Η ζωή του ΑΕΚτζή είναι γεμάτη συγκινήσεις και διακυμάνσεις: Τίτλοι και αποτυχίες, αποθεώσεις και σιχτιρίσματα, αγάπες και μίση, χρεωκοπίες και «αναστάσεις», ξεσπίτωμα και επιστροφή στη Νέα Φιλαδέλφεια: Απλά παρακολουθώντας αυτή την ομάδα θαρρείς ότι μπορείς να γράψεις βιβλίο. Και δεν είναι μόνο ότι του οπαδού της «Ένωσης» έχουν δει πολλά τα μάτια του. Είναι και ότι έχουν ακούσει πολλά τα… αυτιά του: Όπως το ασύλληπτο (όσο και ιστορικό) όνομα «Ολιβιέ Ενσιαμπαφούμου»!
Μπορεί από την κιτρινόμαυρη ντουλάπα να έχουν περάσει κατά καιρούς πολλά ποδοσφαιρικά «παλτά» (ακόμα και με πολύ μεγαλύτερα ονόματα), όμως ο συμπαθής Γάλλος αποτελεί εμβληματική περίπτωση. Όχι μόνο επειδή το επίθετό του μοιάζει να δημιουργήθηκε αφότου κάποιος συνέδεσε σκόρπιες συλλαβές στην τύχη. Αλλά και επειδή αποδείχθηκε φιάσκο απ’ αυτά που περιγράφουν γλαφυρά το τι έχει τραβήξει κατά καιρούς αυτή η ομάδα…
Τον Γενάρη λοιπόν του 2009 υπήρχε ανάγκη για ενίσχυση, αλλά όχι και τα απαραίτητα χρήματα. Η μεταγραφική περίοδος τέλειωνε, παίκτης δεν ερχόταν και κάπως έτσι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δέχθηκε την εισήγηση του Μάριο Μπόνιτς να δοκιμάσει τον (νεαρό τότε) μέσο με καταγωγή από το Κονγκό. Και παρόλο που εκείνος μετρούσε ως τότε τον συγκλονιστικό αριθμό των δυο (2) συμμετοχών σε δυο σεζόν με Ρεν και Άσκολι, τον έπεισε να υπογράψει ως το καλοκαίρι.
Σύμφωνα μάλιστα με τον μύθο, ήταν τέτοια η κάψα του να βρει ομάδα, που κάλυψε ο ίδιος τα έξοδα για την έκδοση του εγγράφου το οποίο ήταν απαραίτητο για τη συμφωνία. Σημαδιακά, όπως αποδείχθηκε… Γιατί ο Ολιβιέ ήταν όντως ποδοσφαιριστής απ’ αυτούς που θα έπρεπε να πληρώνουν για να παίζουν ακόμα και σ’ εκείνη την ΑΕΚ.
Όχι ότι δεν είχε φυσικά προσόντα: Ψηλός (1,84), γεροδεμένος, με μεγάλο διασκελισμό και καλό άλμα. Το πρόβλημα είναι πως είχε… μόνο φυσικά προσόντα. Άσε που για άλλη θέση ήρθε και σε άλλη τελικά χρησιμοποιήθηκε. Με παράσημο λοιπόν τις 3 συμμετοχές στην U-19 της Γαλλίας (που κατέκτησε μάλιστα και το Euro 2025) ο Ενσιαμπαφούμου λανσαρίστηκε ως έξυπνη κίνηση για τα χαφ. Και κατέληξε να παίξει σε δυο ματς όλα κι όλα ως δεξί μπακ:
Ένα 90λεπτο απέναντι στον Εργοτέλη για την τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος (1-1 στις 26 Απριλίου 2009) και ένα ημίχρονο στη νίκη 3-2 επί της ΑΕΛ για την πρώτη αγωνιστική των πλέι-οφ (στις 10 Μαΐου 2009). Ήταν οι μόνες φορές που φόρεσε τα κιτρινόμαυρα, πριν επιστρέψει το καλοκαίρι στην Ιταλία για την Κροτόνε.
Εκεί -πιστός στο σερί του- έκανε μόλις μια συμμετοχή, για να μετακινηθεί έπειτα στην Καραρέζε και να καταλήξει στη γ’ κατηγορία της Γαλλίας για λογαριασμό της Κολμάρ. Κι αφού το 2011 έφτασε στη Νορβηγία (για να παίξει με τις φανέλες των Στρόμεν και Κρίστιανσουντ) τρία χρόνια αργότερα το πήρε απόφαση: Έκοψε την μπάλα σε ηλικία μόλις 27 ετών. Μετρώντας μόλις 76 αγώνες και εξηγώντας σε συνέντευξή του έπειτα από χρόνια: «Δεν έκανα καριέρα γιατί δεν είχα υπομονή…»
