Στην Ολλανδία το πήρε η Γκο Αχέντ Ιγκλς μετά από 92 χρόνια. Στην Ιταλία το πανηγύρισε η Μπολόνια μετά από 61 χρόνια. Στην Αγγλία ήταν η σειρά της Κρίσταλ Πάλας μετά από 119 χρόνια και στη Γερμανία, η όχι και τόσο συνηθισμένη σε τίτλους Στουτγκάρδη ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την ταπεινή Αρμίνια Μπίλεφελντ: το κύπελλο αποδεικνύει στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης πως παραμένει ο θεσμός των εκπλήξεων. Όμως εδώ είναι Ελλάδα. Και όταν στην Ελλάδα κλείνει έναν αιώνα ζωής ο Ολυμπιακός, οτιδήποτε λιγότερο από το νταμπλ αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Τι και αν αποτελούσε το σημαντικότερο παιχνίδι του ΟΦΗ την τελευταία 20ετία; Τι και αν όλο το Ηράκλειο ζούσε και ανέπνεε για την έκπληξη κόντρα στον «χορτασμένο» Ολυμπιακό; Τι και αν ο τελευταίος είχε ξεμείνει από διάθεση εγρήγορσης εδώ και περίπου ένα μήνα και ως πρωταθλητής έπαιζε διεκπαιρεωτικά; Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ απέδειξε στον τελικό του ΟΑΚΑ πως δεν χαρίζεται σε τίποτα και σε κανένα: το τελικό αποτέλεσμα ως επίσημη επικύρωση πως ήταν η καλύτερη ομάδα εντός των ελληνικών συνόρων ήρθε πολύ πιο εύκολα από όσο δείχνει το 0-2.
Ο Ολυμπιακός πήρε αυτό το κύπελλο με τρόπο που αποτελεί την ιδανική «φωτογραφία» για το πώς ξέρει να επιβάλλεται στους αντιπάλους του: το ματς με τον ΟΦΗ ήταν ένα πραγματικό σήμα κατατεθέν της ποδοσφαιρικής ταυτότητας του φετινού Ολυμπιακού. Το να έχεις έναν φορ «δολοφόνο» όπως ο Ελ Κααμπί, έναν σκόρερ που χρειάζεται μισή ευκαιρία για να βρει δίχτυα είναι σε μεγάλο βαθμό το «κλειδί» της επιτυχίας του ποδοσφαιρικού σχεδίου του Ολυμπιακού και στον τελικό κυπέλλου η εφαρμογή ήταν η απόλυτη.
Γκολ μόλις στο 9′ από τον απόλυτο «τρομοκράτη» των εν Ελλάδι αντίπαλων διχτυών και μετά μια ξεκούραστη και χαλαρή διαχείριση, δείγμα της ανώτερότητας των «ερυθρόλευκων» φέτος.
Και όπως κάθε φορά όταν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και ο αντίπαλος του Ολυμπιακού ανοίγεται εντείνοντας το ρίσκο του, το πληρώνει: 0-2 στα χασομέρια και τέλος η σεμνή τελετή.
Η χρονιά για τον Ολυμπιακό έκλεισε ιδανικά.
Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή υπέρβαση δεν ήρθε ως συνέχεια της περσινής κατάκτησης του Conference. Μικρό το κακό, φυσικά: η απευθείας πρόκριση στο League Phase του επόμενου Champions League και το δεύτερο σερί καλοκαίρι χωρίς καλοκαιρινά προκριματικά είναι ευλογία για τους «ερυθρόλευκους».
Στη μεγάλη εικόνα βέβαια χωράει προφανώς και ο ΟΦΗ και η συνδρομή του στο να δούμε επιτέλους έναν τελικό με την ατμόσφαιρα που του αρμόζει, με οπαδούς δυο ομάδων δηλαδή στο γήπεδο. Η αξιοπρεπέστατη εμφάνιση των Κρητικών, που ήταν μέσα στο παιχνίδι μέχρι το 92΄, δεν αφήνει περιθώρια για δάκρυα.
Έτσι κι αλλιώς άλλωστε, παρά τα όνειρα που έκαναν στο Ηράκλειο, η νίκη στον τελικό θα ήταν μεγάλη υπέρβαση. Ειδικά κόντρα στον φετινό Ολυμπιακό….