Ήταν Σάββατο 2 Μαΐου του 2009, όταν παράλληλα με τον συγκλονιστικό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στο Ηράκλειο (τον αλησμόνητο με τα 34 πέναλτι) διεξαγόταν στη Μαδρίτη clasico. Η Ρεάλ των Ραούλ, Ρόμπεν, Ιγουαίν, Μαρσέλο, Ράμος και Καναβάρο υποδεχόταν την Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα και των Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα, Ετό.
Οι Μαδριλένοι προηγήθηκαν στο 14’, αλλά έκτοτε τους χτύπησε «ηλεκτρικό ρεύμα» και το τελικό 2-6, εκτός του ότι έκρινε τη μάχη του πρωταθλήματος, εγκαινίασε μια σειρά διασυρμών στα clasico εις βάρος της πιο βαριάς φανέλας του κόσμου. Εκτός αν υπολογίσουμε ως αφετηρία αυτών ήταν το σόου του Ροναλντίνιο στο 3-0 στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», το Νοέμβριο του 2005.
Όποιο και αν ήταν, ο επόμενος που πλήρωσε τη νύφη ήταν ο Ζοσέ Μουρίνιο, που έκανε ντεμπούτο στα ντέρμπι «αιωνίων» της Ισπανίας με το ιστορικό 5-0 στο «Καμπ Νόου» το Νοέμβρη του 2010.
Πέντε χρόνια αργότερα η (άνευ Μέσι) Μπάρτσα πέρασε με 4-0 από τη Μαδρίτη, ενώ με 3-0 επικράτησε στην έδρα των «μπλάνκος» το Δεκέμβρη του 2017 και το Φλεβάρη του 2019, για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Ενδιάμεσα (28/10/18), διέλυσε στη Βαρκελώνη με 5-1 τη Ρεάλ (πάλι χωρίς Μέσι και με χατ-τρικ του Σουάρες), ενώ επί ημερών Τσάβι «τρομοκράτησε» ξανά το «Μπερναμπέου», με το 4-0 της 20ης Μαρτίου του ’22. Η πληγωμένη περηφάνια της Ρεάλ αποκαταστάθηκε εν μέρει με τις τέσσερις διαδοχικές νίκες μέσα σε ένα χρόνο (Απρίλιος ’23 – Απρίλιος ’24), εκ των οποίων το 4-0 στο «Καμπ Νόου» για το κύπελλο και το 4-1 στον τελικό του Σούπερ Καπ.
Η απάντηση των «μπλαουγκράνα» όμως σε αυτό το σερί ήταν πιο εμφατική από ποτέ. Δυο διαδοχικές συντριβές μέσα σε 2,5 μήνες, με τη Ρεάλ να είναι η εστεμμένη πρωταθλήτρια Ευρώπης και τους πάντες να έχουν πιστέψει ότι δεν (θα) «βλέπει» κανέναν, την ώρα που έπεφταν οι υπογραφές με τον Κιλιάν Εμπαμπέ.
Όμως τι είναι πιο εντυπωσιακό; Αυτό το 9-2 υπέρ της Μπάρτσα στα δύο τελευταία ντέρμπι ή ότι η Ρεάλ δοξολογεί τον Θεό που ηττήθηκε μόνο με… 5-2 στον κυριακάτικο τελικό του Σούπερ Καπ; Με βάση τις εκατέρωθεν εμφανίσεις, τη διακύμανση του σκορ και τις συνθήκες που (δεν) διαμορφώθηκαν, οι Μαδριλένοι γλίτωσαν από ένα ανεπανάληπτο κάζο, που θα μνημονευόταν στους αιώνες των αιώνων. Σύμμαχος τους για να το αποφύγουν ο διαιτητής Χεσούς Χιλ Μανθάνο, που έκλεισε απροκάλυπτα τα μάτια σε πεντακάθαρη περίπτωση αποβολής του Καμαβινγκά στο 45’ της αναμέτρησης. Αφού ο Γάλλος έφαγε την ντρίπλα από τον Γιαμάλ, τον ανέκοψε κρατώντας τον από μέση και φανέλα, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να παίξει την μπάλα. Επρόκειτο για τον ορισμό της δεύτερης κίτρινης και ο Τάκης Λεμονής απορούσε στη μετάδοση του Action24 πως γίνεται να του χαρίζεται. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μανθάνο έκανε το ίδιο και με τον Βινίσιους στο β’ ημίχρονο και αφού είχε αποβάλει (δικαιότατα πάντως) τον γκολκίπερ της Μπάρτσα Σέζνι.
Η ομάδα του Χάνζι Φλικ έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο στο 11 vs 11 και στο 48’ σκόραρε για 5η φορά μέσα σε 36 αγωνιστικά λεπτά. Αν η Ρεάλ είχε μείνει με 10 από το ημίχρονο, η λογική λέει ότι οι Καταλανοί δεν θα άφηναν μια τέτοια ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη. Ο Φλικ έχει αποδείξει ότι δεν κάνει εκπτώσεις σε τέτοιες περιστάσεις, όπως πολύ επώδυνα ένιωσε στο πετσί της η ίδια η Μπάρτσα τον Αύγουστο του 2000, με αντίπαλο τον σημερινό προπονητή της. Ο Γερμανός θα μπορούσε να γράψει ανεξίτηλη ιστορία και από την… ανάποδη, βάζοντας 8 και με την Μπαρτσελόνα και μάλιστα σε ένα clasico. Δεδομένα θα το κυνηγούσε, η ομάδα του ήταν σε έκσταση – ήδη στο ημίχρονο είχε 13 τελικές και 66% κατοχή μπάλας. Φαίνεται όμως ότι ο Μανθάνο… λυπήθηκε τους «μερένχες» πριν το κάνει οποιοσδήποτε από τον οργανισμό της Μπαρτσελόνα.
Κοντολογίς, αυτό που έγινε στη Σαουδική Αραβία την Κυριακή συνιστά ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος, όχι βέβαια διότι άλλαξε χέρια το τρόπαιο, αλλά γιατί θα μπορούσε κυριολεκτικά να διαταραχθεί το status των δύο ομάδων με τη Ρεάλ να «κονταίνει», ξαπλωμένη σε μια «μπλαουγκράνα» προκρούστεια κλίνη. Στο ματς παίχτηκαν 8 λεπτά καθυστερήσεις στο πρώτο ημίχρονο και 9 στο δεύτερο και όταν χάνεις με 5-2 παίζοντας για 42′ με παίκτη παραπάνω, φαντάσου πόσο θα μπορούσες να χάσεις αν έπαιζες για 62 με παίκτη λιγότερο…