Από την ανακοίνωση κιόλας της ενδεκάδας της Εθνικής στον αγώνα με τη Σκωτία, ξεκίνησε η γκρίνια για τις επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Γιατί ο Ιωαννίδης και όχι ο Παυλίδης, γιατί ο Μασούρας και όχι ο Καρέτσας, ποια η σκοπιμότητα της χρησιμοποίησης Ρότα και Μάνταλου στο αρχικό σχήμα.
Όσοι όμως γνωρίζουν τα χούγια και τη φιλοσοφία του Σέρβου τεχνικού δεν εξεπλάγησαν από καμία επιλογή του. O Ιωαννίδης στα δύο ματς που έπαιξε με την Εθνική στο Nations League ως ενδεκαδάτος πέτυχε τρία γκολ – δύο με τη Φινλανδία και το εκπληκτικό στην Ιρλανδία. Έκτοτε αγωνίστηκε μόνο στο εντός με την Αγγλία ως αλλαγή, στα υπόλοιπα τρία ήταν τραυματίας. Δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση τον τελευταίο καιρό και ο Γιοβάνοβιτς ήθελε να του δώσει και ένα ψυχολογικό boost με την επιλογή στην ενδεκάδα.
Ο Καρέτσας ήταν δεδομένο ότι δεν θα έπαιζε από την αρχή, ποτέ ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν βάζει πρωτοεμφανιζόμενο παίκτη από το ξεκίνημα του αγώνα που ενδέχεται να ντεμπουτάρει. Ο Ρότα ήταν βασικός γιατί στο σχηματισμό του ο Γιοβάνοβιτς θέλει πάντα ο ένας μπακ να μπορεί να λειτουργήσει ως στόπερ. Να μπορεί να συγκροτήσει τριάδα δηλαδή με τους άλλους δύο, ώστε να είναι εφικτό και πιο αποτελεσματικό το 3-5-2, αν κριθεί αναγκαίο. Και ο Μάνταλος πήρε φανέλα βασικού γιατί η προσδοκία ενός κλειστού ματς ανέδειξε την ανάγκη χρησιμοποίησης ενός «8αριου» που να μπορεί να «ακουμπάει» και στο «10», απειλώντας με δημιουργία από τον άξονα.
Το όνομα του αρχηγού του Παναθηναϊκού τρένταρε κιόλας στο twitter, ενώ με την εικόνα που είχε ο Καρέτσας πολλοί υποστήριξαν ότι αν έπαιζε από την αρχή η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική.
Αλήθεια όμως, εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Ναι, η Εθνική ίσως να αδίκησε τον εαυτό της στο πρώτο ημίχρονο και τελικά να έχασε το ματς έχοντας μάλλον πιο συντηρητική προσέγγιση απ’ όσο έπρεπε σε αυτό το διάστημα, αλλά – παρότι άσφαιρη – μας αποζημίωσε όλους στο δεύτερο. Σε αυτό η κατοχή ήταν 67%-33%, οι τελικές 18-1 και τα κόρνερ 8-0. Ο ρυθμός, ή ένταση και η πίεση ήταν κάτι πρωτόγνωρο σε αυτό το βαθμό.
Οι Σκωτσέζοι δεν μπορούσαν να βγουν με κανέναν τρόπο από το καβούκι τους, η αιχμαλωσία και το σφυροκόπημα ήταν σκηνές από τα προσεχώς. Η Εθνική εμφάνισε αυτή την εικόνα απέναντι σε μια ομάδα που στα τρία τελευταία παιχνίδια είχε πάρει εφτά βαθμούς κόντρα σε Πορτογαλία, Κροατία και Πολωνία.
Μικρή σημασία έχει αν η Ελλάδα θα ανατρέψει την κατάσταση στη Γλασκώβη και θα ανέβει στην ελίτ κατηγορία. Το νερό μοιάζει να έχει μπει ανεπιστρεπτί στο αυλάκι, καθώς ακόμα και κάποιος αδαής με το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι αυτή η ομάδα σφύζει από ταλέντο.
Η προσθήκη του Καρέτσα – μην ξεχνάμε ότι έλειπε και ο Μπάμπης Κωστούλας – λειτουργεί προς επίρρωση του αξιώματος, αφού φάνηκε με «γυμνό» μάτι και σε χρόνο dt ότι ο μικρός είναι χαρισματικός. Η θέση του είναι επιτελικός χαφ στην Γκενκ, αλλά ανταποκρίθηκε εξαιρετικά ως δεξιός εξτρέμ, όντας aggressive και διαρκώς απειλητικός για την αντίπαλη άμυνα. Ήταν ασφαλώς ένας από τους λόγους που οι Σκωτσέζοι σήμαναν υποχώρηση και ταμπουρώθηκαν στο δικό τους μισό. Περίτεχνος χειριστής της μπάλας, επίσημα μέλος πλέον της νουβέλ βαγκ του ελληνικού ποδοσφαίρου, παρέα με Μουζακίτη και Κωστούλα. Μόλις λίγο πιο πάνω ηλικιακά βρίσκονται οι Κωνσταντέλιας, Τζόλης, Ζαφείρης (και οι Κουλιεράκης, Τζολάκης), προς… απελπισία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που θα πρέπει να χωρέσει όλους αυτούς μαζί με Παυλίδη, Ιωαννίδη, Μπακασέτα και ΣΙΑ.
Αυτό που χτίζεται τώρα στην Εθνική προορίζεται να κρατήσει πολλά χρόνια και ίσως μετά από καιρό να θυμόμαστε ότι το νέο, απολύτως κυριαρχικό look της Εθνικής λανσαρίστηκε στο δεύτερο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα με τη Σκωτία.