Οι δηλώσεις του Ματίας Αλμέιδα μετά την ήττα της ΑΕΚ από τον Παναθηναϊκό δείχνουν πιο ξεκάθαρα από ποτέ πως ο Αργεντινός δεν αισθάνεται ιδιαίτερα βολικά στον πάγκο της Ένωσης και πως μάλλον βλέπει το κοντινό μέλλον του μακριά από τα μέρη μας. Ουδείς φυσικά μπορεί να γνωρίζει αν οι δηλώσεις αυτές θα γινόντουσαν σε περίπτωση που το αποτέλεσμα ήταν θετικό για την ΑΕΚ στο ντέρμπι, αλλά η μεγάλη εικόνα δεν αλλάζει στην πραγματικότητα.
Είχαν προηγηθεί άλλωστε και άλλες δηλώσεις του Αργεντίνου που, ούτε λίγο ούτε πολύ, σκιαγραφούσαν τις δεύτερες σκέψεις του, με πιο χαρακτηριστικές αυτές μετά το παιχνίδι κυπέλλου κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Προφανώς, μετά από εκείνο το ματς και την πρόκριση στην επόμενη φάση θα ήταν υπερβολή να υπονοηθεί αποχώρηση, αλλά το έδαφος στρωνόταν για τη σημερινή εξέλιξη όπως και έχει.
Η τρίτη «κιτρινόμαυρη» σεζόν του Πελάδο υπήρξε και η πιο «παλαβή». Αλλαγή διοικητικής κεφαλής, νέοι συσχετισμοί, νέα μεταγραφική πολιτική, καινούρια πρόσωπα, άλλοι ρόλοι, ομάδα γεμάτη σταρ, ο προπονητής σε ρόλο διαχειριστή μεγάλων συμβολαίων και εσωτερικών δυναμικών στα αποδυτήρια. Είναι προφανής η τομή τόσο σε σχέση με την πρώτη υπερεπιτυχημένη σεζόν του Αργεντινού, όσο και σε σχέση με την δεύτερη «περίεργη» χρονιά που έφτασε ένα πρωτάθλημα να παίζεται στα τελευταία δευτερόλεπτα του ακροτελεύτιου αγώνα.
Η ΑΕΚ, και η εικόνα της μέσα στο γήπεδο, βέβαια ήταν πάντα ευθέως εξαρτώμενη από τα θετικά και τα αρνητικά του Αλμέιδα από την πρώτη μέρα που αυτός κάθισε στον πάγκο της- και αυτό δεν αλλάζει ούτε για την τρέχουσα σεζόν. Ναι, είναι πολλά τα επιμέρους διαφορετικά χαρακτηριστικά, όμως ο Ματίας ουδέποτε κρύφτηκε πίσω από αυτά. Βγήκε μπροστά, πήρε πολλούς ρόλους, έφθειρε την εικόνα του, κάλυψε παίκτες, συνέχισε να διεκδικεί για τον εαυτό του τον ρόλο της «μαμάς του λόχου», εκνευρίστηκε, συνέχισε να αγαπά και τελικά -πλέον είναι ξεκάθαρο- άδειασε.
Στο ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον- και ακόμα ειδικότερα, στον πλανήτη ΑΕΚ- είναι πολύ συγκεκριμένες οι φορές που μια ομάδα αποτελεί το έργο ενός προπονητή σε τόσο μεγάλο βαθμό. Οι οπαδοί της Ένωσης το γνωρίζουν καλά: ας μετρήσουν πόσοι είναι οι προπονητές που πέρασαν από τον πάγκο της ομάδας, στα χρόνια που την παρακολουθούν, που κατάφεραν να χωρίσουν τον χρόνο στο πριν και το μετά από αυτούς. Ζήτημα θα είναι να συμπληρώσουν την εν λόγω λίστα με πάνω από τρία ή τέσσερα ονόματα: ο Αλμέιδα, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι μέσα σε αυτά.
Θα βρει η εβδομάδα που έρχεται την ΑΕΚ με προπονητή τον Αλμέιδα; Ακόμα και μια ανατροπή δεδομένων που θα δώσει θετική απάντηση σε αυτό το ερώτημα, καλό είναι να το έχουν άπαντες στο μυαλό τους: η εύρεση ενός προπονητή που επί των ημερών του θα μπορούμε να λέμε με σιγουριά πως ναι, η ομάδα είναι δημιούργημά του, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι μια απλή δουλειά. Όχι για την ΑΕΚ, όχι στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η ιστορία έχει ήδη «μιλήσει» γι’ αυτό…