και της Athens Kallithea μπορεί να εκτοξεύσει τον Παναθηναϊκό