Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Νίκο Αλέφαντο. Κάποιοι τον θεωρούν αδικημένη ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, κάποιοι θεωρούν ότι τα κατάφερνε μόνο στο μιλητό. Κάποιοι γούσταραν τη λαϊκότητα και την αιχμηρότητα του χαρακτήρα του, κάποιοι απεχθάνονταν τον επιθετικό και συχνά υποτιμητικό τρόπο που αναφερόταν στους άλλους. Όπως και να ‘χει όμως, σε ένα πράγμα συμφωνούν και οι μεν και οι δε: Ότι ο «Αλέφας» ήταν αν μη τι άλλο αυθεντικός…
Ουδέποτε ο αείμνηστος κόουτς υπήρξε διπλωμάτης στις τοποθετήσεις του. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να στρογγυλέψει τα λεγόμενά του. Και φυσικά η μετριοφροσύνη (αλήθεια είναι πως) δεν συμπεριλαμβανόταν στα πλεονεκτήματά του: Θα επιβεβαιώνουν αιώνια την απεριόριστη εκτίμηση που έτρεφε στον… εαυτό του ιστορικές ατάκες όπως το «μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα».
Κατά καιρούς λοιπόν ο Αλέφαντος πρωταγωνίστησε σε άπειρα επεισοδιακά σκηνικά. Τα έχωσε, καυγάδισε, πλακώθηκε με αντιπάλους. Έκανε μπούκες σε γήπεδα (μέχρι και σε ματς που η ομάδα του έριχνε πεντάρα), ανέβηκε στα κάγκελα φωνάζοντας «διδάσκω ποδόσφαιρο», ακόμα και με ολόκληρες εξέδρες δεν δίστασε να τα βάλει μόνος του.
Μια σεζόν ωστόσο όπου πραγματικά υπήρξε… φορμαρισμένος (τόσο σε κοουτσάρισμα, όσο και σε ατάκες) ήταν το 2000-01. Έχοντας αναλάβει τον Εθνικό Αστέρα, ξεκινάει εξαιρετικά. Και στις 21 Οκτωβρίου χαρίζει ένα από τα πιο δυνατά του highlight, όταν νικά 2-0 την ΑΕΚ και εν μέσω πανηγυρισμών αναφωνεί: «Ποιος Σάντος και αρχ…α. Αλέφαντος»!
Την ίδια σεζόν εξάλλου είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα ακόμη ιστορικό σκηνικό με τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη. Ο Έλληνας γκολκίπερ αγωνιζόταν ως δανεικός στον Εθνικό Αστέρα και μετά από ένα ματς όπου ο Αλέφαντος θεώρησε πως είχε κάνει γκέλα σε γκολ αντιπάλου, φέρεται ν’ ακολούθησε ο εξής διάλογος στην προπόνηση:
– Τι έχεις;
– Τίποτα κυρ-Νίκο, τι να έχω.
– Δεν μπορεί, εσύ κάτι έχεις.
– Μα, κυρ-Νίκο…
-Τι δεν έχεις, ρε Μιχαηλίδη; Έχεις πρόβλημα. Είσαι δυό μέτρα άντρας, κορμί λαμπάδα και σε διώχνει η ΑΕΚ για να παίζει ο… κοντός ο Χιώτης; Έχεις πρόβλημα ρεεεε»!
Επειδή όμως άλλο να τα διαβάζεις και άλλο να το βλέπεις με τα μάτια σου, υπάρχει ένα video ντοκουμέντο από εκείνη τη σεζόν που περιγράφει άψογα τι θα πει Αλέφαντος. Που συμπυκνώνει σε λίγα μόλις λεπτά το πόσο έντονα και εκρηκτικά ζούσε τα ματς από τον πάγκο.
Στο γήπεδο της Καισαριανής λοιπόν την Κυριακή, 9 Δεκεμβρίου 2001, ο Εθνικός Αστέρας υποδεχόταν τον Ιωνικό. Μήνες πριν καταρρεύσει αγωνιστικά, αλλάξει προπονητή και τελικά υποβιβαστεί ως τελευταίος, επικράτησε 1-0 (με γκολ του Θόδωρου Παπαδημητρίου στο 47’). Την παράσταση όμως έκλεψε (και) εκείνη τη μέρα ο Αλέφαντος. Γιατί μια κάμερα ήταν αποκλειστικά στραμμένη πάνω του. Και κατέγραψε καρέ-καρέ το ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος (ή κατ’ άλλους καλτίλας):
Με ατελείωτα χιλιόμετρα πάνω-κάτω, ενώ έβγαζε καπνούς. Με διαμαρτυρίες/μπινελίκια στον επόπτη. Με οδηγίες σε ΚΑΘΕ φάση του αγώνα που συνοδεύονταν από διευκρινίσεις «ελληνικά στο λέω». Με χώσιμο σε αναπληρωματικό που αργούσε να έρθει για να μπει αλλαγή «έλα, βγαλ’ τα, άντε». Και φυσικά υποτίμηση του αντιπάλου (προς ανόρθωση της ψυχολογίας του δικού του παίκτη) με ατάκες του τύπου «φα’ τον, αργός είναι»!