Υπήρξε ο απόλυτος ηγέτης της άμυνας της Μέχελεν, η οψιόν αγοράς από την Μπασακσεχίρ είχε οριστεί σε πολύ λογικά πλαίσια (800.000 ευρώ), και μόνο συνεπώς ως πιθανή υπεραξία μεταπώλησης, η κίνηση είχε ξεκάθαρο νόημα. Μόνο που η ξαφνική αποχώρηση του Τιμ Ματάις (είχε παίξει μπάλα, παρεμπιπτόντως, στα μέρη μας, στον Πανθρακικό) από τη θέση του τεχνικού διευθυντή της «Κα-Βε» άλλαξε ριζικά τα δεδομένα για τον Αχμέντ Τουμπά. Ό,τι ήταν deal του πρώην αφεντικού, μπήκε στον πάγο ή ακυρώθηκε. Και κάπως έτσι προέκυψε διαθέσιμη στην αγορά μια πολύ οικονομική και ενδιαφέρουσα λύση για αριστερό στόπερ. Κάτι που ο Παναθηναϊκός έκρινε προς το συμφέρον του να μην την αγνοήσει, πόσο μάλλον καθώς αναζητεί πολύ καιρό ενίσχυση με τα συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Κατανοητό να υπάρχει ένα «μάζεμα» από πλευράς των φίλων των «Πρασίνων». Ο 27χρονος «βελγοθρεμμένος» Αλγερινός δεν διαθέτει το όνομα που θα τον πλασάρει, με το άκουσμα και μόνο, ως κάτι το πολύ δυνατό προς τα έξω. Όμως όσοι έχουν εικόνα από Jupiler Pro League, ξέρουν καλά, πως αυτός ήταν ένας από τους τοπ αμυντικούς του εν λόγω πρωταθλήματος τη σεζόν που μόλις τελείωσε. Η Άντερλεχτ, που έχει προπονητή τον γνωστό μας Μπέσνικ Χάσι, τον είχε στο ραντάρ, αλλά τελικά η στρατηγική αλλαγή μεταγραφικής πολιτικής προς πολύ νεότερους ηλικιακά παίκτες, «έκαψε» εν τη γενέσει του, ενδεχόμενο deal. Ο ίδιος είχε «ψηθεί» ότι θα πήγαινε αργά ή γρήγορα στις Βρυξέλλες, είχε αρχίσει μάλιστα να το λέει ανοιχτά στα βελγικά ΜΜΕ. Είναι άλλωστε ένας τύπος που ξεχωρίζει για την ευθύτητα των λεγομένων του. Όπως θέλει να του λένε οι άλλοι πραγματικά τι θέλουν και τι σκέφτονται, έτσι και ο ίδιος έμαθε από μικρός να μην κρύβεται, να μην προσποιείται. Δεν το συναντάς συχνά στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου…
Δεν ήταν πάντα ακριβώς έτσι. Ο Αχμέντ Τουμπά ήταν κοντά 20 ετών όταν παραχωρήθηκε δανεικός από την Κλαμπ Μπριζ στη Λέουβεν. Το θεώρησε πισωγύρισμα, δεν προσαρμόστηκε ποτέ, τον πήρε η κάτω βόλτα ψυχολογικά και αγωνιστικά, καμία ομάδα στο Βέλγιο δεν τον ήθελε. Το τι συνέβη μετά τον αφήνουμε να μας το διηγηθεί ο ίδιος, με δικά του λόγια:
«Γυρνούσα κάθε μέρα σπίτι μου με πεσμένο εντελώς το ηθικό, βρισκόμουν στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Δεν άντεχα πια αυτήν την πίεση, ήθελα να φύγω όσο το δυνατόν πιο μακριά. Και τότε ακριβώς, ο Ιμπραχίμα Κοντέ (σ.σ.: διεθνής από τη Γουινέα, που έπαιζε επίσης στο Βέλγιο) μου μίλησε για ένα βουλγάρικο κλαμπ που τον είχε βοηθήσει να σώσει την καριέρα του. Την Μπερόε Στάρα Ζαγόρα. Ποιος ήμουν για να πω όχι σε κάτι τέτοιο; Και όντως, εκεί ήταν που όλα άλλαξαν για μένα. Αρχικά τότε ήταν που έγινα στόπερ, ως τότε έπαιζα πάντα στο αριστερό άκρο. Δεν μου άρεσε, αλλά ήταν η μοναδική μου ελπίδα για να έχω χρόνο συμμετοχής. Ήταν, πρακτικά, η τελευταία μου ευκαιρία. Έπρεπε να μάθω να μένω συνεχώς σε σωστή θέση, να προβλέπω τι θα συμβεί, να μην έχω προτεραιότητα τις αλληλοκαλύψεις. Χάρη σε αυτό, έμαθα επίσης να παίρνω περισσότερες μπάλες στα πόδια μου και να “ξοδεύω” πιο σωστά τα τρεξίματά μου».
Μπίνγκο, κοντολογίς. Ο Αχμέντ Τουμπά είχε μόλις ξεκλειδώσει το potential του. Στην Ολλανδία, αμέσως μετά, και συγκεκριμένα στην Βάαλβαϊκ αυτό έγινε κάτι παραπάνω από σαφές. Εκεί τον είδε και τον ξεχώρισε η Μπασακσεχίρ, όπου πάντως δεν προσαρμόστηκε ιδιαίτερα. Στην Ιταλία όπου πήγε μετά δανεικός, στη Λέτσε, έμαθε πολλά για την άμυνα (από τους μάστορες του είδους), αλλά πλήρωσε το ότι δεν ήταν «ρομποτάκι» στις εντολές του κόουτς – έχει μάθει να παίρνει και πρωτοβουλίες, για το ιταλικό ποδόσφαιρο όμως αυτό είναι ως και ασυγχώρητο.
Γύρισε λοιπόν στο Βέλγιο, στη δεύτερη πατρίδα του (ήταν αρχικά διεθνής με τις μικρές εθνικές των Κόκκινων Διαβόλων, πριν σε επίπεδο ανδρών κάνει το switch στην Αλγερία). Για να δείξει πόσο λάθος τον είχε μετρήσει άλλοτε η Κλαμπ Μπριζ. Και τα κατάφερε, σε μεγάλο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός τα είδε όλα αυτά και νιώθει πως «εδώ» υπάρχει ευκαιρία. Δεν θα είχαμε φτάσει ποτέ βέβαια σε αυτό το σημείο, αν ο Αχμέντ Τουμπά δεν είχε πάει, 6 χρόνια νωρίτερα, στην Βουλγαρία. Μια χώρα που τον… τρόμαξε μεν («Κανείς δεν βάζει ζώνη, οι δρόμοι έχουν μόνο μια λωρίδα και καθόλου προστατευτικά κιγκλιδώματα, οδηγούνε σαν τρελοί!», όπως έχει πει), αλλά ποδοσφαιρικά τον έκανε να ξανανιώσει. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα, δεν σταματούσε να τρώει ελληνικές σαλάτες, τις οποίες αγαπάνε ιδιαίτερα οι Βούλγαροι. Για δες, τώρα θα έχει την ευκαιρία να τις γευτεί στην original μορφή τους!
Γρήγορος, έμπειρος, καλός στο ψηλό παιχνίδι αλλά και με την μπάλα χαμηλά, με ζηλευτή αντίληψη και οξυδέρκεια, ο επονομαζόμενος και «Τοίχος του Ρουμπέ» (από την πόλη που γεννήθηκε, στη Γαλλία) παρουσιάζει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αγωνιστικό προφίλ. Κάποτε στο Βέλγιο τον αποκαλούσαν «νέο Βερτόνγκεν», ο άλλοτε κόουτς του στην Μπριζ, ο σπουδαίος Μισέλ Πρεντόμ, τον πίστευε ιδιαιτέρως. Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός και να συμβούν (πάρα) πολλά στο μεσοδιάστημα, όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ και ο Αχμέντ Τουμπά θα έχει επιτέλους, όπως όλα δείχνουν, τη μεγάλη του ευκαιρία, σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός.