Δεν είναι κάτι σπάνιο, ούτε κάτι που το έχουμε δει μόνο στην Ελλάδα. Διαχρονικά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, οπουδήποτε υπάρχει ποδοσφαιρική αντιπαλότητα, ισχύει και θα ισχύει: Ο οπαδός θα θέλει ΠΑΝΤΑ ο αιώνιος «εχθρός» να χάνει. Και τον διάβολο να έχει απέναντι, θα υποστηρίξει τον «εξ’ από ‘δω». Και για να μην πανηγυρίσει κάποια μεγάλη επιτυχία, ακόμα και τη δική του ομάδα θα ήθελε να δει να ηττάται! Όπως συνέβη πιο… κραυγαλέα από ποτέ το 2010 με τους φίλους της Λάτσιο!
Κατά καιρούς λοιπόν έχουμε δει πολλές ομάδες να μη «χτυπάνε» παιχνίδια από τα οποία μπορεί να ευνοηθεί ο μεγάλος αντίπαλος. Να μη… σκίζονται ιδιαίτερα αν μια δική τους νίκη βοηθάει τους «απέναντι». Και ειδικά σε περιπτώσεις τελευταίων αγωνιστικών (όπου απουσίαζε το δικό τους βαθμολογικό κίνητρο) έχουν καταγραφεί άπειρες «ομορφιές». Καμία όμως δεν ήταν πιο… επιδεικτικά απροκάλυπτη απ’ αυτή του «Ολίμπικο» τον Μάιο του 2010.
Το σκηνικό είχε διαμορφωθεί ως εξής: Η Ρόμα πήγαινε φουλ για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και η Λάτσιο είχε φτάσει να κινδυνεύει με υποβιβασμό. Στο μεταξύ τους ντέρμπι στα μέσα Απρίλη οι «τζιαλορόσι» επικράτησαν 2-1 και ακολούθησαν εκατέρωθεν… φιλοφρονήσεις: Κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών για τη μεγάλη νίκη με την οποία η Ρόμα έμεινε πρωτοπόρος, ο Φραντσέσκο Τότι έκανε χειρονομία με τα δάχτυλα του τύπου «θα πέσετε».
Γνωστοί για την αβρότητα και τις φασιστικές τους τοποθετήσεις, οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της Λάτσιο του απάντησαν: «Το Scudetto είναι ένα όνειρο για σένα, το Άουσβιτς είναι η πατρίδα σου». Αυτά όμως αποδείχθηκαν… ψιλοπράγματα σε σχέση με όσα θα ακολουθούσαν δυο βδομάδες αργότερα!
Γιατί την επόμενη αγωνιστική η Ρόμα υπέπεσε στη μεγάλη γκέλα. Τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος, έχασε 1-2 από τη Σαμπντόρια. Και η Ίντερ δεν είπε όχι στο δώρο, περνώντας εκείνη στην κορυφή. Αυτό όμως δεν ήταν το χειρότερο για τους «τζιαλορόσι». Το χειρότερο ήταν πώς θα έπεφταν πλέον στην ανάγκη της Λάτσιο για να ξαναβρεθούν στην κορυφή. Και αυτό ήταν μια προοπτική που (ειδικά μετά τα όσα είχαν προηγηθεί στο μεταξύ τους ντέρμπι) δεν… ενθουσίαζε ακριβώς τους οπαδούς της αιώνιας εχθρού.
Υπό αυτές τις συνθήκες την Κυριακή, 2 Μαΐου, η Λάτσιο επρόκειτο να φιλοξενήσει την Ίντερ. Με την ομάδα του Ζοσέ Μουρίνιο να έχει αντιπάλους στις δυο τελευταίες αγωνιστικές τις αδύναμες Κιέβο και Σιένα, θεωρούταν δεδομένο πώς αν έφευγε νικήτρια από τη Ρώμη, θα κατακτούσε και το πρωτάθλημα. Ένα ενδεχόμενο που ήθελαν να… σιγουρέψουν 100% οι οπαδοί των γηπεδούχων!
Τι κι αν η ομάδα τους λοιπόν δεν είχε εξασφαλίσει ακόμα τη σωτηρία της; Προείχε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα πάρει τον τίτλο η μισητή αντίπαλος. Εξάλλου το λέει και το διαχρονικό ρητό τους: «Αν χάσει η Λάτσιο, αλλά χάσει και η Ρόμα είμαστε εντάξει». Σε αυτό το πνεύμα, είχε γίνει σαφές με κάθε τρόπο στους παίκτες των γηπεδούχων εκείνο το απόγευμα τι πρέπει να κάνουν. Ή μάλλον τι να… μην κάνουν:
Πριν τη σέντρα ακούγονταν συνθήματα «αν νικήσετε, θα σας δείρουμε». Στις εξέδρες υπήρχαν πανό που έγραφαν «κάντε στην άκρη». Στην ανακοίνωση των ενδεκάδων τα «όλε» ήταν για τους παίκτες της… Ίντερ. Οπαδοί (όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα ο Μάουρο Ζάρατε) είχαν δώσει την ξεκάθαρη οδηγία στους παίκτες «μείνετε ακίνητοι». Και όταν άρχισε πια ο αγώνας το σκηνικό έγινε ακόμα πιο σουρεαλιστικό:
Πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο η Ίντερ είχε χάσει ήδη τρεις μεγάλες ευκαιρίες για να ανοίξει το σκορ. Ο τερματοφύλακας, Φερνάντο Μουσλέρα έτρεχε πανικόβλητος. Σε κάθε απόπειρα έστω των παικτών της Λάτσιο να επιτεθούν από την εξέδρα ακούγονταν αποδοκιμασίες. Και όταν ο Βάλτερ Σάμιουελ άνοιξε το σκορ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου ήρθε το αποκορύφωμα: Στο πέταλο σηκώθηκε ένα τεράστιο (όσο και ιστορικό) πανό που έγραφε γεμάτο ειρωνεία και δήθεν απογοήτευση: «Ωωωχχχ… όχι»!
Όταν πια στο 70’ ο Μότα έκανε το 2-0 τελείωσε η σεμνή (ή όχι και τόσο σεμνή) τελετή. Οι οπαδοί της Λάτσιο πανηγύριζαν σαν η δική τους ομάδα και όχι η Ίντερ να κατακτούσε τον τίτλο. Στις κερκίδες έκαναν την εμφάνισή τους κι άλλα δηκτικά πανό του τύπου «Scudetto game over».
Και εξίσου χαρακτηριστικό της ποδοσφαιρικής παρωδίας που παίχτηκε εκείνο το βράδυ στο «Ολίμπικο» ήταν ένα άρθρο της Gazzetta dello Sport την επόμενη μέρα. Εκεί όπου ο ρεπόρτερ, αναφερόμενος στις πολλές αποκρούσεις του Μουσλέρα, κατέγραψε με νόημα:
«Ήταν σαν το Γιαπωνέζο στο δάσος που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο πόλεμος… τελείωσε»!