Τελικοί ήταν και… πάνε. Με τα όσα έγιναν εκτός των τεσσάρων γραμμών να τραβούν, δυστυχώς, τα φώτα της δημοσιότητας και τα εντός αυτών να περνούν, μοιραία, σε δεύτερη μοίρα.
Για τα «εξωαγωνιστικά» γνωρίζετε πως ουδέποτε, ως Μέσο, ασχολούμαστε. Προτιμούμε να εστιάζουμε πάντοτε στους πρωταγωνιστές, παρά το γεγονός πως αυτό στα φετινά παιχνίδια μόνο εύκολο δεν ήταν.
Προφανώς και έχετε… πληροφορηθεί πως ο Ολυμπιακός κατέκτησε, εν τέλει, το πρωτάθλημα, επικρατώντας του Παναθηναϊκού με 3-1 νίκες.
Στο επίκεντρο του σημερινού μας κειμένου, ωστόσο, δε θέλουμε ν’ ασχοληθούμε με τους τελικούς αυτούς καθαυτούς αλλά να πάμε στην αγαπημένη μας (ναι, για κάποιους από μας αυτή είναι η ομάδα που υποστηρίζουμε- τι να κάνουμε;) Εθνική Ελλάδος.
«Πού κολλάει η Εθνική;», θ’ αναρωτηθεί κανείς- και δικαίως.
Εντάξει παιδιά, Ευρωμπάσκετ έχουμε σε ένα δίμηνο και κάτι ψιλά και δεν ξέρουμε αν τα μάθατε αλλά με το (εν δυνάμει) ρόστερ που μπορούμε να κατεβάσουμε έχουμε πολλές πιθανότητες να φτάσουμε, επιτέλους, σε ένα μετάλλιο μετά το μακρινό 2009.
Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να τελειώσει ένα κομματάκι κακόγουστο αγωνιστικό αστείο: ο Τόμας Ουόκαπ δεν πρέπει να κληθεί ξανά.
Και, προσοχή: δεν το λέμε αυτό επειδή έχουμε κάτι με το παιδί. Το παλικάρι όσες φορές έπαιξε με το εθνόσημο «πέθανε» στο παρκέ, τα έδωσε όλα και ήταν ξεκάθαρα από τους διακριθέντες, αλλά πολύ απλά γιατί τα στοιχεία που φέρνει στο παιχνίδι δεν είναι αυτά που μας λείπουν.
Η θέση του νατουραλιζέ πρέπει να δοθεί… αυτοστιγμεί ξανά στον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο γκαρντ του Ολυμπιακού ήρθε από το πουθενά στους φετινούς τελικούς και- τηρουμένων των αναλογιών και των προσδοκιών- ήταν ο MVP της σειράς.
Μ’ εξαίρεση το πρώτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ που, αναμενόμενα, ήταν εκτός ρυθμού, ο Ντόρσεϊ έβαλε 16 πόντους στο δεύτερο, 13 στο τρίτο και 17 στο τέταρτο. Κι όλ’ αυτά με φοβερά ποσοστά, δείχνοντας παντελώς ανεπηρέαστος από την πολύμηνη απουσία του, ουσιαστικά, από τα παρκέ.
Το να μην φοράει τη γαλανόλευκη ο 29χρονος είναι «έγκλημα», ιδίως από την στιγμή που έχουμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο διαθέσιμο. Ο Greek Freak είναι ένας παίκτης που τραβάει επάνω του την προσοχή όλης της αντίπαλης άμυνας, με αποτέλεσμα να μένουν πολλά, πάρα πολλά, ελεύθερα σουτ για τους περιφερειακούς μας παίκτες.
Αυτό φάνηκε και πέρυσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εκεί που ο Βασίλης Τολιόπουλος βρήκε τα σημεία του απέναντι σε φοβερές ομάδες και ο πρώην παίκτης του Άρη ήταν, μετά τον Γιάννη προφανώς, ο καλύτερός μας παίκτης. Επομένως…
Επομένως, αν θέλουμε να έχουμε αυτό που λείπει διαχρονικά από την Επίσημη Αγαπημένη (το μακρινό σουτ δηλαδή), ο Ντόρσεϊ πρέπει να κληθεί… χθες από τον Βασίλη Σπανούλη.
Το ημερολόγιο δείχνει 2025, όχι 2005. Τα ματς κρίνονται πλέον από την επίθεση και το μοντέλο του «παίζουμε άμυνα θανάτου και κρατάμε χαμηλά τον αντίπαλο» απλά δεν οδηγεί πουθενά. Νίκες απέναντι στις τοπ ομάδες των εθνικών τουρνουά με 70 πόντους δεν μπορείς να πάρεις πια.
Άρα;
Άρα Τάιλερ Ντόρσεϊ.
Όποιος διατηρεί τις αμφιβολίες του μπορεί να ξαναδεί τους φετινούς τελικούς αν θέλει…