Η νίκη του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ με 1-0 επισφράγησε και μαθηματικά το φινάλε του πρωταθλήματος σε επίπεδο κορυφής αλλά αντίθετα, η «μάχη» για την προνομιούχο δεύτερη θέση έχει πάρει φωτιά για τα καλά και στις τρεις επόμενες και τελευταίες αγωνιστικές, που αποτελούν και τον δεύτερο γύρο των πλέι οφ, αναμένεται να γίνει ο κακός χαμός ανάμεσα σε Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.
Σε αντιδιαστολή με την έλλειψη ψυχραιμίας και νηφαλιότητας που επικρατεί μετά από κάθε αποτέλεσμα στους οργανισμούς των ομάδων και που είναι στοιχεία που γιγαντώνουν τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά αποτελέσματα, οι αποστάσεις ανάμεσα στους ανταγωνιστές είναι πολύ μικρές (στην πραγματικότητα, ανάμεσα και στους τέσσερις αλλά ελέω εύκολου πρωταθλήματος προφανώς ο Ολυμπιακός βγαίνει από τη συζήτηση) και τα πάντα είναι πιθανά. Η δεύτερη θέση δε μόνο της παρηγοριάς δεν είναι: η ομάδα που θα την πάρει ξεκινάει με μεγάλη ανακούφιση και με πλεόνασμα πολυτέλειας τον καλοκαιρινό της σχεδιασμό.
Μπορεί η ήττα στο «Καραϊσκάκης» για την ΑΕΚ να ήταν τέταρτη στα τελευταία πέντε ματς πρωταθλήματος και η ομάδα του Αλμέιδα να αγνοεί τη νίκη σε αυτά τα ισάριθμα ματς αλλά τα αγωνιστικά διακυβεύματα δεν έχουν στερέψει για την Ένωση. Και όμως: όποιος αφουγκραστεί το κλίμα στην ομάδα χωρίς να έχει εικόνα για τον βαθμολογικό πίνακα θα αποκομίσει την εντύπωση πως τίποτα δεν παιζεται, πως τα πάντα έχουν κριθεί…
Οι συζητήσεις στον Πλανήτη ΑΕΚ δεν αφορούν το πρωτάθλημα που τρέχει αλλά το επόμενο, στο επίκεντρό τους βρίσκεται -όπως και σε κάθε συζήτηση εδώ και τρία χρόνια- ο Ματίας Αλμέιδα και το αν πρέπει να παραμείνει στην ομάδα ή όχι και δευτερευόντως το ποιοι παίκτες πρέπει να φύγουν, πόσοι να έρθουν και άλλα τέτοια που θυμίζουν καλοκαιρινή περίοδο. Ταυτόχρονα, όλος ο οργανισμός μελαγχολεί για το πόσο μακρινή μοιάζει η χρονιά του νταμπλ. Αν ωστόσο στην ΑΕΚ δεν θέλουν αυτή η μελαγχολία παραταθεί παραπάνω, πρέπει τουλάχιστον να καταλάβουν πως αυτό περνάει από το εδώ και το τώρα.
Μεγάλη κουβέντα για το αύριο δεν γίνεται μόνο στην ΑΕΚ, γίνεται και στον Παναθηναϊκό, γίνεται και στον ΠΑΟΚ. Η προπονητολογία και εκεί παίζει έντονα αλλά υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την ΑΕΚ: τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και στον ΠΑΟΚ, ο προβληματισμός δεν λειτουργεί αντιπαραθετικά με την εγρήγορση. Συνυπάρχει μαζί με το γεγονός ότι προπονητές και παίκτες, αυτοί οι προπονητές και αυτοί οι παίκτες που -όπως και στην ΑΕΚ- δεν ξέρουν αν θα είναι στις θέσεις τους του χρόνου, σκυλιάζουν για να πλασαριστούν όσο πιο ψηλά γίνεται στη βαθμολογία.
Η ΑΕΚ από την άλλη, δίνει την εντύπωση ότι αδυνατεί να διαχειριστεί την ύπαρξη δύο συζητήσεων ταυτόχρονα. Μοιάζει να μην μπορεί να συντονίσει τον προγραμματισμό του αύριο με τα διακυβεύματα του σήμερα. Πολύ περισσότερο από κάθε αγωνιστική αδυναμία της, αυτό το χαρακτηριστικό της είναι που (θα έπρεπε να) δημιουργεί προβληματισμό. Αυτή η αδυναμία της να ζει σε ένταση και να θέλει να απαλλαγεί από αυτή όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Η στιγμή είναι πιο κρίσιμη για την Ένωση από όσο θα έπρεπε να είναι ακριβώς εξαιτίας αυτής της συνθήκης. Ίσως η διακοπή του Πάσχα να ευεργετική αλλά για την ώρα βρίσκεται στο σημείο μηδέν…