Μερικές φορές αρκεί μία και μόνο ατάκα για να καταλάβεις από τι υλικό είναι φτιαγμένος ένας νεαρός αθλητής. Ο Νεοκλής Αβδάλας κλήθηκε να απαντήσει, σε συνέντευξή του στο Foxbet, στο ερώτημα αν βλέπει τον εαυτό του μελλοντικά σε πρωταγωνιστικό ρόλο στον Παναθηναϊκό ή στο NΒΑ. Αμέσως ζήτησε διευκρίνιση: «Στο ΝΒΑ πώς να είμαι, στον πάγκο;». Γιατί, όπως έσπευσε να εξηγήσει αμέσως μετά, αυτό που κυρίως θέλει, είναι να είναι σημαντικός. Γι’ αυτό και εν τέλει απάντησε πως δίνει προτεραιότητα στην Ευρώπη, στον Παναθηναϊκό (στον οποίο και ανήκει) ή όπου αλλού ενδεχομένως ο δρόμος μελλοντικά τον φέρει.
Αμέσως αμέσως, αποκτάει κανείς το περίγραμμα για το who is who του μεγαλύτερου project του ελληνικού μπάσκετ αυτή τη στιγμή. Είναι ένα προσγειωμένο παιδί, που το πάει βήμα – βήμα, με ρεαλιστικές φιλοδοξίες, με γνώση του ότι η ουσία είναι καλύτερη από το φαίνεσθαι, τις εντυπώσεις. Ο χρόνος σίγουρα λειτουργεί υπέρ του, όπως συμβαίνει πάντα με όσους έχουν τη δέουσα νοοτροπία και δουλεύουν σκληρά.
Ως δανεικός από το «Τριφύλλι» στο Περιστέρι, ο Νεοκλής Αβδάλας καταθέτει τα εκλεκτά διαπιστευτήριά του. Φάνηκε και στο παιχνίδι της Κυριακής (2/3) κόντρα στον Ολυμπιακό. Στο αρχικό 0-11 των Πειραιωτών, απάντησε με ένα one man show, βάζοντας μπροστά στο σκορ την ομάδα του. Αλλά δεν μάθαμε ποτέ ως πού θα μπορούσε να το πάει.
Λίγο πριν από το τέλος της πρώτης περιόδου, γύρισε τον αστράγαλό του, όταν πάτησε πάνω στο πόδι του Κώστα Παπανικολάου. Το ματς τελείωσε έτσι πρόωρα γι’ αυτόν. Στα 8’:42’’ που πρόλαβε να παίξει, είχε 8 π. με 4/5 διπ., 2 ριμπ. και 1 ασ.. Το Περιστέρι το πάλεψε για πολλή ώρα, μόλις στα τελευταία 3-4 λεπτά έριξε λευκή πετσέτα, χάνοντας 69-82. Δεν θα το είχε πάει καν ως εκεί, αν ο Νεοκλής Αβδάλας δεν είχε φέρει την ανατροπή στην πρώτη περίοδο.
Μιλάμε για ένα γκαρντ / φόργουορντ με σωματικά και αγωνιστικά προσόντα που δεν συναντάς συχνά εκεί έξω. Χειρίζεται με μεγάλη άνεση την μπάλα, έχει καλό σουτ, παίζει με τόλμη και το βλέμμα μπροστά, ενώ είναι απόλαυση να τον βλέπεις να φεύγει στον αιφνιδιασμό, οπότε και μοιάζει σαν να καλπάζει!
Το ντεμπούτο του στην Α1 το πραγματοποίησε πέρυσι με την Καρδίτσα, μόλις στα 17 του. Τελειώνοντας τη σεζόν με 13 λεπτά ανά αγώνα, 2,7 πόντους και 2,4 ριμπάουντ μέσο όρο, κερδίζοντας το βραβείο του «Καλύτερου Νέου Παίκτη». Πήρε την πρώτη «κρυάδα» σε μια ομάδα που πάλευε για την παραμονή και όσο να το πεις αυτό διαμορφώνει ένα πλαίσιο. Υπό τις οδηγίες ενός πολύ καλού κόουτς όπως ο Νίκος Παπανικολόπουλος.
Στο Περιστέρι φέτος, ξανά ως δανεικός, ο Νεοκλής Αβδάλας «σπριντάρει» στη διαδικασία εκμάθησης σε μια θαυμάσια ιστορία εξέλιξης, επιβεβαίωσης όλων όσων καλών αναμένονταν. Έχοντας ξανά έναν πολύ καλό προπονητή, τον Γιώργο Λιμνιάτη, έχει ανεβεί κατακόρυφα σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Τον πιστεύουν και ανταποδίδει στην πράξη. Αναλαμβάνει ευθύνες με συνέπεια.
Φετινό του highlight ως τώρα είναι το ματς με τον Κολοσσό στην Ρόδο για την 11η αγωνιστική (22/12), όταν υπέγραψε τη νίκη με 23 πόντους (5/9 δίποντα, 3/4 τρίποντα, 4/4 βολές, 4 ριμπάουντ, 1 κλέψιμο, 1 κόψιμο και 1 λάθος σε 25 λεπτά συμμετοχής). Ενδεχομένως να έκανε νέο best of σεζόν κόντρα στον Ολυμπιακό, αν δεν είχε τραυματιστεί. Έτσι όπως είχε ξεκινήσει, είναι βάσιμο να το υποθέσει κανείς.
Μην χάνουμε το μέτρο ούτε την ουσία. Προφανώς δεν είναι «έτοιμο προϊόν», προφανώς έχει και αδυναμίες. Δεν έχει ακόμα διάρκεια στο παιχνίδι του, μερικές φορές παρασύρεται και δεν σκέφτεται καθαρά, ενώ πρέπει να δουλέψει και στην εκρηκτικότητά του. Όμως είναι εμφανές πως τις έχει εντοπίσει και παλεύει σκληρά για να βελτιωθεί. Μόλις έκλεισε τα 19 του χρόνια και μαθαίνει γρήγορα. Μαθαίνει σωστά. Γι’ αυτό, ξαναλέμε, είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη ελπίδα του ελληνικού μπάσκετ.
Η λογική λέει πως μετά τη φετινή χρονιά απογείωσης που κάνει στο Περιστέρι, ο Νεοκλής Αβδάλας θα γυρίσει στον Παναθηναϊκό ακόμα και αν γίνει – που πιθανότατα θα γίνει – draft στο ΝΒΑ. «Ψημένος» και έτοιμος να αρπάξει κάθε ευκαιρία προκειμένου να εξελιχθεί σταδιακά σε αυτό που τόσο θέλει. Με μια λέξη: Σημαντικός, Τα απαραίτητα τα έχει. Το σώμα, τα skills, τη νοοτροπία. Καιρός να πάει παρακάτω. Το ελληνικό μπάσκετ το(ν) χρειάζεται.