Δεν ήταν ένα καλό ντέρμπι από πλευράς θεάματος και ποιότητας, ήταν κυρίως αυτό που συνηθίζουμε να συνοψίζουμε ως μάχη τακτικής, φιλοσοφίας. Έβγαλε όμως έναν μεγάλο νικητή. Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που μπορεί κάλλιστα να περιγράφει ως το best of του ως τώρα στη φετινή Super League. Αυτό το 1-0 επί της ΑΕΚ θα μπορούσε να αποδειχθεί σημείο καμπής όταν αργότερα θα κάνουμε τον απολογισμό του τι είδαμε σε αυτήν την αγωνιστική περίοδο.
Ο Ρουί Βιτόρια έχει δώσει ταυτότητα στο «Τριφύλλι» έχοντας προβεί σε όλες αυτές τις διορθωτικές κινήσεις που δεν μπορούσε με τίποτα να φέρει εις πέρας ο Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Πορτογάλος κόουτς σέβεται την ποδοσφαιρική λογική και δικαιώνεται για τις επιλογές του. Παρουσιάζει μια ομάδα που είναι οργανωμένη, πειθαρχημένη και εν τέλει ισορροπημένη.
Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στη μεσαία γραμμή. Στη βάση των πάντων, θα έλεγε κανείς. Ο Αράο στο «6» και ο Μαξίμοβιτς στο «8» τρέχουν για… 5, καλύπτουν χώρους, δίνουν λύσεις, προλαβαίνουν τις κακοτοπιές. Ο δεύτερος είναι η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πρότερο αγωνιστικό καθεστώς. Τον πρώτο τον ξέραμε καλά, τι κάνει, τι μπορεί. Αλλά έδειχνε, συχνά, τόσο μόνος. Όχι πια. Ο Σέρβος χαφ έγινε το alter ego του Βραζιλιάνου που τόσο πολύ είχε ανάγκη το «Τριφύλλι».
Τα αποτελέσματα είναι ευεργετικά. Και στην άμυνα αλλά και στην επίθεση. Ειδικά μπροστά δίνεται το δικαίωμα στον Βιτόρια να κάνει κάτι που εκ πρώτης όψεως φαντάζει πολυτέλεια. Να παίξει δηλαδή με 3 παίκτες που θεωρητικά μαζί στην 11άδα θα δημιουργούσαν ανισορροπία. Δεδομένου πως κανένας τους δεν έχει το προφίλ αυτού που θα πιέσει πολύ ψηλά, που θα λειτουργήσει ως πρώτος αμυντικός υπό μια έννοια, που θα μαρκάρει πολύ. Δεν είναι δηλαδή αυτό που λέμε «μηχανάκια».
Όμως πλέον, έχοντας τα νώτα καλυμμένα, ο Πορτογάλος μπορεί κάλλιστα να το τολμήσει. Ποιο; Να βάλει στην 3άδα πίσω από τον Ιωαννίδη και Πελίστρι (δεξιά) και Τετέ (άξονα) και Τζούρισιτς (αριστερά). Θα σημαίνει αυτό να μείνει εκτός ο Μπακασέτας, αλλά τα δεδομένα της στιγμής δεν το κάνουν παράλογο. Όχι μόνο σε εύκολα παιχνίδια, αλλά και στα ντέρμπι. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να είναι μια επιλογή. Υπάρχει η δυνατότητα, η πολυτέλεια. Και υπάρχει ακριβώς χάρη στον Μαξίμοβιτς. Που έδωσε την ασφάλεια στον άξονα που έλειπε στο «Τριφύλλι». Είναι χαρακτηριστικό πως κόντρα στην Ένωση έμοιαζε ανά στιγμές να είναι ένα κέντρο μόνος του.
Χώρια ότι με 3 τόσους ποιοτικούς παίκτες μπροστά όλους μαζί, ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να βρει πιο εύκολα το κάτι παραπάνω για να διασπά κλειστές άμυνες, για να βγάζει περισσότερες φάσεις και να αυξάνει έτσι τις πιθανότητές του να βρει δίχτυα. Στοιχεία δηλαδή που του λείπουν τώρα.
Ναι, αυτό ίσως να αποδειχθεί πως ήταν το τελευταίο ματς του Ματίας Αλμέιδα στην Ελλάδα, οι δηλώσεις του Αργεντινού προπονητή μετά τη λήξη άνοιξαν διάπλατα την πόρτα εξόδου από την ΑΕΚ. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν κοιτάζει καν τι συμβαίνει σε έναν από τους άμεσους ανταγωνιστές του, έστω δεν «καίγεται». Απέκτησε αυτό το αβαντάζ έχοντας φροντίσει να αλλάξει πρώτα και κύρια τον εαυτό του μέσα από διαδοχικές καίριες αποφάσεις. Είναι μεν στο -4 από τον Ολυμπιακό, αλλά είναι και ολοφάνερα σε σωστό δρόμο.