Για την ΑΕΚ επείγει, σίγουρα, το ζήτημα του προπονητή. Το ποιος δηλαδή θα διαδεχτεί τον Ματίας Αλμέιδα. Όμως ο γενικότερος σχεδιασμός μιας ομάδας είναι υπεράνω προσώπων όσο σημαντικοί και αν είναι για το οργανόγραμμα. Η Ένωση λοιπόν οχυρώνεται για τη νέα σεζόν με την διαφαινόμενη προσθήκη του Ντέρεκ Κουτέσα στο ρόστερ της (περνάει από ιατρικά και υπογράφει). Μία κίνηση που φέρει την υπογραφή του Χαβιέρ Ριμπάλτα στη νέα ΑΕΚ που θέλει να δημιουργήσει ο αθλητικός διευθυντής της Ένωσης.
Όταν το 2022 είχε (επαν)ενταχθεί στη Σερβέτ, στην ομάδα δηλαδή όπου γαλουχήθηκε ποδοσφαιρικά, ο 27χρονος σήμερα ποδοσφαιριστής είχε περιγράψει τον εαυτό του ως εξής: «Είμαι γρήγορος, μου αρέσει να κάνω ντρίμπλες, να ακουμπάω πολύ συχνά την μπάλα. Μου αρέσει να αντλώ ευχαρίστηση στο γήπεδο αλλά και να δίνω ευχαρίστηση στους φιλάθλους που με βλέπουν να αγωνίζομαι. Ξέρω ότι δεν μπορώ να περνάω πάντα τον αντίπαλο, αλλά στο μυαλό μου αυτή είναι πάντα η σκέψη μου, το θέλω μου».
Έξοχη σύνοψη. Καθότι ο Ντέρεκ Κουτέσα είναι όντως ένας παίκτης από αυτούς που γουστάρει η εξέδρα, απ’ αυτούς του «κάτι παραπάνω». Στη Σερβέτ είναι το αγαπημένο παιδί των οπαδών. Γέννημα – θρέμμα γαρ της Γενεύης, μεγάλωσε στο προάστιο του Λεζ Αμπανσέ, μια περιοχή όπου κατοικούν κατά βάση μετανάστες, όπως αυτός. Πολλοί εξ αυτών ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των οπαδών της Σερβέτ.
Και πήραν ηχηρά το μέρος του στη (μίνι) διαμάχη που είχε με το κλαμπ πριν από λίγο καιρό, επειδή αρνήθηκε να συναινέσει στη μεταγραφή του στην Αλ Αχλί. Αντέδρασε έτσι προκειμένου να τηρήσει μια υπόσχεση στον εαυτό του. Όταν παλαιότερα έπαιζε στη Ρεμς, στη Γαλλία, δόθηκε για ένα χρόνο δανεικός στη Ζούλτε Βάρεγκεμ, στο Βέλγιο. Δεν ήθελε να πάει. Έκλαιγε (!) όταν υπέγραφε το συμβόλαιό του. Τότε ήταν που ορκίστηκε να μην κάνει ποτέ ξανά τίποτα που δεν το αισθάνεται σωστό για τον εαυτό του.
Κατά βάση, είναι ένας άνθρωπος που του αρέσουν τα αστεία, οι πλάκες. Λατρεύει τη μουσική, το χορό και το τραγούδι, είναι η χαρά της ζωής προσωποποιημένη. Έχει κατανοήσει πως το θετική ψυχολογία είναι το κλειδί για να προχωράς και η ασπίδα προστασίας στα αναπόφευκτα ζόρια. «Πιστεύω ότι το παιχνίδι μου αντανακλά αυτή τη χαρά που προσπαθώ να με χαρακτηρίζει στη ζωή μου», όπως το έχει πει.
Η φετινή ήταν, ή πιο σωστά είναι αφού μένουν ακόμα 3 αγωνιστικές στην Ελβετία, η καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Προς επιβεβαίωση του μπρασελέ που φοράει πάντα στον καρπό και αναγράφει το εξής: «Γίνε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου». Έκανε διαδοχικές εξαιρετικές εμφανίσεις (40 συμμετοχές, 15 γκολ/5 ασίστ), καταφέρνοντας να ανοίξει την πόρτα της εθνικής Ελβετίας, ο μεγάλος του στόχος. Το ότι για ένα διάστημα τον σνόμπαραν από τη «Νάτι», τον είχε δυσαρεστήσει άσχημα και είχε αφήσει να εννοηθεί πως εξέτασε το ενδεχόμενο να αλλάξει ποδοσφαιρική ταυτότητα και να επιλέξει την Αγκόλα. Τη χώρα δηλαδή καταγωγής των γονιών του, της ρεσεψιονίστ σε νοσοκομείο της Γενεύης μαμάς και του πληροφορικάριου μπαμπά του. Οι άνθρωποι της Ελβετίας του ζήτησαν να κάνει υπομονή και όντως κλήθηκε από τον Μουράτ Γιακίν – έχει ήδη καταγράψει 3 συμμετοχές.
Πρακτικά, ο Ντέρεκ Κουτέσα μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις της επίθεσης, αν και το αριστερό φτερό είναι η ζώνη που εκφράζεται καλύτερα. Το είδωλό του ήταν πάντα ο Ροναλντίνιο και αυτό ακριβώς, στο μέτρο προφανώς που αναλογεί στην πραγματικότητα, προσπαθεί να εκφράζει και ο ίδιος. Να «σκοτώνει» δηλαδή τον αντίπαλο με το γέλιο χαραγμένο στο πρόσωπό του. Να βρίσκει, επίσης, το καλό και στα άσχημα. Έτσι, για παράδειγμα, ξεπέρασε την αποτυχία του όταν ήταν teenager στη Βασιλεία, έτσι έκανε τελικά μια πολύ καλή σεζόν στο Βέλγιο, παρότι όπως είδαμε αρχικά δεν ήθελε να πάει.
Κι έτσι έφτασε σήμερα στο πικ της ποδοσφαιρικής ωριμότητάς του. Εν ενεργεία διεθνής και με τη δύναμη να αποφασίζει αυτός και μόνο αυτός για το τι είναι καλύτερο για την καριέρα του. Ανεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων, εντείνοντας συνεχώς τα επίπεδα δουλειάς, δίνοντας έμφαση στην κάθε λεπτομέρεια και μην επιτρέποντας στον εαυτό του την παραμικρή στιγμή χαλάρωσης από τα «πρέπει» ενός επαγγελματία – παλαιότερα θα έκανε και μερικές “cheat days”, πάνε αυτά, όχι πια. Η χαρά της ζωής, ναι και πάντα, αλλά με… μέτρο.