Ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της ΑΕΚ είναι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Θα ήταν σίγουρα και ο πιο λατρεμένος αν δεν είχε πάει (με τον τρόπο που πήγε) στον Ολυμπιακό. Ωστόσο πριν και μετά τον αμφιλεγόμενο Σερβο-Έλληνα υπήρξαν κι άλλοι που απογείωσαν την «Ένωση»:
Ο μεγάλος Φράντισεκ Φάντροκ που (έχοντας πίσω του τον θρυλικό Λουκά Μπάρλο) οδήγησε στο πρώτο νταμπλ και στα ημιτελικά του UEFA. Ο Φερνάντο Σάντος (που δεν έφερε πρωτάθλημα, αλλά αγαπήθηκε φουλ από τον κόσμο). Ο Μανόλο Χιμένεθ (που με την κατάκτηση του τίτλου έσπασε κατάρα 24 χρόνων). Και φυσικά ο Ματίας Αλμέιδα, που βρίσκεται μόλις 3,5 χρόνια στον πάγκο, αλλά έχει αφήσει ήδη το αποτύπωμά του με το νταμπλ (και το επιβλητικό ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα του).
Σε αυτή τη λίστα όμως με τους τεχνικούς που όχι μόνο έγραψαν ιστορία, μα άλλαξαν και τη μοίρα της ΑΕΚ προηγείται ένα άλλο όνομα: Του θρυλικού Γένε Τσάκναντι…
Ο Ουγγρο-Γερμανός υπήρξε καταξιωμένος πριν έρθει στην Ελλάδα το 1962. Σε κοτζάμ Bundesliga δούλευε (έχοντας περάσει από Γκρόιτερ Φιρτ, Σααρμπρίκεν και Κίκερς Στουτγκάρδης). Αυτός ήταν και ο λόγος που οι φίλοι της «Ένωσης» έκαναν χαμό στην άφιξή του: Πάνω από 2.000 αγνόησαν τη σχετική απαγόρευση της διοίκησης και ανοίγοντας την πόρτα με… λοστό, μπήκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν την πρώτη του προπόνηση!
Από το ξεκίνημα λοιπόν της πορείας του στην ΑΕΚ ο Τσάκναντι έδειξε ότι ήταν πρωτοπόρος (για τα ελληνικά δεδομένα): Ειδικό ασκησιολόγιο, εξελιγμένες μέθοδοι, απόλυτη πειθαρχία και τεράστιο βάρος στη φυσική κατάσταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι εγχώριες ομάδες εκείνη την εποχή θεωρούσαν αρκετή μια καλοκαιρινή προετοιμασία δυο εβδομάδων μετά τον 15αύγουστο και ο Ουγγρο-Γερμανός την ξεκίνησε από αρχές του μήνα.
Ενδεικτικό, δε, της απαρέγκλιτης στάσης του σε θέματα πειθαρχίας ήταν πως δεν επέτρεψε στον μεγάλο Κώστα Νεστορίδη να παίξει στο φιλικό με την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου. Κι αυτό επειδή είχε αργήσει (μαζί με τον Αναστασιάδη) να προσέλθει λίγες μέρες νωρίτερα για φιλικό με τον Παναιγιάλειο!
Παρόλα αυτά, οι παίκτες του όχι μόνο δεν δυσφορούσαν για τις μεθόδους του, αλλά τον εκτιμούσαν βαθιά. Ήξεραν πώς είναι σκληρός, μα ταυτόχρονα ήταν και ακριβοδίκαιος. Και εκτός αυτού, έβλεπαν τη δουλειά που έκαναν μαζί του να καθρεφτίζεται απόλυτα στο γήπεδο: Όταν άρχιζε το β’ ημίχρονο οι αντίπαλοι έπεφταν σταδιακά, αλλά η ΑΕΚ έμοιαζε να πατάει γκάζι.
Άσε που το ποδοσφαιρικό του μάτι αποδείχθηκε κομβικό (όχι μόνο για εκείνη τη σεζόν, αλλά) για ολόκληρη την ιστορία του συλλόγου: Αυτός διέκρινε (έπειτα από λίγες μόλις προπονήσεις) το σπάνιο ταλέντου του 20χρονου τότε Μίμη Παπαϊωάννου. Εκείνος επέμενε άρον-άρον να πληρώσει η διοίκηση τις 175.000 δραχμές που ζητούσε η Βέροια για να μετακομίσει στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και η δικαίωσή του ήταν πολύ παραπάνω από πανηγυρική:
Από την πρώτη κιόλας σεζόν ο Παπαϊωάννου συνέθεσε ένα φονικό δίδυμο με τον τεράστιο Νεστορίδη. Μαζί πέτυχαν 39 γκολ συνολικά. Θα ήταν το ξεκίνημα μιας απίθανης καριέρας, που καθιέρωσε τον Βεροιώτη επιθετικό ως εμβληματική μορφή: Πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου (με 293 γκολ σε 568 συμμετοχές) και κορυφαίος Έλληνας παίκτης για τον 20ο αιώνα, σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του ποδοσφαίρου.
Με τα «υπερόπλα» λοιπόν Νεστορίδη και Παπαϊωάννου να πλαισιώνονται από επίσης εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές (Σεραφείδης, Παπαποστόλου, Σοφιανίδης, Σκευοφύλαξ, Ιμπραΐμ) και παίρνοντας ώθηση από το ανακαινισμένο γήπεδο (το οποίο μετά τα εγκαίνια του τον Γενάρη έγινε το μεγαλύτερο στη χώρα), ο Τσάκναντι πέτυχε ένα ιστορικό επίτευγμά: Με το δραματικό 3-3 σε μπαράζ με τον Παναθηναϊκό (ο οποίος κυριαρχούσε την προηγούμενη τριετία) κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ΑΕΚ στην Α’ Εθνική έπειτα από 23 ολόκληρα χρόνια!
Παρόλα αυτά (και παρά τις αντιδράσεις του κόσμου) ο Ουγγρο-Γερμανός δεν συνεχίζει στον πάγκο. Διαφωνώντας με τη διοίκηση σε κάποια ζητήματα, επιστρέφει στη Γερμανία για λογαριασμό της Νυρεμβέργης. Όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν «αντίο» στην ΑΕΚ, αλλά «εις το επανιδείν». Στις αρχές του 1966 επιστρέφει μεσούσης της σεζόν, αντικαθιστώντας τον Τρύφωνα Τζανετή και φέρνει την «Ένωση» στη δεύτερη θέση. Ήταν ένα προ-μήνυμα του τι θα πετύχαινε (ξανά) την επόμενη σεζόν.
Τι κι αν δεν είχε λοιπόν πια τον Νεστορίδη (ο οποίος είχε φύγει για την Αυστραλία). Με ηγέτη τον ακόμα πιο ώριμο Παπαϊωάννου, τον Κώστα Νικολαΐδη να σκοράρει κατά ριπάς (ακόμα και οκτώ σερί αγωνιστικές) και μεγάλο όπλο ξανά την ασύγκριτη φυσική κατάσταση, καταφέρνει κάτι σπουδαίο:
Αν και διέθετε ρόστερ 15-16 παικτών, προσπερνά τον Ολυμπιακό του Μπούκοβι και τον Παναθηναϊκό του Μπόμπεκ. Και με χάιλαιτ το 4-1 στο «Καραϊσκάκη», το διπλό στην (απόρθητη τότε) Τούμπα, μένει αήττητος στα ντέρμπι, κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα με 34 αγωνιστικές (χωρίς να επιτρέπονται μάλιστα αλλαγές).
Δεν έχει σημασία λοιπόν που αποχώρησε ξανά μετά τον θρίαμβο. Κανείς δεν του κράτησε κακία όταν το 1969 ανέλαβε τον ΠΑΟΚ. Με παράσημα τους δυο πρώτους μεταπολεμικούς τίτλους (σε ισάριθμες θητείες) ο Τσάκναντι έμεινε στην ιστορία του συλλόγου ως ο θρυλικός «Μίστερ Πρωτάθλημα»!
