Όπως ισχύει στη ζωή, έτσι και στη μπάλα το timing είναι μεγάλη υπόθεση. Να βρεθείς στη σωστή ομάδα, τη σωστή εποχή και στην κατάλληλη φόρμα, αν είσαι παίκτης. Να αγοράσεις σε τιμή ευκαιρίας και να πουλήσεις όταν πιάνει ταβάνι το ποδοσφαιρικό σου «προϊόν», αν είσαι διοίκηση. Υπό αυτή την έννοια, η περσινή απόφαση Φώτη Ιωαννίδη και Παναθηναϊκού να μη γίνει μεταγραφή και να συνεχίσουν μαζί αποδείχθηκε (εκ των πραγμάτων) άστοχη.
Διότι ναι, κάθε απόφαση θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δεδομένα της εποχής που λαμβάνεται. Ωστόσο μπορείς να το πεις με σχετική ασφάλεια πλέον: Δύσκολα ο Έλληνας φορ (παρά την αναμφισβήτητη ποιότητα και τη μεγάλη προοπτική που διατηρεί) θα φέρει ξανά προτάσεις 30 εκατ. ευρώ σαν αυτή που φέρεται να έκανε πέρυσι για χάρη του η Λέστερ. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο ίδιος και το «τριφύλλι» πρέπει να κλαίνε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο… χρήμα. Το ζήτημα (πρέπει να) είναι τι θα γίνει από ‘δω και πέρα.
Γιατί παρόλο που η χρονιά του δεν κυμάνθηκε επ’ ουδενί στα ίδια επίπεδα, ο Φώτης παραμένει περιζήτητος. Παρόλο που κατέγραψε μόλις 11 γκολ και το τέλος της σεζόν τον βρήκε ακόμα και να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα από τον Σφιντέρσκι, διατηρείται στα υπόψη πολλών ευρωπαϊκών ομάδων. Ότι θα υπάρξουν λοιπόν ξανά κρούσεις για την πώλησή του θεωρείται δεδομένο. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι το πώς θα ενεργήσει ο Παναθηναϊκός με τα διαφορετικά σε σχέση με πέρυσι, οικονομικά δεδομένα.
Ήδη γράφεται ότι τον Ιωαννίδη καλοβλέπουν σύλλογοι από την Ιταλία (Φιορεντίνα, Λάτσιο, Μπολόνια) και την Premier League (Κρίσταλ Πάλας), αλλά και ότι παραμένει στο στόχαστρο των Λέστερ και Σαουθάμπτον, οι οποίες υποβιβάστηκαν στην Championship. Θεωρείται δύσκολο ωστόσο κάποια απ’ όλες αυτές να δώσει έστω και τα μισά της τιμής που έπιασε πέρυσι.
Ενδεικτικό είναι ρεπορτάζ της «Gazzetta dello sport» που αναφέρει ότι η Φιορεντίνα θεωρεί υπερβολικό το ποσό των 20 εκατ. ευρώ που αξιώνει ο Παναθηναϊκός. Και ότι το μάξιμουμ που μπορεί να φτάσει (βάσει των φετινών επιδόσεων του παίκτη) είναι στα 10-12 εκατ. ευρώ μαζί με κάποια μπόνους. Εφόσον λοιπόν και οι άλλες προσφορές κυμανθούν στα ίδια επίπεδα, το «τριφύλλι» θα έρθει αντιμέτωπο με το εξής δίλημμα:
Να παραχωρήσει τον Ιωαννίδη υπό τον φόβο να πέσει κι άλλο η τιμή του και με γνώμονα τη μια πώληση που φέρεται να χρειάζεται λόγω του cost control της UEFA. Ή να τον διατηρήσει στο ρόστερ τουλάχιστον ως τα τέλη της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού με την ελπίδα ότι θα συνδυάσει αγωνιστικό και οικονομικό όφελος.
Αν μη τι άλλο λοιπόν, με τα υπάρχοντα δεδομένα, η δεύτερη προσέγγιση μοιάζει πιο λογική. Να μη διαπραγματευτεί δηλαδή ο Παναθηναϊκός την πώληση του Ιωαννίδη με τη λογική αυτού που έχει καεί στον χυλό και φυσάει και το γιαούρτι. Ν’ αποδεχθεί μεν ότι δεν μπορεί να περιμένει φέτος 30 εκατ. ευρώ, αλλά να μην μπει και στη διαδικασία να «σκοτώσει» όσο-όσο ένα πολύτιμο περιουσιακό του στοιχείο.
Και σε μια τέτοια περίπτωση να επωφεληθεί και στο γήπεδο (λύνοντας τα χέρια του Ρούι Βιτόρια): Διότι θα μπορεί ν’ αγωνιστεί τουλάχιστον στον πρώτο προκριματικό του Champions League με τις τρεις βασικές μεταγραφές (αριστερό μπακ, στόπερ, αμυντικό χαφ) και σέντερ φορ τον Ιωαννίδη.
Κάτι που αφενός θα είναι καλύτερο για την ομοιογένεια της ομάδας (πάντοτε σημαντικό στοιχείο σε νοκ-άουτ αγώνες στο ξεκίνημα της σεζόν), αφετέρου προσφέρει και μια άλλη προοπτική: Με δυο καλές εμφανίσεις ή και γκολ ο Φώτης ν’ ανεβάσει τη μετοχή του και να επανέλθει με καλύτερες προϋποθέσεις στο τραπέζι το θέμα της μεταγραφής του.